Vatnabærinn Xitang í Kína.

Það er nánast ekki hægt að sleppa Xitang ef maður er á slóðum þess, en Xitang er einskonar Feneyjar Kína en það er gamall vatnabær í um 140 km. fjarlægt frá Nantong í héraðinu Zhejiang og er erfitt að rata þangað, nema fyrir heimavana, enda held ég ekki að útlendingar megi eða geti keyrt í Kína, þar sem öll umferðarskiltin eru á kínversku svo ekki auðvelt  fyrir útlendinga að rata. Við keyrðum í gegnum endalausa hrísgrjónaakra að því er virtist og var gaman að sjá fólk bograndi með nauðsynlegu Kínastráhattana sína í sólinni. Leiðin lá í gegnum marga bæi, held ég megi segja sveitabæi, allavega var mikið af sölufólki við veginn að selja ávexti og grænmeti og hef ég aldrei smakkað sætari appelsínur en þarna, en þetta er víst svæði sem er frægt fyrir sætar appelsínur. Milli ávaxtasalanna og búða og verkstæða, héngu svo föt á snúrum út um allt, já heimilisþvottinum skellt á "Laugaveginn" svona bara til þerris. 

Þegar við komum til Xitang á hótelið okkar, þurftum við að kaupa okkur miða eða passa til að komast í sjálfa vatnaborgina, en það er hlið sem enginn sem ekki býr í borginni fer í gegn án miða en þú færð að fara 3 x á kr. 1500.- en getur farið óhindrað fyrir 11 á morgnana og eftir 5 á daginn. Vatnaborgin er mjög gömul og minnir um margt á Feneyjar, það er mikið um túrista þarna, kínverja aðallega, en við sáum þó nokkra evrópubúa.  Þarna eru göturnar mjög þröngar og þú ferð ekki hratt yfir, allt troðið af fólki allstaðar, allar brýr fullar af fólki að taka myndir, en síkin eru græn stundum og mjög falleg en ólíkt Feneyjum er ekki vond lykt þarna enda allt fullt af götusölum með grillaðan mat svo sem  rækjur, endur og sporðdreka og gott ef ég sá ekki köngulær líka, mjög stökkar. (sleppti þeim þó)

Þeir selja mjög falleg kínversk vönduð föt þarna, sem eingöngu eru til sölu þarna og er allt á yfirsprengdu verði en samt ódýrt, nema barirnir sem eru þeir allra flottustu sem ég hef séð, þar sem allt er mjög dýrt fyrir túrista en þeir eru svo framarlega í allri tækni að þú pantar þér bjór og léttvín eða kaffi með símanum og borgar með símanum, og þá færðu þetta á sama verði og gengur og gerist hérna almennt, við borgum hins vegar íslenskt verð nánast.

Þar sem ég er með einsdæmum klígjugjörn þá gat ég eiginlega ekki borðað þarna, ég meina hvað ef ein stökksteikt könguló hefði nú óvart ruglast í minn mat, ok segjum bara að ég sé pempía. Borðaði einu sinni annarsstaðar en  á Mc donalds sem var þarna sem betur fer og þá fékk ég mér pizzu og hún smakkaðist eins og gúllassúpa og lét ég það duga sem matarsmakk í Xitang. Bragðlaukarnir þeirra eru mun öðruvísi en okkar, ég meina ísinn er búinn til úr rauðum baunum og smakkast eins og rauðar baunir og Durian ógeðisísinn smakkast eins og ég geti ýmindað mér að skítugir sokkar smakkist.

Sem sagt þetta var æðisleg upplifun, nema matarlega séð en kommon það er alveg rómantískt að sitja úti við síkin og borða ef maður er til í að láta borða sig líka af moskítóflugum, en það var ekki þverfótað fyrir þeim. Eins og ég segi alveg nauðsynlegt að fara þarna vegna fegurðar, vopnaður nesti og moskítósprayi og svona flugnahatti þá er maður góður.

Gusla chinagirl "hálfétin" en sæl kveður að sinni.

