Sardenískt kukl!

Víkur nú sögunni að hjátrú Sarda en fólk hérna er afar hjátrúarfullt og fá öll börn við fæðingu grænt armband sem á að vernda þau fyrir illum öndum eða nornum að  því að mér skilst. Eldra barnabarnið mitt var vaxið upp úr sínu armbandi og tóku foreldrarnir það af þegar það var farið að þrengja að hendinni.  Nú þegar við komum hingað til Sardeníu með algerlega óverndað barnið sem er í þokkabót einhverfur (sem er ekkert sérstaklega viðurkennt á Sardeníu hann er bara óþekkur) Verandi svona "óþekkur" þá tók amman til sinna ráða.

Hún pantaði tíma hjá 109 ára gamalli "norn" og fór hlaðin myndum og af meintum "óþekktarormi" og hlutum sem hann á og tók svona til öryggis einnig myndir af litla barninu þar sem hann var ekki komin með sitt armband.  Niðurstaðan var sú að hvorugur er haldinn illlum öndum en svona til öryggis kom húm með blessað vatn frá þessari konu og nú setur hún krossmerki framan í þá og aftan á hálsinn og á hendur og fætur tvisvar á dag.  Einnig nuddaði hún höfuðið á eldra barninu með mynd af dýrlingi og reyndi að fá hann til að kyssa myndina. það tókst ekki! Barnið er allt annað í dag, kannski af því að hann er öruggari og farin að þekkja aðstæður hérna og allir stjana við hann nú eða kannski er það armbandið sem er kominn á sinn stað og blessun þessarar fjörgömlu konu sem hafa gert sitt gagn.

Sardenía með mínum augum

Oft finnst mér eins og ég sé komin langt aftur í aldir þegar ég er hérna á fallegu Sardeníu. Reglurnar eru svo allt allt aðrar en við þekkjum úr norðrinu og venjurnar ótrúlega gamaldags sumar hverjar og náttúrulega byggðar á allt annarri menningu og eins og þeir segja þá tilheyra þeir ekki Ítalíu þar sem þeir eru með sér fána og sitt eigið þing. Samt eru þeir hluti af Ítalíu þó þeir vilji láta kalla sig "Sarda"  Ég er sennilega þessi óþolandi spuruli karlinn hérna því mér þykir þetta skemmtilega öðruvísi. Ég viðurkenni það að komast ekki í háhraðainternet er ekki alveg í lagi að mínu mati sem og svo margt annað sem mér þykir ótrúlega gamaldags.

Konurnar hérna vinna almennt ekki og mennta sig ekki heldur nema ein og ein sem skella sér í kennaranám, eða hjúkrunarfræði og vinna eftir námið.  Ég spurði unga konu á 30 ára aldrinum hvað hún gerði allan daginn ein í stóru húsi meaðn maðurinn hennar stundar vinnu.  Jú ekki stóð á svari: "brjálað að gera hjá henni allan daginn" þrífa og fara á ströndina og þar sem hún eldar ekki, þá þarf að fara í heimsókn til mömmu eða tengdamömmu á kvöldin að borða.  Þessi unga kona hafði verið svo heppin að hafa vinnu en þegar hún gift sig og flutti í eigið hús sem þau ungu hjónin höfðu byggt sl. 12 ár þá þurfti hún að hætta að vinna og taka til hendinni við þrif og strandferðir.  Hún á ekki börn, hefur ekki tíma til þess. Almennt vaknar fólkið hérna um 6 leytið á morgnana eða aðeins fyrr og fer í gönguferðir þar sem það er ekki hægt síðar um daginn þegar hitinn er komin yfir svona 30 gráður. Menn fara til vinnu og konur til þrifa og svo um 10 leytið byrja þær á matseldinni því húsbóndinn kemur heim í mat í hádeginu og þá eru tilbúnir 3 eða 4 réttir fyrir hann. Mér sýnist hérna á þessu heimili sem ég gisti á að konan geri ekkert annað en að þrífa og elda. Klukkan 4 er svo byrjað á 5 rétta kvöldverðinum og fjandinn hafi það, þær eru 37 kg með glossi....langar að berja þær allar!

