Piparkökuhúsameistarinn (huglægi)

Ég veit ekki hvað það er að ég telji mig alltaf þurfa að vaða í það á skítugum skónum liggur við  að gera hluti sem ég er ekki góð í. Bakstur! ja kannski ekki beint bakstur í þessu tilfelli en ég keypti þar til gert pipakökuhús í Ikea (minni týpuna) sem þurfti að setja saman og skreyta.

Ég fór á flug á heimleið og hugsaði um piparkökuhúsasamkeppnina í Smáralind og hvar mitt hús ætti nú að standa. það var ekki efi eitt augnablik í mínum huga þarna í mínum heimi.  Ég velti því fyrir mér hvort ég færi ekki í grúppu sem héti 65 ára og eldri. Þá mundi ég eftir því að maður þarf að baka veggi og þak sjálfur úr hveiti frá Kornax. Ok ekki málið ég geri það eftirminnilegasta hús sem ég hef gert enda ekki annað í stöðunni þar sem þetta var hið fyrsta.

Niðurstaða á fagurlega módelinu mínu huglæga var í reynd svona: Límtúpan var með svo litlu gati að límið komst ekki út en ég gerði aðgerð á túpunni skar hanna upp og sótti klístrugt límið en festi puttana alltaf á milli veggja og þaks og þurfti að þvo mér 10 sinnum í límferlinu. 

Við áreynsluna komu nokkur brot í veggina sem ég verð að viðurkenna að er bara sjarmerandi eftir að hafa verið límdir saman með nokkrum límklessum, svona kannski eins og ítölsku gömlu húsin eru.  Nú þetta virtist ekki vel gert hjá þeim þarna í Ikea alla vega passaði strompurinn engann veginn á þetta þak en var svona eins og fljótandi ofan á því. Fallegt! 

Barnabarnið mitt hafði svo borðað allt skrautið nema nokkur snjókorn svo húsið var skreytt öðru megin.  

Ég er hætt að taka niður pantanir fyrir jól og svo eru veggirnir hérna út um allt borð hálfétnir sem sagt ekki sérstaklega bragðgóðar piparkökur.

Enn fleiri sögur frá Sardeníu

Ég á vinkonu á Sardeníu sem er gift aðeins eldri manni eða já miklu eldri manni.  Hann fékk hjartaáfall og var honum gert að létta sig um 10 kg. og lifa sómasamlegu lífi, ekki kaffi, ekki vín og ekki sígarettur.  Fyrir ítala af bestu gerð er það óhugsandi með öllu þar sem þeir lifa fyrir góðan mat, kaffi, vín og sígarettur.

Eiginkonan tók það nú á sig að halda í uppskriftir frá lækninum sem töldu 450 gr. af léttu fuglakjöti í viku hámark og hélt hún það nú ekki vera vandamál.  Hófst hún handa við að útbúa mat fyrir vikuna og var samviskusöm með alla rétti, fiskur 3svar í viku, grænmeti og svo fuglakjöt. Skipti út ís fyrir veganís og gerði allskonar breytingar.

Eitthvað hafði hún misskilið grömmin og gaf manni sínum 450 grömm af kjöti í hvert mál og þegar hann kom eftir 4 vikur til læknis aftur hafði hann bætt á sig 6 kg. við mjög litla hrifningu læknisins.  Hann sagðist nú halda að hann hafi fylgt öllum hans fyrirmælum í hvívetna og leit á konu sína til að fá hennar samþykki.   Hún sagði þá ég kaupi 1 kg. af kjúkling á mánudögum og skipti honum í tvennt og hann fær hálfan og aftur síðan hinn helminginn síðar i vikunni. 100 gr. sem eftir eru gef ég hundinum sagði hún hróðug.  Læknirinn sagði henni að hámark 450 gr. á viku hefði verið hans fyrirskipun.  Maðurinn hennar á erfitt með andardrátt og getur ekki hneppt skyrtunni sinni en treystir frúnni í blindni að redda þessu. Hann heldur sig þó við bjór zero (alkóhólfrían) og koffínlaust kaffi enda hún með þetta allt á hreinu eiginkonan.

Elska þessar sardenísku konur.

