Covid hér og þar

Þegar ég kom á flugvöllin hérna í Búddapest þá var eins og Covid væri eitthvað sem enginn hefði heyrt um alla vega var enginn með grímu nema svona útlendingar eins og við og engar sprittstöðvar sjáanlegar.  Við héldum áfram til Miscolc sem við ætluðum að gista í 2 vikur hjá tengdasyni mínum.  Hann mætti í próf daginn eftir og var neikvæður og fór svo að vinna daginn eftir.  Portúgalskur Covidspreðari var á skrifstofunni hans og þegar tengdasonur benti honum á augljós einkenni Covid sagði hann að þar sem hann fór í sund um helgina hefði hann væntanlega náð sér í heiðarlegt kvef. (mjög líklegt í 39 stiga hita).  Tengdasonurinn var með grímu þann daginn á skrifstofunni einn manna.  Daginn eftir var hann sendur í próf og síðan heim og fékk hann einhver flensueinkenni í kjölfarið.  Hann reyndist neikvæður en allir á hans skrifstofu voru með covid.  Ætlar svo einhver að segja að grímurnar geri ekkert gagn.

Nú í kjölfarið varð ég veik og taldi mig í það minnsta með Covid og til vara massíva lungnabólgu.  Ég fékk 20 stk. pcr prófa og reyndist neikvæð að Covid og bíð ég nú svara með lungnabólguna.  Ég á það reyndar til að vera með dass af dramatík, hef farið 3svar á spítala með gervihjartaáfall og þegar gömul íþróttameiðsl tóku sig upp í hné og ég kíkti á lækni þá gerði hann smá grín að mér og sagðist þurfa að setja mig í gifsbuxur og spengja á mér hálsinn sem mér þótti eðlilegt miðað við verki. Hann sendi mig þó "bara" í aftöppun á vökva úr hné. Ég er samt töffari að eðlisfari en er haldin þessari hörmungarhyggju og byggist hún því miður á reynslu minni

Nú hérna í búðunum morar allt í svæðum með brauðum og kleinuhringjum sem fólk veður í með skítuga putta nota ekki tangir einu sinni og hérna í Miscolc hef ég séð einn með grímu utan okkur fjölskylduna.

Meira um meint veikindi síðar

Tískan í Miskolc

Það er alltaf gaman að koma til nýrra staða og skoða mannlífið, fólkið, klæðnaðinn og ekki síst hollninguna á fólki.  Í Slóvakíu var fólk almennt mjög grannt og mjög alvörugefið og frekar fúllynt á manninn. Eins og þau væru sliguð af áhyggjum og burði með allar heimsins áhyggjur. Gæti verið áhrif fyrri tíðar eða kannski vegna þess að barirnir voru ennþá neðanjarðar og þurfti almennt að labba inná veitingarhús og ef maður vildi hlusta á tónleika eða fá sér vínglas (sem var venjulega ekki til) þá þurfti maður að bogra inní rými neðanjarðar. Tónlist má ekki ennþá spila á götum eða í görðum bara neðanjarðar alla vega í Nitra borginni sem ég var gestur í.

Hérna aftur á móti í Miskolc er glaðlyndara fólk vel í holdum minnir gjarnan á sum ríki í Bandaríkjunum, enda kannski ekki að furða það eru hugsanlega 5 til 10 metrar á milli ísbúða hérna og eru ansi margir labbandi um með ísa hérna á götunum, börn sem og fullorðnir. 

Eiginlega er eins og að vera staddur í miðju "krúinu" af Bold and Beutyful.  Allar konur með einstaklega mikið og túperað hár, og er hvert hreiðrið af fætur öðru ofan á hausnum á þeim, en líka er snjákahvítt hár, fjólublátt, blágrænt og bleikt í tísku hérna. 