Ísland á Biðlista!

Ég get ekki orða bundist yfir grein sem birtist í Morgunblaðinu í dag um hjón sem þurfa að vera aðskilin, þar sem hún er svo óheppin að vera með heilabilun og hjónin þurfa að eyða ævikvöldinu sínu sitt í hvoru lagi. Þegar kemur að hvíldarinnlögn er minni biðlisti á Húsavík og er henni bara skellt þangað. Hverskonar rugl er þetta eiginlega? Er eitthvað eðlilegt að fólk sem er með þennan sjúkdóm og þarf á sínum nánustu að halda sé bara skutlað á Húsavík eða þangað sem laust er pláss. Hvernig væri nú fyrir stjórnmálamenn að fara að skoða hvað er í gangi í þjóðfélaginu í raun og veru ekki eins og einhverjar hagtölur segja að hlutirnir séu. Er ekki nógu slæmt að greinast með illvígan sjúkdóm svo fólk þurfi ekki líka að glíma við hræðslu og kvíða því fylgjandi og vera aðskilin frá eiginmanni sínum. 

Nú skv. viðtali sem ég átti við forstjóra á hjúkrunarheimili fyrir nokkru kom þar fram að það væru 200 manns á biðlista, 100 heima hjá sér uppá fjölskyldu komin nú eða bara ekki og svo hinir 100 sem væntanlega eru þá á bráðadeild, spítalagöngum og já salernum.  Hún sagði mér að 75% aðila sem væru á þessum biðlistum lifðu ekki nægilega lengi til að komast inná hjúkrunarheimili.  það gerðist hjá pabba mínum, hann dó! Hann var á "biðlista".

Þurfi fólk að fara í hnjáliðaaðgerð, eða mjaðmaliðaaðgerð, þá er nú alla vega árs til tveggja ára bið, en þú getur fengið skjótari biðtíma ef þú nennir að hendast á Akureyri eða Akranes, þar er ekki nema svona mesta lagi hálfs árs bið. Þú lest bara nokkrar bækur á meðan þú ekki getur labbað. Hvað kostar það svo þjóðfélagið að senda sjúklinga í flugvél til þessara staða, væri ekki nær að setja þann kostnað til dæmis bara inn í heilbrigðiskerfið. 

Ég get nú ekki sleppt því að tala um fárveiku fíklana okkar sem bíða eftir innlögn á Vog svo mánuðum skiptir eða allt að 8 mánuðum í sumum tilfellum.  Það fækkar nú reyndar ört á þeim biðlista því mjög margir deyja á þeim, sem er eflaust heppilegt fyrir stjórnvöld.  Það er ekki eins heppilegt fyrir aðstandendurna sem sitja eftir í sorg og fyrir utan hvað það nú kostar að hafa fíkla í neyslu með öllum þeim fylgikvillum sem því tilheyrir.

BIÐLISTI fyrir einhverfu börnin okkar til að komast að í greiningu er svo um 2 ár, við erum að tala um barn sem getur bjargað sér fái það snemmtæka íhlutun og hjálp.  NEI 2 ár og svo eru svörin bara: "þetta er eðlilegur biðtími, ekki til fjármagn" Biðtímar eru eðliegir nánast á öllum sviðum þeirra sem þurfa hjálpar sem leita þarf til í heilbrigðisgeiranum. 8 mánuðir eru líka til að komast að í talþjálfun fyrir einhverfa og önnur eins bið í allt sem snýr að einhverfum börnum.

Eins og félagsráðgjafi barnabarns míns sagði þegar spurt var útí þessa endalausu bið: " Svona er Ísland í dag".

470 km skilja þau að

Rollsinn í sjúkdómum og trabantinn!!!!