Tískan í Miskolc

Það er alltaf gaman að koma til nýrra staða og skoða mannlífið, fólkið, klæðnaðinn og ekki síst hollninguna á fólki.  Í Slóvakíu var fólk almennt mjög grannt og mjög alvörugefið og frekar fúllynt á manninn. Eins og þau væru sliguð af áhyggjum og burði með allar heimsins áhyggjur. Gæti verið áhrif fyrri tíðar eða kannski vegna þess að barirnir voru ennþá neðanjarðar og þurfti almennt að labba inná veitingarhús og ef maður vildi hlusta á tónleika eða fá sér vínglas (sem var venjulega ekki til) þá þurfti maður að bogra inní rými neðanjarðar. Tónlist má ekki ennþá spila á götum eða í görðum bara neðanjarðar alla vega í Nitra borginni sem ég var gestur í.

Hérna aftur á móti í Miskolc er glaðlyndara fólk vel í holdum minnir gjarnan á sum ríki í Bandaríkjunum, enda kannski ekki að furða það eru hugsanlega 5 til 10 metrar á milli ísbúða hérna og eru ansi margir labbandi um með ísa hérna á götunum, börn sem og fullorðnir. 

Eiginlega er eins og að vera staddur í miðju "krúinu" af Bold and Beutyful.  Allar konur með einstaklega mikið og túperað hár, og er hvert hreiðrið af fætur öðru ofan á hausnum á þeim, en líka er snjákahvítt hár, fjólublátt, blágrænt og bleikt í tísku hérna. 

Hollningin er sem sagt mismunandi eftir löndum og er eins og vanti hálsinn á marga karlmenn hérna sem eru náttúrulega slavneskir í útliti en virðast eins og hausinn hafi bara verð skrúfaður á búkinn og ég er með verulegar áhyggjur ef þeir fengju skjaldkyrtilsvandamál.

Tískan já hún er dásamleg og mjög litrík eins og maður sé staddur inní sælgætislandi, hvítar buxur með bleikum blómum eru sem sagt mjög vinsælar. Ég elska að sitja á kaffihúsunum hérna í kring og horfa á mannlífið sem er vægast sagt fjölbreytt og litríkt og tískan alveg sér á parti.  Sá eina konu í gær í LV gerfidressi sem var samfestingur svartur að aftan en að framan var hann með áteiknuðu belti, hálsmeni, skyrtu og buxur allt í einu fatastykki. Skórnir voru þó ekta Crocks skór og ekki fastir við samfestinginn. Þessi snót var vel í holdum og svo glaðleg og dásamleg að mér fannst dressið bara nokkuð flott. Ekki að ég ætli að kaupa mér svona stykki finnst alltaf smá feik að geta ekki haft beltið allan hringinn nei bara svart bak. Vantaði heildarlookið!

Kveðja frá tískulöggunni í Miskolck

 

 

Sardenía með mínum augum

Sardenía er eins og ég hef áður líst alger paradís, allt á sínum rólyndishraða. Konur og menn fara á markaðinn og kaupa sína daglegu melónu en Sardar borða gjarnan ávexti eftir allar máltíðir. Þeir eru nú ekki að flækja málin neitt sérstaklega og finna lausnir við öllu. Hef aldrei séð lausnamiðaðri fólk en þarna.  Vinur tengdasonar míns er einstaklega skemmtilegur gaur og smá vesenisti. Þ.e. hann er frekar mikið fyrir sopann og breytir þá ekki miklu hvort hann er keyrandi á bíl eða traktor á stærð við fragtskip þegar hann fær sér í tánna.   Hann ræktar maís og er ötull í vinnu og er eiginlega bara stórbóndi.  Eitt sinn var hann á "barnum" og já ekki misskilja að það sé bara einn bar í bænum, nei það er bara einn bar sem þeir félagar mæta á annað er óhugsandi. Þetta er eitt af sérvisku þeirra og óhugsandi að mæta á barinn handan götu heimilisins. Það er bara ekki þeirra bar.  Hann var sem sagt á barnum að fá sér bjór og hafði lagt traktornum fyrir framan útkeyrsluna hjá lögreglustöðinni.  Það komu 2 löggur inná barinn og gengu að honum og báðu hann að færa tækið. Allir þekkja alla í bænum og jú hann tók með sér bjórinn bað aðra lögguna að halda á honum meðan hann færði tækið.  Hann lagði traktornum svo bara ólöglega annarsstaðar meðan löggan geymdi bjórinn hans og svo kom hann bara smá pirraður á þessu veseni.