 

Sanya ströndin á Hainan

Við fjölskyldan skelltum okkur í frí yfir þjóðatíðarvikuna hérna í Kína til Hainan sem er eyja í um 3. klst flugferð frá Nantong.  Þó ekki sé langt á milli, þá er allt annað loftslag á eyjunni Hainan eða Hitabeltisloftslag og ofboðslega mikill og fallegur gróður þar, mun meira af pálmatrjám og synti maður undir kókospálmum með von í hjarta að fá ekki eina "hnetu" í hausinn. Hitinn er talsvert hærri eða um 3-5 gráður hærri en í Nantong en þar sem þetta er eyja þá sleppur það.

Við vorum á Sanya ströndinni á Marriott hóteli við flóa sem heitir Dadongabay og var það frábært val, með stórum herbergjum og stórum svölum, svo litli guttinn gat leikið sér óhindrað með nóg pláss. Þetta er sennilega fallegasti staður á jörðinni sem ég hef komið á alger paradís sjórinn grænn og blár til skiptis og fegurð allstaðar.

Við vorum svo heppin að það voru 3 stórar sundlaugar í garðinum og þar af ein sem var bara 20 cm djúp og var litli gaurinn okkar aðallega þar þegar við vorum úti og gargaði eiginlega af gleði, enda fullt af allskonar dóti á floti og gosbrunnar fyrir litla karla.

Við vorum eins og landafjandar fyrstu 2 dagana eins og íslendingum sæmir, sjá allt og gera allt, skelltum okkur í mall á 2. degi til að skoða það, en það heitir "Golden ananas" og er já gullin ananas, alveg einstaklega flott. Svo fórum við nú að slaka á og njóta þess sem hótelið hafði uppá að bjóða, en þar voru 5 veitingastaðir, Spa, barnasalur og Tropical garður sem náði frá hótelinu á annarri hæð út að fjallinu sem er á bak við hótelið.  Í fjallinu búa villtir friðaðir apar, sem gerðu sig heimakomna af og til, var fólk varað við að hafa svalahurðirnar sínar ekki opnar þ.e. þeir sem sneru að fjallinu þar sem þeir áttu til með að kíkja í heimsókn og hoppa í rúmum og borða snakk og vera með almennan usla bara, rifu og tættu herbergin á skömmum tíma. Þeir eru mjög forvitnir en stórhættulegir, sérstaklega þegar um lítið fólk er að ræða, á kvöldin í þessum Tropical garði var gjarnan grill á kvöldin, en þá voru þeir vomandi yfir svæðinu svo forvitnir og svangir og var heill flokkur að reyna að halda þeim frá og hafa aga yfir þessum apaköttum sem hlupu út um allt ruplandi mat og dóti frá gestum. 

Þetta er yndislegur staður til að hvíla sig algerlega frá öllum ys og þys en það er hávært í Kína, fólkið er eins og það sé allt úr minni fjölskyldu og rúmlega það og þá er nú mikið sagt.

Chinagirl over and out þar til næst!

Kína fyrir lengra komna.

Ég er alveg að falla fyrir  Kína, það er svo fallegt hérna, svo gott, hjálpsamt og brosmilt fólk, gott veður núna í október um 20 stiga hiti, allt svo skemmtilega öðruvísi en maður á að venjast. Kínverjar eru einstaklega gjafmildir en við héldum uppá 2 ára afmæli barnabarnsins og var vinnufélugum tengdasonarins og þeirra konum og börnum boðið. Þetta voru aðallega kínverjar og ítalir. Gjafirnar sem barnið fékk voru svo flottar að maður var eiginlega orðlaus og jú allir komu með gjafir handa foreldrunum líka.  Kínverjar eru forvitnir og  spjalla við mann jafnvel  þó þeir sjái að maður skilji ekkert, þá eru þeir bara svo vinalegir að maður þykist skilja þá og spyrja og spyrja og taka „selfies“ af sér og  barninu okkar en þeim virðist finnast hann vera einstakur (sem hann náttúrulega er).