Ég er svo gáttuð í dag að ég á ekki orð, var að lesa mér til um börn í fíkniefna og geðvanda og andlát ungs drengs vegna "aðgerðarleysis stjórnvalda" það er lokað vegna sumarleyfa. Já lokað! Þetta er eins og setja krabbameinssjúkling í fyrstu meðferð og segja svo heyrðu það eru ekki til lyf eða allir eru hérna að fara í sumarfrí, komdu við í haust ef þú ert ennþá á lífi. Þetta horfir bara ekkert öðru vísi fyrir mér.  Ég á son sem er mikið veikur og skrifaði ég eftirfarandi grein í Kvennablaðið fyrir ári síðan:

/http://kvennabladid.is/2017/04/29/missum-ekki-bornin-okkar-i-grofina-fyrir-aldur-fram/

Hvað hefur breyst síðan þá: EKKERT!!! nákvæmlega ekkert, sonurinn fékk jú inni á Vogi þann 8. ágúst 2017 eftir að hafa beðið síðan í janúar, en þá hafði hann verið á Hlaðgerðarkoti í nokkra mánuði og var þar enn. Hann er ennþá mikið veikur, var reyndar að koma út af Vogi en þurfti frá að hverfa eftir 10 daga þrátt fyrir að hafa verið 2 vikum áður við dauðans dyr vegna kókaínsofskamts, sem varð honum næstum að bana, en var bjargað fyrir horn af góðum vinum sem komu honum undir læknishendur. Já Vogur gott mál, 10 dagar og hvað svo? Gatan? Vík: lokað vegna sumarleyfa, Hlaðgerðarkot: skrifa niður nafn viðkomandi geta ekki gefið upp hugsanlegan innlagnartíma er það mánuður, ár eða fleiri ár? Krýsuvík: búin að hringja 4 sinnum og ítreka beiðni, sem maður gerir einu sinni í viku milli 10 og 12 ( mjög ólíklegt að sjúklingurinn sjálfur geti passað þann tíma). Ég skil þetta ekki, það kostar svo mikla peninga að hafa svona fársjúka einstaklinga úti í lífinu án lækningu eða án stuðnings og hjálpar.  

Ég hlýt því að spyrja er það sérstök pólitík að meðhöndla fíkla, geðsjúka og aðra sem hafa svona ekki forgangssjúkdóma eins og t.d. sykursýki, sem er svona rollsinn í sjúkdómum mundi ég segja, af því að þetta séu svo ósmartir sjúkdómar eins og mér þykir t.d. Trabant bíllinn vera?

Madrid

Ég ákvað að skella mér til Madrid höfuðborgar Spánar ásamt syni mínum sem búsettur er í San Miguel de Salinas.  Við vorum á góðum bílaleigubíl og lögðum af stað snemma morguns til að losna við mestu umferðina.  Það var skrítið að eftir 2 tíma í akstri vorum við komin úr appelsínuökrunum og við tóku möndlutré í fullum blóma, en þau eru búin með sinn blómatíma hérna í suðrinu og virðist gróðurinn alveg mánuði á eftir  því sem hann er í blóma hérna og því sem norðar kom. Hitinn lækkaði líka markvisst og lögðum við af stað í 16 stigum en enduðum í Madrid í 9 stigum. 

Það er þægilegt vegakerfið hérna á Spáni og ekki mikið mál að keyra svona yfir landið og dásamlega fallegt vínviðurinn og ólífutrén á ökrum hálfa leiðina ásamt blómstrandi möndlutrjánum hvítu og bleiku. Hvítu trén gefa beiskar möndlur og þau bleiku sætar segja mér heimamenn.  Nú það gegnir öðru máli með akstur í stórborginni Madrid og var ég ekki mjög örugg með mig, enda annálaður lélegur bílstjóri og langaði mig alveg að loka augunum í hringtorgum með 4 akreinum, en ég var þó búin að læra að ytri hringurinn á réttinn, ekki sá innsti.  Ég var sem betur fer með son minn mér við hlið sem var mín hjálparhella og "GPSari" sagði mér að beygja hérna og þarna. Komst ég nokkuð heil út úr akstri mínum í Madrid, lenti á einum stólpa sem var sem betur fer fóðraður með mjúku frauðplasti vegna fólks eins og mér sem eiga í erfiðleikum að troða sér í lítil stæði enda var ég á "stórum" bíl (Renault clio).