Sardar eru úrræðagóðir með eindæmum og þessi sami strákur fékk sér vinnu á tímabili þegar uppskeran brást og þeir voru 2 félagar sem sóttu um á einhverjum lúxusveitingastað og þar þurftu þeir að klæðast fatnaði frá staðnum.  Það var þó einn galli á gjöf Njarðar að þeir þurftu að kaupa fatnaðinn frá skóm uppí skyrtu.  Þeir fundu nú samt slatta af fötum og skóm í hrúgu á staðnum eftir fyrrum starfsmenn og tóku þau bara í notkun.  Gallinn var hins vega sá að skórnir voru 2 númerum of litlir þannig að hann gekk um salinn eins og Geisha og vinur hans var í svo síðum buxum að hann var alltaf að detta.  Hann var rekinn þegar hann datt á fína frú með súpu en hinn vann í 8 mánuði í þessum litlu skóm og ég er ekki frá því að hann minni á Geishu þegar hann labbar.

Elska þessa Sardeníubúa.

 

Ljóskan í eldhúsinu

Frægðarsögur mínar eru fáar í eldhúsinu og er ég alltaf laus allra mála þegar fjölskyldan heldur boð. Þú skalt bara smyrja flatkökurnar þú gerir það svo vel og ég viðurkenni að ég vanda mig eins og krakki við að hafa best smurðu flatkökurnar.  Ég hélt alltaf að ég væri ágætis kokkur en þegar fyrrverandi (skiljanlega) maðurinn minn neitaði að borða kótilettur sem varla sáust fyrir bruna og pipar, en mér þótti mamma alltaf svo mikill plebbi að krydda ekki nóg og steika ekki til dauða matinn, alltaf svo mikið hálfkák að mér fannst. Ég ákvað að vera með meiri "smartnes" í matargerð og gekk skrefinu lengra og brenndi allt! 

Ég var í gær að búa til blómkálssúpu frá grunni þar sem tengdamóðir mín var alltaf með svo flotta súpu og ætlaði ég að bæta um betur enda um fleiri krydd að ræða í dag en í þá daga. Ég notað leynitrikk af netinu red curry paste (átti reyndar að vera karrý) og sojasósu, og ég get sagt ykkur sjálf að Gordon Ramsey hefði tryllst yfir bragðinu.  

Ég ætlaði nú að "töfrasprota" þetta dæmi, því mér þykir svo flott að geta sagt ég notaði töfrasprota sem ég hef aldrei notað áður.  Fann hann inní skáp og setti í samband og byrjaði að mauka blómkálið ekkert gerðist og ég hamaðist á sprotanum og jú það skvettist alveg upp úr pottinum, en svo fóru að koma gráar plastagnir uppá yfirborðið og allt í einu þegar ég lyfti upp sprotanum kom lok fljúgandi á mig sem var einskonar hlíf fyrir þeytarann sjálfann. Ég týndi plastagnirnar bara úr það var ekkert svo rosalega mikið og engann skaðaði. Það er nóg til af súpu ef einhver er svangur.

Litlu sigrarnir!!!

Ég á barnabarn sem er með einhverfu og er hann alveg einstaklega skemmtilegur og gáfaður (ekki langt að sækja það) en mig langar að lýsa venjulegum degi í okkar lífi.   Ég hef verið hjá mömmu hans og bróður í smá tíma þar sem pabbinn vinnur erlendis og yngri sonurinn er á öðru ári og fyrirferðamikill eftir því, fór snemma að ganga og græja og gera.