Það er skemmtilegt að fylgjast með því þegar þeir hefja vinnu á daginn þá safnast allir saman fyrir framan vinnustaðinn, hvort sem það er búð eða matsölustaður og fara með einhverja hvatningarmöntru og síðan syngja þau eitthvað lag sem dásamar stjórnina, held ég alltaf sama lagið heyrist mér og að lokum dansa þau, þetta er einhver hefð sem hefur haldið sér í áranna rás. Þegar við spurðum tengdasoninn hvort þetta væri svona á hans vinnustað þá sagði hann svo vera, allir mæta saman og syngja og dansa og fara svo glaðir inní vinnudaginn nú eða ekki, þar sem þetta er ekki valkvætt, gaman fyrir íslendinginn að sjá þetta samt.  

Hérna er stutt í allar áttir í Nantong og eiginlega allt á sama svæðinu milli síkja og stutt að labba allt, en stundum er nú þægilegt að taka leigubíl heim  með þreyttan lítinn gaur.  Erum búin að finna okkur uppáhaldsmatsölustað sem er auðvitað ítalskur og er nánast ítalskur matur á borðum, ítölsk vín en maður verður að passa sig, kaupa t.d ekki pizzu með önd, hún er með sætri hvítri sósu (held það sé glassúr) Maður þarf auðvitað að laga sig að þeirra venjum, eins og að borða kvöldmat fyrir 8 ef maður ætlar að borða úti en flestir staðir loka 9 á kvöldin og við virðumst alltaf vera síðustu gestirnir allstaðar, þeir borða einnig hádegismatinn uppúr 11 svo ef maður kemur eftir hádegi, þá getur verið úr fáu að velja og oftast er manni einfaldlega vísað út, þeir fara heim klukkan 14:00 stundvíslega svo helltu í þig drykknum og úðaðu í þig matnum eða skildu það bara eftir  því þeir eru sko að LOKA og svo leggja þeir sig bara á staðnum og ef þú ert þessi dóni að vera rétt fyrir lokun og ekki búin að borga þá eru starsmenn í öllum sætum sofandi, þeir leggja sig eða grúfa sig yfir borðið og sofna milli vakta. Fyrst hélt ég að þetta væru rónar, já já fordómar, en við eigum þessu ekki að venjast frá Evrópu að starfsfólk leggi sig bara innan um viðskiptavinina og hrjóti.

Sem ég segi er mér farið að þykja vænt um Kína, upplifun sem kemur sjálfri mér á óvart miðað við þessa heimsálfu sem margt er líka ekki eins gott og vænt eins og við eigum að venjast, en meira um það síðar.

Over and out

China girl

Gullna vikan í Kína

Þjóðhátíðardagur Kína er 1. október og í kjölfarið á honum er svo vikan sem kölluð er "Golden week" eða Mid Autumn fest, en þá fagna kínverjar haustinu og því hægt sé að vera meira úti við vegna veðurs og þá er ég að tala um að veðrið hefur kólnað það mikið að hægt er að vera úti án mikilla aukaverkana. Fram að október kallar maður gott að komast í búðina og heim með hálfa eldhúsrúllu í vasanum til að þurrka svitann úr augunum, en í því er líka mikill sparnaður, ég hef ekki málað mig að neinu ráði síðan ég kom hingað, andlitslaus og sveitt hefur verið mitt einkenni hérna í Kína fram að þessu. Nú verður bragarbót á þessu og maður hættir að þurfa að vera stöðugt með regnhlífina sem sólhlíf með sér, en skjótt skiptast veður í lofti. 35 stig í lok september og svo 20 stig í dag.

Já þessa viku frá 1-8 október þar sem sunnudagurinn kom upp á eftir vikunni náðu kínverjarnir sér í einn aukadag, þá voru rúmlega 142 milljónir manna á faraldsfæti en þetta er kannski svolítið eins og þakkargjörðarhátíðin í Bandaríkjunum, allir sem vettlingi geta valdið fara heim í fagra dalinn sinn og njóta vikunnar með fjölskyldunni. 

Hérna var allt þrifið í borginni, en er hún nú mjög hrinleg fyrir og hengd upp þessi týpísku kínversku ljósker út um allt fyrir framan húsið okkar var líka sett nýtt sett af  blómakerjum  og ég held að ég geti lofað því að fánaframleiðslan í Kína hlýtur að gefa nokkrum þúsundum störf, því hver ljósastaur er með 2 kínverska fána. Þeir sprengja mikið af flugeldum eins og ég hef áður komið inná, en þessa vikuna byrja þeir fyrr svona uppúr 5 að morgni og eru að sprengja þetta með svona hálftíma millibili allan daginn fram á nótt.