Madrid er falleg borg og margir mjög fallegir staðir í henni sem vert er að skoða og húsin eru rosalega falleg og vorum við á hóteli sem var skemmtilega byggt og aðeins í útjaðri borgarinnar, sem var allt í lagi þar sem við vorum á bíl, en það var mjög dýrt að leggja í bílastæði og reiknaðist mér til að ég hafi greitt um 7500 ísl. kr. í bílastæði í þessa 2 sólarhringa sem við vorum í Madrid.  Við borðuðum á mjög skemmtilegum stað rétt fyrir neðan Plaza Mayor torgið á móti markaðshúsinu og var þessi staður eins og gamalt klaustur og virtist vera að hruni komið en mjög skemmtilega innréttað með altaristöflu og trúarlegum myndum og skrauti og fullt af stórum kertum.  Fengum frábæra máltíð þarna en það er mun dýrara í Madrid en hérna í suðrinu alveg helmingi dýrara og sumsstaðar þrefalt dýrara en er svo sem vel þess virði.

Plaza Mayor er torg sem er með fullt af veitingastöðum og mikið um allskonar uppákomur. Það var byggt árið 1619.  Við borðuðum á einum af veitingastöunum þar og var það skemmtileg upplifun ágætis matur og mikið af fólki á torginu, en uppsprengt verð eins og hætt er við á fjölförnum túristastöðum.

Við löbbuðum svo niður að Puerta del Sol sem er annað skemmtilegt torg þar sem hin fræga klukka er sem sjónvarpað er frá síðustu 12 sekúndur til miðnættis og vínberin 12 borðuð sem eiga að boða 12 góða komandi mánuði og þetta hefur verið gert um hver áramót síðan 1962. Í kringum það torg er allt fullt af göngutötum með öllum helstu búðum sem konur þurfa að kíkja í þegar í útlönd er komið.

Madrid er æðisleg borg falleg og fjöbreytt og iðandi af lífi og fjöri eins og stórborg á að vera.

 

San Miguel de Salinas (eða SM bærinn við saltvötnin)

San Miquel er lítill bær sem stendur við saltvötnin sem sögð eru hafa lækningarmátt og ég trúi því einfaldlega þar sem ég finn mun á mér heilsufarslega eftir nokkra daga veru hérna. Saltvötnin eru frá því að vera allt að því grá og görótt út í blá og í sólinni eru þau bleik, oftast er nú sól svo þau eru bara bleiku vötnin og er yndislegt að horfa yfir þau og sjá saltfjöllin sem standa allt í kringum þau. Ég bý í þetta sinn á Kirkjutorginu og fyrir framan gluggann minn eru pálmartré svo ekki þarf málverk á veggina hérna. Við höfum verið að fylgjast með undirbúningi páskanna en fólkið sem tekur þátt í páskagöngunni byrjar að æfa gönguna og trumbusláttinn í febrúar og eru nokkur kvöld í viku sem ekki heyrist neitt nema trommusláttur og músík og finnst mér fróðlegt að fylgjast með þessu og sjá metnaðinn í fólkinu sem er allt frá börnum uppí aldraða karla.

Ég hef lagt komur mínar undanfarin ár hingað til San Miquel og á orðið mjög erfitt með að slíta mig frá þessum bæ, þar sem allt er svo rólegt og þægilegt. Í þessum litla bæ eru fjöldinn allur af veitingastöðum, kínverskur, inverskur, marrókanskur, enskur staður Mt. Street, ítalskur, norskir staðir, en Norðmenn eru búnir að yfirtaka litlu hellana hérna sem voru í eigu spánverja og hafa þeir hækkað verðið verulega á matseðlinum en þessir hellar Las Cuevas eru mjög sjarmerandi og gott að borða í þeim. Sjálfsögðu eru líka nokkrir spánskir frábærir staðir hérna.  Hérna kostar mjög lítið að borða úti og fær maður 3 rétta máltíð með vínflösku kaffi og desert á 14 evrur. Hérna er ódýrt að lifa og er fólk almennt að greiða um og undir 50 þús íslenskum krónum í húsaleigu.