Hollningin er sem sagt mismunandi eftir löndum og er eins og vanti hálsinn á marga karlmenn hérna sem eru náttúrulega slavneskir í útliti en virðast eins og hausinn hafi bara verð skrúfaður á búkinn og ég er með verulegar áhyggjur ef þeir fengju skjaldkyrtilsvandamál.

Tískan já hún er dásamleg og mjög litrík eins og maður sé staddur inní sælgætislandi, hvítar buxur með bleikum blómum eru sem sagt mjög vinsælar. Ég elska að sitja á kaffihúsunum hérna í kring og horfa á mannlífið sem er vægast sagt fjölbreytt og litríkt og tískan alveg sér á parti.  Sá eina konu í gær í LV gerfidressi sem var samfestingur svartur að aftan en að framan var hann með áteiknuðu belti, hálsmeni, skyrtu og buxur allt í einu fatastykki. Skórnir voru þó ekta Crocks skór og ekki fastir við samfestinginn. Þessi snót var vel í holdum og svo glaðleg og dásamleg að mér fannst dressið bara nokkuð flott. Ekki að ég ætli að kaupa mér svona stykki finnst alltaf smá feik að geta ekki haft beltið allan hringinn nei bara svart bak. Vantaði heildarlookið!

Kveðja frá tískulöggunni í Miskolck

 

 

Miskolc í Ungverjalandi

Við komum hingað til Miskolc frá Sardeníu úr 37 stiga hita í svalann og 26 stiga hita.  Miskolc er rosalega skemmtileg borg um 300 km frá Búddapest með um 150 þús íbúa. Miskolc er rétt við landamæri Slóvakíu og ekki langt frá landamærum Úkraníu.  Þessi bær er líflegur og erum við í miðbænum með rennandi á hérna á bak við húsið og fullt af börum og veitingastöðum.  Íbúðin er mjög fín og hérna er notalegt að vera þar sem ekki er þessi rosalegi raki og hiti eins og við upplifðum á Sardeníu. 

Hérna er allt öðruvísi andrúmsloft en ég hef upplifað áður, ekki eins hert og stíft eins og í Slóvakíu, fleiri tala ensku og fólk virðist ekki vera með þetta samanbitna yfirbragð og Slóvakar hafa.  Hérna er líka hægt að fá annað en bara bjór, reyndar smá sýrubragð af rauðvíninu en Prosecco og spritz fást með matnum ef maður vill ekki halda sig við vatnið bara. Það eru örugglega 100 tegundir af vatni með bragði.

Hérna eru mjög skemmtilegir matsölustaðir og tapasbarir með besta tapas sem ég hef smakkað verð ég að segja.  Gúllassúpan kemur svo sem ekki á óvart en það er greinilega mikil uppsveifla í framboði matar hjá "Miskolcum".

Ég varð hissa á því hversu mikill munur er á Slóvökum sem eru hérna rétt hjá og Ungverjum þeim sem hér í þessum bæ búa.  Meðan slóvakar eru hávaxnir og grannir eru Ungverjar meira líkir bandaríkjamönnum í vexti og flestir mjög vel í holdum.  Allt í góðu lagi með það, það sem vekur athygli mína er þó að hversu lausir þeir eru við að vera með þessa líkamsmeðvitund og við höfyn og klæða sig bara eftir tískunni hérna, skítt með vöxtinn. Tískan er jú heill kapítuli útaf fyrir sig og dásamlegt að sjá hversu misjafnt fólk er eftir löndum. Hérna er í tísku að vera í stuttbuxum og var H&M morandi í stuttbuxum í öllum stærðum og er magabolur notaður við stuttbuxurnar og alveg sama hvernig vaxtarlagið er. Svo er bakið skreytt með litlum sætum bakpoka og jafnvel með Frozenmunstri. Kemur mér svo skakt fyrir sjónir þar sem við hugsum öðruvísi og ég sem er nú ekkert fis mundi aldrei voga mér að fara í magabol og henda litlum sætum bakpoka á bakið sem væri eins og krækiber í helvíti. 