Það er svona hátíðarstemming yfir öllum og í fyrsta sinn síðan ég kom heyrði ég í sírenu nokkrum sinnum, en þeir eiga það nú til eins og allar þjóðir að drekka yfir sig af hrísgrjónavíninu sem þeir panta sér með matnum. Á þessu tímabili eru borðaðar "mooncakes" sem eru líka gefnar þessa vikuna hvar sem maður fer, en það er ekki máltíð hérna þessa vikuna nema mánakakan sé í desert. Mia kínversk vinkona okkar fjölskyldunnar kom með heilan flauelisklæddan kassa með gylltum kassa inní undir gafflana og nokkrum mánakökum að gjöf til okkar. Ég mun ekki segja skoðun mína á þessum kökum, en held að durian ávöxturinn viðbjóðslegi hafi verið aðaluppistaðan í þessu flottu kökum.

Nú er sem sagt allt komið í sínar réttu skorður og bílflauturnar komnar á fullt aftur, en það er ekki vegna óþolinmæði hef ég komist að heldur vegna þess að það heyrist ekkert í bílunum og þá ekki vespunum eða mótorhjólunum eða hvað þetta nú er sem þeir notast við yfirbyggðir kassabílar og fleiri furðutæki.

Sem sagt allt í hinu fína frá Kína!

Nantong Kína

Hérna í Nantong erum við að byrja að fóta okkur betur og átta okkur á staðháttum og svona allskonar sem við vorum óviss með fyrst, hvað er í lagi að  borða, hvað má drekka og hvað er í lagi að gefa barninu að borða.

Kínverjar eru afskaplega brosmildir og glaðir svona almennt, brosa og klappa höndum yfir okkur útlendingunum, sem stingum hérna verulega í stúf við alla.  Hérna er allt mjög hreinlegt og hef ég ekki séð hundaskít síðan ég kom hingað, frekar en tyggjó eða drasl á götum. Hérna virðist vera hlutverk eldri kynslóðarinnar að sópa göturnar og er fólkið oftast með svona kínastráhatta til að forðast sólina og strákústa til að sópa göturnar.

Þeir eru strangheiðarlegir og reyni maður að gefa þjórfé fær maður það bara til baka eins og maður hafi einfaldlega gert mistök, nema stöku leigubíll. Það kostar svona frá 150 ísl. krónum að koma sér í bæinn með leigubíl og undir 500 kr. að koma sér í stærsta mallið sem er svona í 25 mín. fjarlægð hérna, svo leigubíll er farartækið okkar hérna í Kína.

Hitinn er nú að lækka aðeins og er komin niður í 25 gráður, rakinn er þó um 90% svo menn eru sveittir við leik og störf. Það sem mér þykir skrítið er að hvergi er hægt að setjast niður og fá sér hvítvín, bjór eða kaffi, það eru tedrykkjustaðir, og staðir með te og ávöxtum hrist saman, en hvergi er hægt að setjast niður og fá sér bara að drekka í mollum og slíkum stöðum. Verður maður bara að venja sig á að drekka te, gengur ekki vel hjá mér. Ætla nú samt ekki að gleyma Starbucs sem er í öllum verslunarmiðstöðum, en þar hef ég ekki haft heppnina með mér. Bað um ískaffi og fékk expresso með klaka og bað svo um kaffi með bragði, fékk te með passionbragði. Gott var það ekki, en venst ekki te eins og rauðvín bara? Læt ykkur vita.

Hérna í Nantong eru sprengdir flugeldar daglega og þegar ég spurðist fyrir um ástæðuna þá var mér sagt að þetta væri gert til að fagna.  Brúðkaup, afmæli, íbúðarskipti og breytt vinna eru sem sagt allt ástæður þess að flugeldar eru sprengdir upp svo í rúml. 7 millj. manna borginni Nantong er flugeldasýning frá morgni til kvölds. Skrýtið á morgnana en fallegt á kvöldin.