Í dag miðvikudag er markaðsdagur í litla bænum mínum og er ys og þys og allar húsmæður bæjarins eru mættar til að kaupa inn fyrir heimilið og bærinn iðar af lífi og fjöri. Allir ávaxtabændurnir kalla hver í kapp við annan sín tilboð á þessu og hinu og reyna að bjóða betur en bóndinn við hliðina.

Það angar allur bærinn af kryddlykt og nokkrir eru að selja grillaða kjúklinga og er gott að kippa með sér einu stykki í lok markaðsferðarinnar. Sígauninn er á sínum stað með harmonikkuna sína og lætur litla reytta og skítuga hundinn sinn betla pening og ef maður gefur honum, þá dansar hundurinn fyrir mann en ekki virðist hann nú hamingjusamur greyið og eigandinn lætur hann heyra það ef hann dansar ekki nægilega lengi fyrir mann.

Á markaðnum er hægt að gera góð kaup og stundum finnst maður varla taka því að borga þegar maður hefur fyllt heilu pokana af ávöxtum og grænmeti og borgar nokkra hundraðkalla fyrir það. Svo er nú gott að geta sest  niður í enda götunnar eftir að hafa ráfað um markaðinn og fá sér kaffibolla og slaka á. 

Hérna í bænum er íslensk fasteignasala Zalt Properties og einnig íslensk snyrtistofa Fancy beuty saloon og þarf maður ekki að sækja neitt út fyrir bæinn. 

Ég er ástfanginn af þessum litla bæ og enda sjálfsagt hérna þegar ég verð stór eins og maður sagði þegar maður var "minni"

Það er ekki allt bara í fína í Kína!

Með veru minni í Kína í borginni Nantong lærði ég mikið sem kom mér á óvart flest allt jákvætt og virðist vera að það sé leið til að halda reglu og nokkurn veginn stjórn hérna í þessu stóra landi með allan þennan fólksfjölda. Bara á hátíðisdögum leggjast um 42 milljónir manna í ferðalög innan landsins og auðvitað þarf aga til að hafa stjórn á þessu öllu, þó sumt finnist manni skrítið eða hreinlega kjánalegt. Mér þótti til dæmis skrítið að þurfa að skrá mig inní landið á lögreglustöð til að fá að vera þarna í heimsókn og  innan 24 tíma eftir að ég lenti í Shanghæ. Það er þó gert til að staðsetja alla sem inní landið koma í hús og geta hótel verið ábyrgðarmenn fyrir viðkomandi, vinnuveitendur eða eins og í okkar tilfelli "vinur" eða bílstjórinn hans tengdasonar míns. Enginn er hérna í landinu án ábyrgðar.

Stundum gat ég ekki varist brosi þegar kínversku vinir okkar fullyrtu að allt væri einfaldlega best í Kína þrátt fyrir að hafa aldrei farið út fyrir landsteinana, þeir þurftu þess ekkert til að vita það að í Kína væri allt best, þeim er einfaldlega sagt það og það stendur.

Bílstjórinn sagði okkur líka ljóta sögu og harðbannaði okkur að fara í verslunarmiðstöðvar um helgar með litla prinsinn okkar, því að um 100 börn týndust reglulega um helgar þar sem þeim væri stolið og seld sem líffæragjafar. Sagði mikið svartamakraðsbrask með börn, það kom mér þó mikið á óvart þar sem kínverjar dýrka börn og litli okkar fékk aldrei frið, allir að strjúka honum og gefa honum eitthvað. Einnig harðbannaði hann mér að fara einni út eitt kvöld þegar ég ætlaði að kaupa ís handa litlu krökkunum sem voru í heimsókn, hann heimtaði að fara með mér. Ég þáði það nú ekki, enda hélt ég nú að ég gæti barið hvern þann kínverja sem reyndi að abbast uppá mig. Þetta var mér sagt og ég sel það ekki dýrara en ég keypti það en þetta kom þó frá heimamanni sem finnst allt best í Kína.