Hann vaknaði klukkan 5 á laugardagsmorgni og mamman og yngri bróðir sofandi og ég var ekki tilbúin að fara fram í stofu að horfa á "Blippa" sem er fullorðinn maður í krúttlegum krakkafötum og talar eins og smábarn og heldur að hann sé krútt, dansar gjarnan og er svona eins og 3 ára gutti nema með skeggrót og svo langt frá því að vera fyndinn að manni langar að meiða hann.  Hann er þó með fræðandi efni og er mitt barnabarn einstaklega áhugasamur um flugvélar og stórar vinnuvélar og kann öll nöfnin á þeim á ensku og íslensku þar sem Blippi er enskur.  Hann dansar líka og já sama krúttið í dansi eða ekki að mínu mati.  Kann að vera að ég sé komin með nóg þar sem við horfum á þetta daglega.   

Nóg um Blippa. Ég sótti Ipadinn hans en hann dugði í 4 og hálfa mínútu og svo var hann orðinn leiður á honum.   Nú þá sló hann mig í svona klukkutíma og heimtaði að fara fram.  Ég reyndi hvað ég gat að halda honum inní herbergi.  Hann tók kast og sparkaði og barðist enda ósofinn og jú ég líka.  Ég fékk þá í mig borð og stól (barnaborð úr Ikea og ekkert mjög þungt) nokkur umferðaskilti.  Fólk horfir oft á mann þegar maður er að reyna að koma honum upp úr sundlaugum eða úr Costco (sem er "horror" fyrir einhverfa strákinn minn).  Hann tapar sér úr reiði og lúber mann eins og harðfisk og maður finnur augngoturnar á sér.  Ekkert sem hægt er að gera nema að koma honum úr aðstæðunum og verjast höggum.

Hérna heima ef hann er illa upplagður þá getur verið erfitt að fá hann til að fara að sofa eða bara gera eitthvað sem hann á að geta gert og hann ekki vill. Hann lemur viðkomandi sem er með þessar kröfur og síðan bróður sinn sem er nú búin að læra það að henda sér í gólfið þegar hann sér að hann nálgast. Þá er sjónvarpið eftir, það er ekkert að fara neitt  en það hefur tekið ansi mörg högg og allskonar hlutir dottið úr því og enn virkar það samt fínt sem er gott. Við reynum að sjálfsögðu að stoppa þetta áður en allt verður vitlaust en svona er líf margra sem eiga börn með einhverfu hver dagur, hver búðarferð, sundferð, rólóferð getur endað í kasti.

Eftir svona kast er hann algerlega búin á því og vill bara fara í kojuna sína og mamma hans á að sitja í stól hjá honum og ekki tala, ekki lesa og alls ekki syngja. (alla vega ekki ég) Hann fær þá stundum bara að horfa á eitthvað sjónvarpsefni sem hann slakar á við og er gjarnan valið milli forma fyrir lengra komna.   Ég veit að pentagon og decagon eru form en þekki ekki einhver form í Prism....ofl. dularfull form en þetta róar hann og það er allt sem við viljum.   

 Barnabarnið mitt sér almennt ekki börn og horfir í gegnum þau, vill frekar tala við fullorðna, eða tala við er kannski ekki rétta orðið hann segir random hluti eins og: " góðan daginn ég ætla að fá eitt barnabox með ostborgara og súkkulaðishake, nei takk ekkert fleira og næsta lúga takk". Hann getur frætt mann um öll heimsins form, stjörnur, tungl og fleira þá getur hann ekki sagt hvað hann heitir og að hann sé 4 ára.

Við fórum á Sólheima í Grímsnesi um helgina og litli bróðir hans datt og viti menn stóri bróðirinn tók í hendina á honum og leiddi hann.  Amman fékk nú kökk í hálsinn og gleymdi öllum spörkum og höggum þar til næst.

Engin jólauppbót fyrir atvinnulausa.

Æðislegt að fá svona skemmtilegar óvæntar fréttir í desemberbyrjun. Ný ríkisstjórn nýjar hefðir. Engin jólauppbót fyrir þetta atvinnulausa lið. Hvað er málið? Engin desemberuppbót af því að við erum ekki að vinna og þar af leiðandi þurfum við ekkert? Ég spyr er einhver þarna úti á atvinnuleysisbótum sem finnast þær svo háar að viðkomandi "nenni" ekki að fara að vinna? Viðkomandi gefi sig fram, ég þarf að ná tali af honum.'