Gaman að þessu!

 

 

Sardenía með mínum augum

Sardenía er eins og ég hef áður líst alger paradís, allt á sínum rólyndishraða. Konur og menn fara á markaðinn og kaupa sína daglegu melónu en Sardar borða gjarnan ávexti eftir allar máltíðir. Þeir eru nú ekki að flækja málin neitt sérstaklega og finna lausnir við öllu. Hef aldrei séð lausnamiðaðri fólk en þarna.  Vinur tengdasonar míns er einstaklega skemmtilegur gaur og smá vesenisti. Þ.e. hann er frekar mikið fyrir sopann og breytir þá ekki miklu hvort hann er keyrandi á bíl eða traktor á stærð við fragtskip þegar hann fær sér í tánna.   Hann ræktar maís og er ötull í vinnu og er eiginlega bara stórbóndi.  Eitt sinn var hann á "barnum" og já ekki misskilja að það sé bara einn bar í bænum, nei það er bara einn bar sem þeir félagar mæta á annað er óhugsandi. Þetta er eitt af sérvisku þeirra og óhugsandi að mæta á barinn handan götu heimilisins. Það er bara ekki þeirra bar.  Hann var sem sagt á barnum að fá sér bjór og hafði lagt traktornum fyrir framan útkeyrsluna hjá lögreglustöðinni.  Það komu 2 löggur inná barinn og gengu að honum og báðu hann að færa tækið. Allir þekkja alla í bænum og jú hann tók með sér bjórinn bað aðra lögguna að halda á honum meðan hann færði tækið.  Hann lagði traktornum svo bara ólöglega annarsstaðar meðan löggan geymdi bjórinn hans og svo kom hann bara smá pirraður á þessu veseni.

Sardar eru úrræðagóðir með eindæmum og þessi sami strákur fékk sér vinnu á tímabili þegar uppskeran brást og þeir voru 2 félagar sem sóttu um á einhverjum lúxusveitingastað og þar þurftu þeir að klæðast fatnaði frá staðnum.  Það var þó einn galli á gjöf Njarðar að þeir þurftu að kaupa fatnaðinn frá skóm uppí skyrtu.  Þeir fundu nú samt slatta af fötum og skóm í hrúgu á staðnum eftir fyrrum starfsmenn og tóku þau bara í notkun.  Gallinn var hins vega sá að skórnir voru 2 númerum of litlir þannig að hann gekk um salinn eins og Geisha og vinur hans var í svo síðum buxum að hann var alltaf að detta.  Hann var rekinn þegar hann datt á fína frú með súpu en hinn vann í 8 mánuði í þessum litlu skóm og ég er ekki frá því að hann minni á Geishu þegar hann labbar.

Elska þessa Sardeníubúa.

 

Fleiri sögur frá Sardeníu

Ég elska Sardeníu með sínar fallegu strendur, sérviskulegt fólkið og frábæra matinn, en þeir eru mikið í fersku sjávarfangi og nýta flest allt úr sjónum. Chia ströndin er eins og hvítur flórsykur svo fín og falleg og sjórinn blágrænn og svo er það bleika ströndin "Spiagga di Rosa" sem er bleik vegna mikils rauðs kórals í kringum hana. Þeir gera mikið af skartgripum úr þessum kórall og eru þeir mjög eftirsóttir af ferðamönnum.

Sarrock er bær sem er skammt frá höfuðborginni Cagliari og þaðan kemur tengdasonur minn, þar er eða var dásamlega falleg strönd en nú er búið að setja þar olíuhreinsunarstöð sem er eins og skrímsli við fallegan grænbláan sjóinn.  Flestir bæjarbúar vinna í stöðinni en þar sem Covid hefur lamað atvinnulífið þar þá eru margir með hálft starf og því farnir að mennta sig í öðru eða farnir til annarra landa í vinnu.