Það sem maður þarf að vara sig á í Kína

Það er margt mjög skrítið hérna í Kína og öðruvísi en við eigum að venjast, það er nánast ekki hægt að fara í búðir, það er nánast ráðist á mann með hjálpsemi reikna ég með, þar sem ég skil ekki neitt og svo eru teknar upp myndavélar og barnið myndað hægri vinstri og kallað á alla sem vinna í næstu deildum að koma og skoða fyrirbærið með stóru augun og fólk er ekkert að hika við að pota í hann og fikta í hárinu og fótunum hans. 

Hérna sér maður alveg 5-6 saman á mótorhjóli og mótorhjól með svo mikinn farangur að það sést ekki í ökumanninn og maður bíður bara eftir því að hjólið fari á hliðina, en þeir eru snjallir að halda þessu uppi og verður maður bara að passa sig að vera ekki fyrir, því annars er voðinn vís og ekkert heyrist í þessum hjólum þar sem þau eru öll rafknúin.

Hérna í Nantong virðist vera lítið um útlendinga og maður þarf að vera smá frekur og leyfa þeim ekki að pota í börn og mann sjálfan og taka myndir af manni og maður þarf að leysa upp hringinn sem þeir búa til í kringum mann óhræddur. Líka þegar þeir troðast fyrir framan mann og nánast henda manni útaf sporinu, þá þarf maður að láta heyra í sér. Þeir láta alltaf heyra í sér og bílamenningin hérna er stórkostlega hávaðasöm, en það er eins og þeir noti flautuna bara af því bara. Það er enginn að virða umferðarreglur hérna, svo maður verður að þjóta á milli bíla á grænu, því þeir "taka réttinn" ef einhver er.

Það er undantekning nánast að fá vörur sem eru ekki útrunnar hérna í Nantong alla vega, mér var nú bent á þetta af vinkonu sem sagði mér að passa uppá dagsetningarnar hérna og þegar ég fór að skoða var allt útrunnið í ísskápnum og öllum skápum, svo öllum ávaxtaskvísum barnsins var hent, hitt var prufað og síðan hent. Í búðinni í dag var verið að kynna þessar líka flottu lúxuspulsur, en já þær runnu út í feb. sl. ekki svo mjög gamlar en samt nógu aldraðar fyrir unna kjötvöru.

Vatnið er varasamt og skal ekki drekka það ósoðið og meira að segja er manni bent á að bursta ekki tennurnar úr vatninu. Einnig er sagt að ávextirnir séu varasamir vegna skordýraeiturs en ég nenni nú ekkki að hlusta á það, veit ekki betur en við kaupum frá Asíu allskonar ávexti, svo ég tek sjensinn. Læt ykkur vita ef ávöxtur verður mér að falli.

Byrjendamistök í Kína

Ég er að byrja að fóta mig hérna í Kína, margt öðruvísi og sérstaklega stafirnir hérna og verst að flestir matsölustaðir eru bara með matseðil á kínversku. Þannig var það í gær að við fórum á stað sem var með mjög girnilegan mat að sjá og við fórum inn og allt fullt af þjónustufólki í kringum okkur svona uþb.7 manns, en enginn þeirra talaði ensku svo það var mjög erfitt að panta vatn venjulegt vatn, þrátt fyrir listilega teikningu af vatni í flösku af minni hálfu fengum við volgt vatn í stáldollum, stórar flöskur af bjór og fullt fat af froskalöppum í hvítlauk, chili og engifer og smá lauk til að deyfa sterka bragðið, held ég hafi talið 20 hvítlauksrif. Þetta var allt í lagi á bragðið smá sterkt, þannig að stóri bjórinn kom sér vel, ekkert var nú vatnið hvort sem var.

þegar við komum út sáum við að það voru alla vega 2 styttur af froskum í súpermannbúningi fyrir utan staðinn og Mikka mús eyrun sem starfsfólkið var með hafa sennilega átt að vera froskaeyru, en þegar maður eru þreyttur og svangur tekur maður ekki eftir slíkum viðvörunum. Alla vega þá er ég búin að borða slatta af froskalöppum í Kína.