 Við sem höfum ekki fengið vinnu aftur eftir hrun,  þar sem við höfum starfað við banka og fjármálastofnanir og þar er ekki fjöldaráðning í gangi.  Við erum ekki að stunda kaffihús og barina villt og galið og ég held alveg að við mundum þola þessar auka 50 þús. fyrir skatt án þess að leggjast í "sukk" með allt þetta fjármagn í höndunum. Ég meina það, það er enga von að finna og engar lausnir, ekki fyrir okkur verst settu sem erum búin að missa húsnæði vegna atvinnumissis, ég tel að ég hafi skilið þá félagana Sigmund Davíð og Bjarna Ben. að allir fái ekki leiðréttingu á sínum málum,   og að mínar bætur vegna verðtryggðu lánanna frá 2005 sem ég hef greitt af þær renni til eiganda íbúðarinnar í dag eða bankans í mínu tilfelli, já þær fara frá gamla bankanum í formi skatts til nýja bankans. Er ég fífl ef mér finnst þetta ekki í lagi? Ég greiddi þó þessar verðbætur, árið 2005, 2006, 2007 og 2008, þá varð hrun og þá fór að halla undan fæti.

Ég fer í jólaköttinn í ár og gef skít í alla jólabónusa, þarf engan, enda duga 153 þús. vel fyrir öllu jólastússi eða hvað haldið þið? 

Takk þetta er frábært!!! Endilega setja í nefnd í nokkur ár. Hvað verður um mig?

Já þetta hljómar eigingjarnt, en ég spyr bara, hversu lengi þarf að bíða eftir að nefnd skili áliti á skuldamálum heimilanna, bíddu hefur eitthvað breyst sem við vissum ekki um, er þetta ekki búið að vera vitað að heimili í landinu væru á síðustu metrunum í eigu okkar, áður en þau verða keypt upp af sjóðum og þeim sem eiga fyrir kaupum nokkrum blokkum í einu, löngu áður en ný stjórn tók við og já fékk þessi stjórn ekki atkvæði út á það eitt að ætla að ráðast í skuldavanda heimilanna. Nei úps sorry fyrst þurfti nú að klára að lækka veiðigjöldin. Sef nú rólegri af áhyggjum vegna útgerðarinnar.

Ég spyr einmitt hvað verður um mig og mína líka, ég er komin á þann aldur að ég flokkast ekki undir vinsælt vinnuafl og þar sem ég hef starfað alla mína tíð á banka og fjármálamarkaði, þá er ekki um auðugan garð að gresja, þar sem æskudýrkun er meiri á þeim markaði en annarsstaðar, enda á reynsluleysi stjórnenda þátt í stöðu bankamála hér á landi í dag. Þrátt fyrir að ég hafi menntað mig á öðru sviði í atvinnuleysinu, þá er það nú eins og einn vinur minn sagði einhverju sinni:"þegar maður er komin uppí skóstærðina sína í aldri, þá er maður ekki með sem vinnuafl" og er ég komin 19 árum fram yfir mína skóstærð í dag.

Nú er ég búin að vera brátt atvinnulaus í 3 ár, eða frá 2008 og er því að detta útaf atvinnuleysisbótunum eftir nokkra mánuði, þar missi ég mitt fastaland og tekjur útgreiddar kr. 153.000.- hvað er þá til ráða? Fara á bæinn eins og kallað var í gamla daga, þ.e. sækja fjárhagsaðstoð til Garðabæjar, sem ég er svo "heppin" að tilheyra, en þeir hins vegar áskilja sér þann rétt að greiða aðeins helming af reiknuðum framfærslukostnaði eða rétt undir 70 þús kr. á mánuði. Hver vill leigja mér fyrir þann pening. Í alvöru hefur aldrei verið hugsað út í það eftir hrun, með að allt þetta fólk sem fer að birtast með sín sjónvörp og ísskápa út á götu. Hvert eigum við að fara? Tjalda með Hraunvinum eða hvað fara bara á götuna? ég spyr þar sem ég hef enga hugmynd um hvað verður um mig, eftir að hafa alltaf bara unnið eins og venjulegur íslendingur svona 120% vinnu, komið börnum mínum á legg ein og óstudd eins og það er nú oft um grýttan veg að fara, ég spyr hvernig endar líf manneskju sem bara hefur farið að reglum samfélagsins og er að upplifa ótta þess heimilislausa innan tíðar, en mitt heimili fer á uppboð fyrir jól. Já takk aftur frábæru gaurar...ég kýs ykkur örugglega næst.........