Þá víkur sögunni að klipparanum sem þurfti að ná sér í aðra menntun til að halda tekjum vegna skorts á vinnu í olíuhreinsunarstöðinni og er hann með heimaþjónustu. Kemur heim til þín á hjóli og bauðst hann til að koma til okkar í Pula.  Hann mætti á hjóli með 20 metra langa snúru til að setja rakvélina í samband og klippa svo "liðið" í garðinum.  Það þurfti að klippa einn vin tengdasonarins líka.  Sá mætti á því stærsta landbúnaðartæki sem ég hef séð svona nokkur tonn með stóran bjór í hendinni undir stýri og til í klippingu. Skildi "farartækið" eftir á götunni og blokkaði hana nánast alveg og svo hófst klipping.  Klipparinn náði meira að segja að klippa barnabörnin mín tvö án teljandi vandræða. Þurfti reyndar að koma tvisvar til að klára og hafði þá vinurinn (á farartækinu netta) á orði bíddu ertu enn í vatninu 2 daga í röð? Það telst til frétta greinilega enda yfir 30 stiga hiti og maðurinn bara í vatni.  Allir voru vel klipptir og sáttir og síðan hjólaði hann bara til baka með sína 20 metra snúru og skærin í vasanum og klyfjaður hárdóti í svuntunni sinni. Ekkert eðlilegra.

Sögur frá Sardeníu

Hérna í ferðamannabænum Pula á suður Sardeníu er ekki að sjá að Covid geysi um heiminn. Fólk knúsar hægri vinstri. Hérna úir og grúir af ferðamönnum og allir keppast um að ná sér í sól og menningu og góðan mat og eina sem minnir á heimsfaraldurinn er að grímuskylda er í búðum og inni á matsölustöðum, en annað ekki.  Engin tveggja metra regla og er allt stappað hérna maður við mann og allir glaðir og hressir að hlusta á tónleika á torginu og börnin dansandi.  Eins og heimsfaraldur sé ekki til í orðabókinni.  Troðfullt á öllum matsölustöðum og þarf helst að panta borð með viku fyrirvara.  Engar sprittstöðvar í flugstöðinni hvað þá meira en allir hitamældir reyndar. Gott að geta gleymt sér aðeins og að lífið sé eins og það var hér áður.

Tengdamamma dóttur minnar er yndislega góð kona, skemmtileg með afbrigðum, hún er hálfpartinn móðir hálfs bæjarins þar sem hún er ákveðin og fer í málin þegar henni þykir það þurfa, svona sjálfskipaður talsmaður allra. Fyrir klukkan 7 er hún búin að fara og þrífa hjá systur mömmu sinnar og hjá mömmu sinni, versla fyrir eldra fólk og kaupa í matinn, tekur hún þá gjarnan með sér börn frænku sinnar í leiðinni. Hún er mjög trúuð á svona yfirnáttúrulega hluti og hef ég séð hana hella blessuðu vatni yfir barnabörnin sín og nuddað þau með olíu og hún sýnir engum myndir af barnabörnunum vegna hræðslu við að lögð verði á þau álög.  Ég hef einmitt skrifað um það áður að það þykir mikið gæfumerki að snerta ung börn og eru allir káfandi á börnunum hérna, komandi við hendur og fætur. Við sátum dag einn við borð úti á verönd nokkuð stór hópur og birtist hún með vatnsflöskuna sína heilögu og skvetti á son sinn ekki einu sinni heldur tvisvar. Hann stökk upp rennblautur og spurði hvað hún væri að spá og sagðist hún þá hafa óvart opnað sódavatn og það bara svona rétt við bakið á honum. Ég hafði hins vegar horft á hana skvetta á hann vísvitandi.  Ég hélt ég mundi deyja úr hlátri af svipnum á honum og því hversu forhert hún væri. Frænkan sem var svo óheppin að sitja hjá honum lenti í því líka að vera blessuð yfir allan kjólinn sinn. 