Bílamálin var líka eitt sem mér fannst nú í hálfgerðum ólestri, þrátt fyrir að flestir bílar séu orðnir rafmagnsbílar eða hybrid og heyrist því ekki mikið í umferðinni nema bílaflaut sem þeir nota held ég bara svona til að segja hæ! Þeir klippa gjarnan úr bílunum bílbeltin og ekki er um auðugan garð að gresja í barnabílastólamálum. Við þurftum að ferðast með litla gaurinn lausan í leigubílum, þegar við fórum milli staða og það var erfitt að venjast því, en þar sem við máttum ekki keyra og hefðum ekki getað það heldur þar sem öll skilti eru á kínversku svo við hefðum verið fljót að villast.  Við reyndum því að nota bílstjóra tengdasonarins sem mest við gátum enda við með okkar bílstól fyrir barnið þar.

Eitt fannst mér líka ekki gott að það virtust sem allar vörur væru útrunnar í öllum búðum og bara hending að fá vörur sem voru rétt nýútrunnar og vorum við alltaf fljót að kaupa upp lagerinn ef við fundum slíkar vörur. Ávextirnir þeirra og fiskur og kjöt var þó alltaf nýtt og ferskt. 

Ein sjónvarpsstöð CGTN (China global television network) sendi út á ensku og var mjög gaman að fylgjast með þar, þeir fluttu náttúrulega allt aðrar fréttir en við eigum að venjast og var einstaklega gaman að horfa á svona spjallþætti, en ef einhver hafði eitthvað miður gott að segja um Kína þá voru þáttarstjórnendur sem gjarnarn voru mjög svo röggsamir Helga Seljan týpur snöggir að þagga niður í viðkomandi. Aðallega var þó fjallað um uppbyggingu og það sem var vel gert og hver segir svo sem að það sé ekki bara gott.

Þetta var svona mín upplifun af því sem mér þótti ekki gott í Kína en landið er samt vel þess virði að heimsækja enda einstaklega fallegt land og ljúft fólk sem það byggir.

Kveðja frá Kína.

Síðustu dagar mínir í Kína.

Nú er farið að líða að lokum dvalar okkar í þetta skiptið hérna í Kína en við fengum bara visa til loka nóvember og þá verður maður nú að nota síðustu dagana vel. Mér finnst ég alls ekki hafa náð að gera allt sem ég ætlaði mér en tíminn hefur liðið einstaklega hratt en þar sem ágúst og september voru svo heitir að ólíft var að vera úti nema stutta stund í einu, þá var nú ekki gert mjög mikið þ.e.a.s. ekki skoðað mikið, aðallega farið í leigubíl í mall og labbað í loftkældu umhverfi og skoðað og verslað í matinn og svona ýmislegt. Það eru góð barnasvæði eru í öllum mallum svona heil hæð að jafnaði. Þetta er þó ólíkt því sem við þekkjum af svona barnasvæðum, þar sem boltaland og einhver tæki eru látin duga. Það er svo mikill hávaði á þessum hæðum enda spiluð krakkalög á fullu blasti út um allt og svona spilakassar út um allt fyrir börn (já ég var smá hissa).  Þetta er mjög flott aðstaða fyrir krakka og þar er bæði hægt að örva lestur og tækni fyrir börn og svo  eru sandkasar, rennubrautir,  bílar til að keyra, lestar keyra um gangana með lestarstjóra og sennilega er þetta bara draumastaður fyrir börnin. 