Kvöldmaturinn var líka mislukkaður í alla staði, en við keyptum súpu sem leit mjög vel út í pottinum hjá konunni hérna á horninu sem talar ensku, skilur kannski ekki allt, en talar smá. Þegar heim kom með súpuna þá var þetta sjávarréttatómatsúpa með heilum uggum og beinum og smokkfiski. Soðið var ágætt en ég sleppti uggunum og draslinu sem var í súpunni, með þessu borðuðum við "Vongole" klatta og innbakaðar sardínur eða einhverskonar fiskadínur litlar voru þær alla vega. Ég endaði kvöldið á því að panta mér frappucchino á Starbucs og fékk passiondrykk með graskeri og mango. Ég ætla að finna mér app sem þýðir frá ensku yfir á kínversku, nenni þessu rugli ekki meira.

Kína fyrir byrjendur

Við lentum í Kínna um 7 leytið að staðartíma, eftir 16 tíma ferðalag, með stoppi í Frankfurt, þó við værum með lítinn tæplega 2 ára gaur með okkur gekk ferðin frábærlega vel og í 11 tíma flugi frá Frankfurt til Shanghæ var gaurinn til friðs enda með 4 sæti, lagði sig í nokkra klukkutíma og var svo bara eins og viðskiptajöfur á ferðalagi með sín 4 sæti heilan poka af flugvélamat og stuffi fyrir sig einann.  Þegar við lentum tók á móti okkur hvílíkur hiti og raki og falleg rauð sól en það var eins og að stíga inn í gufubað þegar við stigum úr vélinni. Í móttökusalnum beið okkar bílstjóri sem sér um að aka manni dóttur minnar til og frá vinnu, en hann er að byggja olíuborpall rétt utan við Shanghæ. Áætlurnarstaður okkar var Nantong og bílstjórinn var ekkert að slóra get ég sagt, hann keyrði eins og kappakstursgaur og maður þurfti að halda sér í handföngin til að rúlla ekki út úr bílnum, svo talaði hann allan tímann um "sil Andalea and Yo Yo" sem við uppgötvuðum að var sr. Andrea and Giorgio sem er maður dóttur minnar og hans félagi. Íbúðin okkar er frábær á 2 hæðum loftkæld og rúmgóð í 20 hæða blokk og erum við á 9 hæð. Við þurftum að skrá okkur í hús hjá lögreglunni sama dag og við lentum, því annars er maður ólöglegur hérna, svo það var lítið skemmtilegt í hitanum eftir þetta ferðalag og í grenjandi rigningu fórum við með bílstjóranum knáa í það mál, það tók 2 tíma eða svo, ég sofnaði á staðnum. Hérna fyrir utan er allt fullt af matsölustöðum og ég hef aldrei séð jafnmikið af rafmagnsbílum og hjólum svo maður heyrir lítið sem ekkert í bílaumferð hérna, þó ekki sé þverfótað fyrir hjólum og bílum. Þeir leggja allstaðar svo þú gengur ekkert auðveldlega með kerru, enda er það eitthvað fyrirbæri hérna, enda börnin svo lítil að þau hanga bara á forledrum sínum eins og viðhengi, fólk kemur og skoðar kerruna og potar í litla gaurinn okkar alveg óspart og hlær og tekur video af honum, finnst hann sjálfsagt vera fullvaxinn, enda mjög stór m.v. kínversku börnin. Núna er mjög heitt í Nantong um 35 stiga hiti og mikill raki(alls ekki gott fyrir hár sem krullast í raka) og það er best að halda sig inni yfir miðjan daginn. Hérna hef ég ekki enn séð til sólar vegna mengunar og raka, en hitinn er samt alveg nægilegur þó ekki skíni sól á mann líka.  Þetta verður spennandi að uppgötva Kína svona fyrir nýgræðing eins og mig. Hlakka til.

Meðferðarúrræðin á Íslandi

Ég birti þessa grein fyrir stuttu í Kvennablaðinu og ákvað að setja hana hérna á bloggið, þar sem von mín er sú að hún hugsanlega lendi hjá ráðamönnum þjóðarinnar og þeir átti sig á að þetta er EKKI í lagi að hafa ekki nægjanleg úrræði fyrir þá sem eru það veikir að þeir eru hratt og örugglega að drepa sig.