Dagur í lífi 5 ára stráks með einhverfu.

Undanfarnir dagar hafa verið mínum litla manni erfiðir, þ.e. eldra barnabarninu mínu, þar sem miklar breytingar eru í daglegu lífi allt að gerast fyrir sumarið og allskonar uppákomur sem hann ekki höndlar.   Í gær sóttum við mamma hans hann snemma til að fara með hann í myndatöku fyrir vegabréf, en hann ætlar að heimsækja ítölsku ömmu sína núna í sumar.  Nú ef ekki hefði komið til að síðast þegar hann var sóttur snemma þá var það til að svæfa hann hefði þetta kannski gengið vel. Hann var að eigin sögn látinn blása í blöðru hjá skurðlækninum og var ekki hress með það og vaknaði svo með auman munn þar sem aukatönn hafði verið fjarlægð.  Hann var ringlaður og þetta er það versta sem hann hefur lent í lengi svo þetta er ekki gleymt.  Við mamma hans sóttum hann á leiksskólann og þá byrjaði ballið.  Hann var gersamlega miður sín og vildi ekki fara neitt bara heim að sofa. Hann vildi ekki í myndatöku og alls ekki í skurðaðgerð og neitaði að fara til ömmu nonnu og ekki segja ciao amma nonna, ekki fara í flug og ekki fara í strætó og ekki fara í lest (en allt er þetta í miklu uppáhaldi núna) Hann var mjög æstur á Sýslumannsskrifstofunn og sagði við alla að hann væri ekki að fara á skurðstofuna og ekki að blása í blöðru hjá skurðlækninum.   Það vildi okkur til happs að vera með símann á okkur og hann elskar sem sagt að horfa þessa dagana á videó á Youtube af lyftu og er talið á sænsku og hann endurtekur með ákveðnum sænskum hreimi "PLON TVO" og fleiri "PLON" en lyftan er 25 hæðir og stoppar á öllum hæðum með yfirlýsingu yfir hæðarnr. Ætli hann bæti ekki við sig sænskunni og þá kannski kínversku líka, því hitt myndbandið sem ómar þegar lyftan er búin að vera nógu lengi er lestarferð og þar er kínverska töluð og þeir eru alltaf mjög reiðir þegar þeir segja stoppustöðvarnar sínar.  Hann er ekki búin að ná því en segir þó stundum. Chong ling pong eða eitthvað sem ég skil ekki.

Næst er það að koma viðkomandi í flug. Það verður gaman en við tökum "LYFTUPLONIN" með og lestina og svo eru núna að bætast við mjög háværar flugvélar. (Hvaða mál notast þeir við?) Bíð spennt

Alþjóðlegur dagur einhverfu

 

Í tilefni af degi einhverfu í gær þá sé ég mig knúna til að vekja máls á úrræðaleysinu gagnvart þessum börnum og baráttuna sem foreldrar þurfa að hefja eftir að hafa eignast barn með einhverfu eins og það eitt og sér sé ekki nægilegt áfall.

Ég hef skrifað áður um einstaka barnabarnið mitt sem er yndislegur og skemmtilegur en hefur þann annmarka að hlutir hafa ekki eins áhrif á hann og þá sem ekki eru einhverfir. Fólk skilur svo oft ekki að dagurinn geti verið ónýtur fyrir alla fjölskylduna bara ef að við komumst ekki rétta leið inní bílastæðið okkar, ef einhver fyrirstaða er og við þurfum að taka krók í bílakjallaranum. Allt sem kemur á óvart og við höfum  ekki getað undirbúið hann áður getur sett hann í uppnám.  