Alþjóðlegu verslunarmiðstöðvarnar  eru miklu dýrari en þau kínversku þar sem þú færð jafnvel sömu fötin á 1/3 af verðinu sem þau kosta í alþjóðlegu verslunarmiðstöðunum. Kínversku mallin eru þó varasöm því þar er selt mjög mikið af allskonar dóti og skóm sem eru eftirlíkingar af merkjum sem við þekkjum t.d. New Balance íþróttaskórnir eru til hérna undir svona 10 nöfnum, New Balain, New Burlon, New Barain og fleiri skemmtilegum nöfnum, kosta 1500 Isk. en eru lélegar eftirlíkingar. Það er þó gaman að koma í Kínamallin þar sem það úir og grúir af öllu sem til er og hugurinn girnist, ódýrara gull og já bara allt á verði fyrir sjálfa Kínverjana. Getur verið smá erfitt að versla þar, þeir skilja ekki orð í neinu og spjalla bara á fullu við mann, en nota reiknivél til að sýna manni verðið. Hérna kaupir þú þér dúnúlpu á 2000 kr. já mjög vandaða dúnúlpu, þeir segja kannski 5000 en þá segir þú 1000 og færð hana svo á 2000. Nenni varla þessu prútti, en það er venjan og ef þú ert ekki "milli" eða villt bara hafa gaman af þessu, þá prúttar þú bara.

 

 

Vatnabærinn Xitang í Kína.

Það er nánast ekki hægt að sleppa Xitang ef maður er á slóðum þess, en Xitang er einskonar Feneyjar Kína en það er gamall vatnabær í um 140 km. fjarlægt frá Nantong í héraðinu Zhejiang og er erfitt að rata þangað, nema fyrir heimavana, enda held ég ekki að útlendingar megi eða geti keyrt í Kína, þar sem öll umferðarskiltin eru á kínversku svo ekki auðvelt  fyrir útlendinga að rata. Við keyrðum í gegnum endalausa hrísgrjónaakra að því er virtist og var gaman að sjá fólk bograndi með nauðsynlegu Kínastráhattana sína í sólinni. Leiðin lá í gegnum marga bæi, held ég megi segja sveitabæi, allavega var mikið af sölufólki við veginn að selja ávexti og grænmeti og hef ég aldrei smakkað sætari appelsínur en þarna, en þetta er víst svæði sem er frægt fyrir sætar appelsínur. Milli ávaxtasalanna og búða og verkstæða, héngu svo föt á snúrum út um allt, já heimilisþvottinum skellt á "Laugaveginn" svona bara til þerris. 

Þegar við komum til Xitang á hótelið okkar, þurftum við að kaupa okkur miða eða passa til að komast í sjálfa vatnaborgina, en það er hlið sem enginn sem ekki býr í borginni fer í gegn án miða en þú færð að fara 3 x á kr. 1500.- en getur farið óhindrað fyrir 11 á morgnana og eftir 5 á daginn. Vatnaborgin er mjög gömul og minnir um margt á Feneyjar, það er mikið um túrista þarna, kínverja aðallega, en við sáum þó nokkra evrópubúa.  Þarna eru göturnar mjög þröngar og þú ferð ekki hratt yfir, allt troðið af fólki allstaðar, allar brýr fullar af fólki að taka myndir, en síkin eru græn stundum og mjög falleg en ólíkt Feneyjum er ekki vond lykt þarna enda allt fullt af götusölum með grillaðan mat svo sem  rækjur, endur og sporðdreka og gott ef ég sá ekki köngulær líka, mjög stökkar. (sleppti þeim þó)

Þeir selja mjög falleg kínversk vönduð föt þarna, sem eingöngu eru til sölu þarna og er allt á yfirsprengdu verði en samt ódýrt, nema barirnir sem eru þeir allra flottustu sem ég hef séð, þar sem allt er mjög dýrt fyrir túrista en þeir eru svo framarlega í allri tækni að þú pantar þér bjór og léttvín eða kaffi með símanum og borgar með símanum, og þá færðu þetta á sama verði og gengur og gerist hérna almennt, við borgum hins vegar íslenskt verð nánast.