Skuldamálin ekki kláruð fyrir jól

Hvað Virk gerði fyrir mig!

Virk er snilldarstofnun, sem ég var svo lánsöm að frétta af, þegar ég var búin að vera atvinnulaus í einhvern tíma, en ég er ein þeirra heppnu sem hef getað nýtt mér þeirra aðstoð undanfarin ár, en ég hef verið atvinnulaus meira og minna frá 2008, og  það hefur ekki góð áhrif á mann að vera atvinnulaus til lengdar. 

Hjá Virk er hins vegar frábær hópur fólks með mikla reynslu og þekkingu í að byggja upp brotið fólk, en maður brotnar óhjákvæmilega bara við það eitt að missa vinnuna, þó svo maður viti ekki framhaldið, sem er einskonar rússíbanareið í leiðindum er maður fer að hætta að standa í skilum og hefur ekki kost á því að standa við þær skuldbindingar sem maður gerði á tímum, er maður hafði laun og heilsu. En heilsan er nú ekki sjálfgefin, því eftir langvarandi óvissu og kvíða, þá gefur sig eitt og annað í líkamanum.

Fyrst eftir atvinnumissinn leit ég nú bara á það sem kærkomið frí, enda aldrei fengið svona langt launað frí og alltaf unnið miklu meira en bara 100% vinnu, þannig að ég var bara sátt.  Ég skellti mér í langþráð nám og ætlaði svo bara að sigra heiminn með nýja þekkingu að vopni.

Lífið var nú ekki svo einfalt, eftir leit að vinnu í heilt ár, þá fer sjálfsmatið að brotna og kvíðinn að taka völdin, þar sem ég hef verið skilvís fram að þessum harmleik sem ég kýs að kalla það að missa vinnuna og umslögin frá Motus og Intrum streymdu inn um lúguna, var staðan orðin þannig að ég þorði ekki að opna póstinn, og þá varð ég nú að gera eitthvað.  Ég fór til þeirra í Virk og var strax send á sjálfstyrkingarnámskeið. Send í Kvíðameðferðarmiðstöðina  KMShttp://www.kms.is/ og fór ég þar í viðtöl hjá Helenu Jónsdóttur sem ásamt Kristbjörgu Leifsdóttur  hjá Virk hafa algerlega bjargað lífi mínu,með þeim hætti að vera mínar stoð og styttur og hamrað á því við mig að ég kom mér ekki í þessa aðstöðu sjálf og þannig slegið á samviskubitið sem mann nagar, því jú þegar vinir og fjölskylda hafa skrifað uppá ábyrgðir fyrir mann og ég ekki í samningastöðu vegna lágra launa. Gott að heyra frá öðrum að ég sé ekki með einbeittan brotavilja gagnvart lánadrottnum og ég hafi ekki stjórn á þessum aðstæðum sem ég er í núna, heldur séu þær tilkomnar vegna stöðu í þjóðfélaginu og ekkert sem ég get gert, nema að hugsa um framtíðina og reyna að koma mér á þann stað í lífinu að ég óttist ekki nýjan dag.

Hef náð að bjarga bílnum mínum úr klóm tryggingarfélagsins, en ég skuldaði tæplega 10% af upphaflegu skuldabréfi sem á honum hvíldi og fékk að kaupa hann af tryggingarfélaginu á verði eftirstöðva bréfsins.  Svo þar var mér létt á alla vega bílinn minn gamla og góða. Svo er að finna út hvað er til ráða er íbúðin fer á uppboð, en það er alla vega seinni tíma vandamál og það hef ég lært að vera ekki að velta mér upp úr einhverju sem ég ekki fæ breytt...leita frekar af leiguíbúð með vetrinum. 

Þetta hafa þær hjálpað mér að gera, með því að einangra vandann og halda utan um það sem ég fæ breytt, sleppa hinu og nú er ég búin að fá fyrri krafta og heilsu og stend styrkum fótum við atvinnuleit, enda í góðum höndum hjá Virk. 