það fyrir foreldri að eignast barn með þessa fötlun er eiginlega alveg nóg svo ekki þurfi að koma til barátta við hvert og eitt úrræði barninu til handa. Eins og að koma því í talþjálfun, iðjuþjálfun, sjúkraþjálfun og fl. sem barnið þarfnast til að verða hæft til að funkera í sinni veröld. Það að fá greiningu hjá Greiningarstöð ríkisins tekur 2 ár. Að komast í þjálfun og fá stuðning við hæfi tekur 1 til 2 ár og á meðan bíður barnið og foreldrar komast jafnvel ekki til vinnu.

Okkar litla manni var hafnað inn í sértækan skóla enda miklu fleiri sem sækja um en komast að. Hann getur ekki endilega sagt nafnið sitt en hefur límheila sem getur raðað upp allskonar orðum á nokkrum tungumálum og telur á 3 tungumálum uppá 100. Maður spyr sig er það talið viðkomandi til framdráttar þó ekki geti hann tjáð sig hvar hann finnur til eða hvort hann er svangur eða hvað hann heitir og hvar hann býr.

Þsð er ekkert endilega skemmtilegt fyrir ömmu að telja upp annmarka á sínu frábæra barnabarni, en þega öll úrræði eru lokuð barninu þá tel ég mig naubeygða að vekja máls á þessu úrræðaleysi þessum börnum til handa.  Fyrirgefið mér að ég verði pirruð en það komast u.þ.b. 4 börn í einhverfudeildir hjá Reykjavíkurborg og hvað verður um hin? það er með ólíkindum hvað skólaskylda sem talin er vera hér á landi snýr bara að "normal" börnum, því jú það eru næg úrræði fyrir þau. 

Ljóskan í eldhúsinu

Frægðarsögur mínar eru fáar í eldhúsinu og er ég alltaf laus allra mála þegar fjölskyldan heldur boð. Þú skalt bara smyrja flatkökurnar þú gerir það svo vel og ég viðurkenni að ég vanda mig eins og krakki við að hafa best smurðu flatkökurnar.  Ég hélt alltaf að ég væri ágætis kokkur en þegar fyrrverandi (skiljanlega) maðurinn minn neitaði að borða kótilettur sem varla sáust fyrir bruna og pipar, en mér þótti mamma alltaf svo mikill plebbi að krydda ekki nóg og steika ekki til dauða matinn, alltaf svo mikið hálfkák að mér fannst. Ég ákvað að vera með meiri "smartnes" í matargerð og gekk skrefinu lengra og brenndi allt! 

Ég var í gær að búa til blómkálssúpu frá grunni þar sem tengdamóðir mín var alltaf með svo flotta súpu og ætlaði ég að bæta um betur enda um fleiri krydd að ræða í dag en í þá daga. Ég notað leynitrikk af netinu red curry paste (átti reyndar að vera karrý) og sojasósu, og ég get sagt ykkur sjálf að Gordon Ramsey hefði tryllst yfir bragðinu.  

Ég ætlaði nú að "töfrasprota" þetta dæmi, því mér þykir svo flott að geta sagt ég notaði töfrasprota sem ég hef aldrei notað áður.  Fann hann inní skáp og setti í samband og byrjaði að mauka blómkálið ekkert gerðist og ég hamaðist á sprotanum og jú það skvettist alveg upp úr pottinum, en svo fóru að koma gráar plastagnir uppá yfirborðið og allt í einu þegar ég lyfti upp sprotanum kom lok fljúgandi á mig sem var einskonar hlíf fyrir þeytarann sjálfann. Ég týndi plastagnirnar bara úr það var ekkert svo rosalega mikið og engann skaðaði. Það er nóg til af súpu ef einhver er svangur.

Litlu sigrarnir!!!

Ég á barnabarn sem er með einhverfu og er hann alveg einstaklega skemmtilegur og gáfaður (ekki langt að sækja það) en mig langar að lýsa venjulegum degi í okkar lífi.   Ég hef verið hjá mömmu hans og bróður í smá tíma þar sem pabbinn vinnur erlendis og yngri sonurinn er á öðru ári og fyrirferðamikill eftir því, fór snemma að ganga og græja og gera.