Þar sem ég er með einsdæmum klígjugjörn þá gat ég eiginlega ekki borðað þarna, ég meina hvað ef ein stökksteikt könguló hefði nú óvart ruglast í minn mat, ok segjum bara að ég sé pempía. Borðaði einu sinni annarsstaðar en  á Mc donalds sem var þarna sem betur fer og þá fékk ég mér pizzu og hún smakkaðist eins og gúllassúpa og lét ég það duga sem matarsmakk í Xitang. Bragðlaukarnir þeirra eru mun öðruvísi en okkar, ég meina ísinn er búinn til úr rauðum baunum og smakkast eins og rauðar baunir og Durian ógeðisísinn smakkast eins og ég geti ýmindað mér að skítugir sokkar smakkist.

Sem sagt þetta var æðisleg upplifun, nema matarlega séð en kommon það er alveg rómantískt að sitja úti við síkin og borða ef maður er til í að láta borða sig líka af moskítóflugum, en það var ekki þverfótað fyrir þeim. Eins og ég segi alveg nauðsynlegt að fara þarna vegna fegurðar, vopnaður nesti og moskítósprayi og svona flugnahatti þá er maður góður.

Gusla chinagirl "hálfétin" en sæl kveður að sinni.

 

Sanya ströndin á Hainan

Við fjölskyldan skelltum okkur í frí yfir þjóðatíðarvikuna hérna í Kína til Hainan sem er eyja í um 3. klst flugferð frá Nantong.  Þó ekki sé langt á milli, þá er allt annað loftslag á eyjunni Hainan eða Hitabeltisloftslag og ofboðslega mikill og fallegur gróður þar, mun meira af pálmatrjám og synti maður undir kókospálmum með von í hjarta að fá ekki eina "hnetu" í hausinn. Hitinn er talsvert hærri eða um 3-5 gráður hærri en í Nantong en þar sem þetta er eyja þá sleppur það.

Við vorum á Sanya ströndinni á Marriott hóteli við flóa sem heitir Dadongabay og var það frábært val, með stórum herbergjum og stórum svölum, svo litli guttinn gat leikið sér óhindrað með nóg pláss. Þetta er sennilega fallegasti staður á jörðinni sem ég hef komið á alger paradís sjórinn grænn og blár til skiptis og fegurð allstaðar.

Við vorum svo heppin að það voru 3 stórar sundlaugar í garðinum og þar af ein sem var bara 20 cm djúp og var litli gaurinn okkar aðallega þar þegar við vorum úti og gargaði eiginlega af gleði, enda fullt af allskonar dóti á floti og gosbrunnar fyrir litla karla.

Við vorum eins og landafjandar fyrstu 2 dagana eins og íslendingum sæmir, sjá allt og gera allt, skelltum okkur í mall á 2. degi til að skoða það, en það heitir "Golden ananas" og er já gullin ananas, alveg einstaklega flott. Svo fórum við nú að slaka á og njóta þess sem hótelið hafði uppá að bjóða, en þar voru 5 veitingastaðir, Spa, barnasalur og Tropical garður sem náði frá hótelinu á annarri hæð út að fjallinu sem er á bak við hótelið.  Í fjallinu búa villtir friðaðir apar, sem gerðu sig heimakomna af og til, var fólk varað við að hafa svalahurðirnar sínar ekki opnar þ.e. þeir sem sneru að fjallinu þar sem þeir áttu til með að kíkja í heimsókn og hoppa í rúmum og borða snakk og vera með almennan usla bara, rifu og tættu herbergin á skömmum tíma. Þeir eru mjög forvitnir en stórhættulegir, sérstaklega þegar um lítið fólk er að ræða, á kvöldin í þessum Tropical garði var gjarnan grill á kvöldin, en þá voru þeir vomandi yfir svæðinu svo forvitnir og svangir og var heill flokkur að reyna að halda þeim frá og hafa aga yfir þessum apaköttum sem hlupu út um allt ruplandi mat og dóti frá gestum. 

Þetta er yndislegur staður til að hvíla sig algerlega frá öllum ys og þys en það er hávært í Kína, fólkið er eins og það sé allt úr minni fjölskyldu og rúmlega það og þá er nú mikið sagt.

Chinagirl over and out þar til næst!