það er ekki það auðveldasta sem móðir gerir, að skrifa um það að eiga son sem er fíkill. Það er erfitt að horfa uppá eymdina og lifa hana á eigin skinni, full vanmáttar sem fylgir því að vera foreldri fíkils. Ég er bara svo sorgmædd yfir því að hann fái ekki þá hjálp sem hann þarf.

Í samfélaginu læknum við sjúklingana okkar og við sem fjölskylda viljum ekki horfa aðgerðarlaus uppá barnið okkar kveljast. „Sonur minn er ekki illur maður“ segir Bubbi m.a. í texta í lagi sínu Syndir feðranna, ég tek undir það – sonur minn er ekki illur maður, en hann er mikið veikur, gerir margt sem við samþykkjum ekki í þjóðfélaginu og þarf hjálp og jú vissulega hefur hann farið í meðferð inná Vog í yfir 20 skipti.

Nú eru væntanlega margir sem hugsa: „Svona fólki er ekki viðbjargandi,“ en hann er sonur minn og ég elska hann eins og þið öll elskið ykkar börn, hann er bara mikið veikur og geti ég hjálpað mun ég gera það og geri mitt besta.“

Vilji hans til að þiggja meðferð gefur manni samt von. Guð minn góður hvað það er samt erfitt að geta ekki hreyft legg eða lið til að koma honum inn á einhvern stað til að hann fái þá hjálp sem hann þarf.

Ég ætla ekki að tíunda í þessari grein það sem ég hef reynt í baráttu minni fyrir betra lífi fyrir hann en þó það að ég hef keyrt hann um nótt í fangageymslur og látið loka hann inni þar til að lögreglan gæti farið með hann á Vog, en þeir eiga þar pláss af og til fyrir einn aðila.

Ég hef farið með hann á Slysó (eins og við köllum það) og reynt að fá hann lagðann inná geðdeild, en hann var ekki í geðrofi og þar af leiðandi ekki innlagnarhæfur, en minnstu munaði að ég færi í geðrof af reiði yfir því hversu máttlaust þetta blessaða heilbrigðisbatterí okkar er. Þá nótt keyrði ég hann í Laugardalinn í tjald sem hann bjó í þá og það var ekki ljúf nótt hjá mér.

Núna er hann búin að vera á biðlista hjá Vogi síðan í janúar og það eru fimm mánuðir. Margir hljóta að hellast úr lestinni við þessa bið og hreinlega deyja, því eins og í tilfelli sonar míns, þá versnar ástandið sem hann býr við með degi hverjum. Hann er búin að vera á götunni núna í einhver tíma og staðan í dag er eftirfarandi: Hann er kominn með pláss innná Hlaðgerðarkoti, en þarf að afeitra sig í 10 daga áður.

Hvað er þá til ráða fyrir mann sem býr á götunni. Jú, hann biður mömmu sína um að afeitra sig.

Ég talaði við fagaðila, og mér var sagt að ég ætti að verða mér úti um eitthvað lyf sem heitir ‘librium’ og afeitra bara krakkann. Já, já bara svona einhendis.

Mér þykir við ansi aftarlega á merinni með meðferðarúrræði – að það sé lagt í hendur mæðranna að afeitra fárveika fíkla – sem vita oft ekki í þennan heim eða annan.

Ég er enginn sérstakur nagli og langar ekkert að vera það, en ég get barist með kjafti og klóm og það ætla ég að gera. Ég er skelfingu lostin og finnst ég ekki ráða við þetta verkefni, er ein með hann hérna og hann hlýtur að fara að fara í fráhvörf.

Fagaðilinn sem ég talaði við benti mér á að fá ‘librium’ hjá heimilislækni mínum, en það tekur minnst viku að ná símasambandi við heimilislækna í dag. Fer ég með hann á læknavaktina? Hringi ég á sjúkrabíl ef hann fer í hjartastopp og fær hann þá hjálp eða verður hann látinn bíða, þar sem hann er ekki í forgangi?

Ég hef horft uppá unga fíkla og fordómana sem þeir fá á LHS en eflaust bara frekar af hræðslu við þá, eða vanþekkingu, ég skil það vel, ég er alveg á þeim stað sjálf núna.