Hann vaknaði klukkan 5 á laugardagsmorgni og mamman og yngri bróðir sofandi og ég var ekki tilbúin að fara fram í stofu að horfa á "Blippa" sem er fullorðinn maður í krúttlegum krakkafötum og talar eins og smábarn og heldur að hann sé krútt, dansar gjarnan og er svona eins og 3 ára gutti nema með skeggrót og svo langt frá því að vera fyndinn að manni langar að meiða hann.  Hann er þó með fræðandi efni og er mitt barnabarn einstaklega áhugasamur um flugvélar og stórar vinnuvélar og kann öll nöfnin á þeim á ensku og íslensku þar sem Blippi er enskur.  Hann dansar líka og já sama krúttið í dansi eða ekki að mínu mati.  Kann að vera að ég sé komin með nóg þar sem við horfum á þetta daglega.   

Nóg um Blippa. Ég sótti Ipadinn hans en hann dugði í 4 og hálfa mínútu og svo var hann orðinn leiður á honum.   Nú þá sló hann mig í svona klukkutíma og heimtaði að fara fram.  Ég reyndi hvað ég gat að halda honum inní herbergi.  Hann tók kast og sparkaði og barðist enda ósofinn og jú ég líka.  Ég fékk þá í mig borð og stól (barnaborð úr Ikea og ekkert mjög þungt) nokkur umferðaskilti.  Fólk horfir oft á mann þegar maður er að reyna að koma honum upp úr sundlaugum eða úr Costco (sem er "horror" fyrir einhverfa strákinn minn).  Hann tapar sér úr reiði og lúber mann eins og harðfisk og maður finnur augngoturnar á sér.  Ekkert sem hægt er að gera nema að koma honum úr aðstæðunum og verjast höggum.

Hérna heima ef hann er illa upplagður þá getur verið erfitt að fá hann til að fara að sofa eða bara gera eitthvað sem hann á að geta gert og hann ekki vill. Hann lemur viðkomandi sem er með þessar kröfur og síðan bróður sinn sem er nú búin að læra það að henda sér í gólfið þegar hann sér að hann nálgast. Þá er sjónvarpið eftir, það er ekkert að fara neitt  en það hefur tekið ansi mörg högg og allskonar hlutir dottið úr því og enn virkar það samt fínt sem er gott. Við reynum að sjálfsögðu að stoppa þetta áður en allt verður vitlaust en svona er líf margra sem eiga börn með einhverfu hver dagur, hver búðarferð, sundferð, rólóferð getur endað í kasti.

Eftir svona kast er hann algerlega búin á því og vill bara fara í kojuna sína og mamma hans á að sitja í stól hjá honum og ekki tala, ekki lesa og alls ekki syngja. (alla vega ekki ég) Hann fær þá stundum bara að horfa á eitthvað sjónvarpsefni sem hann slakar á við og er gjarnan valið milli forma fyrir lengra komna.   Ég veit að pentagon og decagon eru form en þekki ekki einhver form í Prism....ofl. dularfull form en þetta róar hann og það er allt sem við viljum.   

 Barnabarnið mitt sér almennt ekki börn og horfir í gegnum þau, vill frekar tala við fullorðna, eða tala við er kannski ekki rétta orðið hann segir random hluti eins og: " góðan daginn ég ætla að fá eitt barnabox með ostborgara og súkkulaðishake, nei takk ekkert fleira og næsta lúga takk". Hann getur frætt mann um öll heimsins form, stjörnur, tungl og fleira þá getur hann ekki sagt hvað hann heitir og að hann sé 4 ára.

Við fórum á Sólheima í Grímsnesi um helgina og litli bróðir hans datt og viti menn stóri bróðirinn tók í hendina á honum og leiddi hann.  Amman fékk nú kökk í hálsinn og gleymdi öllum spörkum og höggum þar til næst.