Vil benda fólki í sömu stöðu og ég að gefast ekki upp, heldur bara fá hjálp. Tala við fólkið í Virk, sem er að vinna í þessum málum alla daga. Ég er alla vega á betri stað í dag, en þegar ég byrjaði hjá Virk og vil þakka þeim stuðninginn, og skilninginn á stöðu minni og met að þær sleppa ekki af mér hendinni strax.

 

 

Gæludýr fjölskyldunnar

Börnunum mínum langaði alltaf að eignast gæludýr þegar þau voru lítil, sérstaklega langaði þeim í hund, en á tímabili vildi dóttirin flóðhest, en ég var svo "heppin" að þau voru bæði með ofnæmi fyrir hundahárum og já fyrir kattarhárum líka, þannig að það varð fljótt úr sögunni.

Þar sem suðað var á hverjum degi, þá lét ég undan einhverju sinni, þegar dóttir mín fékk í afmælisgjöf hamstur í búri með öllu tilheyrandi, sérstaklega þar sem þau höfðu orðið uppvís að því að eyðileggja heilt hreiður í sumarbústaðnum hjá afa og ömmu, til að eignast sitt eigið gæludýr.

En afi hafði verið að sýna þeim þrastarhreiður og hvernig mamman sæti á eggjunum til að unga þeim út, sagði þeim að fara mjög varlega til að styggja ekki mömmuna, því hún yrði að vera stanslaust á eggjunum, svo úr þeim kæmu ungar.

Einhver styggð komst á þröstinn og flaug hann af hreiðrinu, svo "Skaðræðið" tók á það ráð að "bjarga" komandi ungum með því að skella þeim í rassvasann á systur sinni, og slá þannig 2 flugur í einu höggi. þ.e. bjarga ungunum og eignast gæludýr. Síðan hrinti hann systur sinni lauslega, til að hún mundi setjast á eggin og unga "gæludýrunum" út sem fyrst.

Kemur svo dóttirin hágrátandi öll í eggjarauðu og sagði að bróðir sinn hefði hrint sér. Afi varð öskuillur og húðskammaði "Skaðræðið" en hann bar því við að hann hefði nú verið að bjarga þessum ungum og þar sem alltaf væri verið að klifa á því að litla systir hans væri svo létt, þá var hann ekki að átta sig á því hvernig hún braut eggin. Ekki varð úr fjölgun í fjölskyldunni þarna svona "dýralega" séð.

Þegar dóttirin varð 4. ára fékk hún sem sagt hamstur í búri að gjöf frá "velviljuðum" fjölskyldumeðlim og nú tók við skemmtilegur tími, með tilheyrandi flandri uppá dýraspítala. "Skaðræðinu" fannst óskaplega gaman að fara hratt og áleit að sjálfsögðu að Snúlli hamstur væri sama sinnis. 

Þannig að nú skyldi gera vel við hamsturinn og í þeirri tilraun var Snúlli litli settur uppá leikfangamótorhjól sem var upptrekkt og fór á ógnarhraða um alla íbúðina með Snúlla stjarfan á hjólinu.  Ferðinni lauk svo á vegg , með þeim afleiðingum að Snúlli missti eina tönn og ég er ekki frá því að hann hafi fengið einhverja höfuðáverka, því hann fór að hegða sér mjög undarlega.

"Skaðræðinu" þótti þetta mjög leiðinlegt, og ætlaði að kanna með mótorhjólahjálma á hamstra fyrir næstu ferð hans. Snúlli varð nú mjög árásargjarn og reyndi að naga sig út úr búrinu með þessari einu tönn sem eftir var og nagaði allar snúrur í sundur sem hann komst í og ég lenti í rafmagnslosti oftar en ekki, þegar ég var að taka úr sambandi græjur á heimilinu. Tönnin óx þó og ég fékk ekki Dýraverndunarsamtökin á mig, enda hvarf mótorhjólið á einhvern dularfullan hátt og Snúlli lifði lengi vel eftir þetta.

Hér eftir setti ég mörkin við gullfiska, en þá hafði verið gerð tilraun til ánamaðkaræktunnar, Kanína var fengin á heimilið um tíma og loks páfagaukur og svo síðast nokkrir gullfiskar og ekki verða fleiri dýr á mínu heimili svo mikið er víst.