Þarf ég að vakta hann? Já, heldur betur, ég þori ekki út úr húsi og er eiginlega bara orðin fangi heima hjá mér. Ég treysti ekki langt gengnum fíkli í neyslu sem er fastur í líkama sonar míns og ég þekki ekki og veit ekki hvers er megnugur í þessari hörðu neyslu.

Mamman blindast alltaf mest, því hún sér bara litla ljóshærða soninn með englaásjónuna á koddanum, en ekki harðgerðann fíkil sem hefur gert hluti sem mömmur vilja hreint ekki vita af.

Ég veit raunverulega ekkert hvað ég geri í stöðunni ef hann fær kast eða hvernig sem hegðun hans kann að verða þegar fráhvörfin fara að birtast. Ég segi: Við verðum að efla þetta meðferðarbatterí okkar svo við missum ekki börnin okkar í gröfina fyrir aldur fram.

 

Þvegillinn svikuli!

Ég lenti í því í febrúar að þurfa að láta þrífa gang og þvottahús ásamt smáþrifum í eldhúsi og baði í íbúð foreldra minna, vegna sölu á henni eftir andlát þeirra. Við fjölskyldan höfðum gert okkar besta, enda alvanir "þrifarar" þar á ferð en þannig var að foreldrar okkar reyktu í íbúðinni, svo þetta var allmikið verk. Nú við gáfumst upp eftir 3 herbergi, stofu, og þá var gangurinn, hluti baðs og eldhúss eftir sem og þvottahúsið.  Við fundum þessa líka flottu þjónustu á netinu hjá fyrirtæki sem heitir Þvegillinn og þetta væri nú ekki mikið mál, 20þús plús eða mínus, hugsanlega allt að 30 þús. gaf "þrifmaðurinn" okkur upp, nú við mættum og hleyptum honum inn og skruppum svo frá og komum síðar um daginn. Mikil urðu vonbrigði okkar við að sjá að brúnir taumar lágu niður alla veggi á ganginum. Hringdum í "þrifmanninn" og lofaði hann að koma aftur við en benti okkur þó á að honum þætti okkar þrif ekkert betri en sín. Við vorum ekki sammála og kom hann daginn eftir og við hleyptum honum inn fórum í eina búð og komum aftur á innan við hálftíma. Jú allir farnir, gólfið rennblautt og brotinn ljósakúpull í ganginum. Við þurrkuðum upp vatnið hringdum í manninn og spurðum um lokaverð, jú hann hafði verið 12 tíma (okkar tímatafla sagði 4 tíma) og verðið 30 þús. Svo kom reikningurinn og hljóðaði hann uppá 73þús. Við tóku nokkur kvalarfull og í meira lagi vandræðaleg símtöl við konu sem skellti á í annað hvort skipti, þegar við sögðum að "þrifmaðurinn" sjálfur hefði sagt hæsta lagi 30 þús. jú þetta var með vask og allskonar og miklu meiri þrif en til hafði staðið. Ég er mjög róleg að eðlisfari og hef unnið við innheimtumál í mörg ár, trúði ekki alveg systrum mínum, sem eru þó þokkalega kurteisar og stilltar. Hringdi í dag og fékk eftirfarandi svar frá "reiðu innheimtukonunni": "þetta er komið úr mínum höndum og komið í lögfræðiinnheimtu, en skal afturkalla ef þú borgar strax í dag". Ég sagði aumlega: "má ég segja þér þó eitt" "Reiða innheimtukonan":"NEI ég hef ekki áhuga á neinu sem þú hefur að segja." Ég benti henni á að ég væri þó viðskiptavinur, en henni var slétt sama, ég bað hana að ekki skella á mig, fyrr en ég væri búin að segja henni að ég ætlaði að skrifa um þetta, þá skellti hún á. Eftir sat ég titrandi og reiðari en nokkru sinni. Dró andann og taldi uppá milljón, en þar sem ég stend við það sem ég segi, öðruvísin en fyrirtækið Þvegillinn, þá skrifa ég þetta, ég hafði jú lofað henni því.