Náttúruhamfarir á Spáni.

Ég bý í litlum bæ sem heitir San Miquel de Salinas og hérna er ósköp rólegt og lífið gengur sinn vanagang í sólinni dagana flesta. Nú á fimmtudaginn var send út stormviðvörun og við íslendingarnir náttúrulega höldum alltaf að við höfum upplifað mest og flest og virtum það að vettugi.  Ég fékk vinkonu mína sem býr í Torreveija, en þar hafði verið gefin út flóðaviðvörun að sækja mig og skutla mér í klippingu í hennar bæ.  Nú allt gekk vel til hádegis, en þá var hvílíkt úrhelli að við vorum eins og hundar á sundi þegar við hlupum milli húss og bíls.  Nú henni var meinað að keyra að götunni sinni, þar sem flóð voru á veginum og bílar með vatn upp að rúðum stopp í hringtorgum og á götum, þar sem holræsakerfin eru ekki gerð fyrir svona úrhelli. 

Nú vinkona mín komst heim eftir krókaleiðum, en þar sem hún er á smá hæð, þá slapp hún að mestu við veðrið eftir að heim kom en vissulega lak þakið hjá henni og ofan í stofuna svo hún þurfti að covera sjónvarp og selflytja dót frá bleytunni sem draup niður.

Fréttir af skemmdum flæða yfir mann, nýjir bílar á bílasölu eins og plastendur í baðkari, ofan á hvor öðrum og allir ónýtir. Einn af betri golfvöllum á Costa blanca svæðinu geymir alla sína bíla í öruggri geymslu, en þar flæddi yfir þá alla og allir ónýtir eða um 100 talsins. Völlurinn sjálfur illa farinn.

Nú af mér er það að frétta að hérna flæddi yfir götuna sem ég bý við þar sem holræsin fylltust fljótt og vaknaði ég við það á föstudagsmorgun eftir hávaðasama nótt með eldingum og þrumum sem voru allt annað en notalegar og í kjölfarið mesta rigning sem ég hef séð síðan í Kína og það var nú slæmt, að ég heyrði hljóð í ljósinu á efri hæðinni eins og það væri að springa og fannst mér ég heyra dropahljóð þar svo ég slökkti á því og hljóp niður og sótti fötu 50 lítra og viti menn allt í einu steyptist yfir mig vatn eins og úr sturtu frá ljósinu á gólfið og hafði ég ekki við að tæma fötuna og rafmagninu sló út og allt kolsvart svo ég tók símann og notaði hann sem vasaljós og hann rann til í bleytu og datt milli hæða og dó.  Ég náði ekki í nokkurn mann, enda allir heima að setja fötur og skálar út um allt.   Svo þegar líða fór á morgun þá kom smá pása frá regninu og ég náði í vinkonu mína sem kom með manni sínum og hjálpuðu mér að skipta um fötur og skálar í öllum herbergjum. Það lak út úr fataskápnum í einu herberginu, ofan á ísskápinn í eldhúsinu svo honum var kippt frá og stendur nú sem stofustáss hjá mér. Nú svo fór aftur að rigna eins og hellt væri úr fötu og öll handklæði í húsinu voru þegar rennblaut ásamt sængum rúmfötum og öðru.

Við skruppum í búð eftir að veðrinu slotaði uppúr 3 og þá var loftið í tætlum út um alla verslun og kælarnir með blautum gifsplötum og já nánast allt ónýtt í búðinni.  Sama gilti um apótekið hérna, loftið farið og ljósin dottin niður á vörurnar vegna þess að blaut loftin héldu þeim ekki.  Hérna hafa 6 manns dáið þegar þetta er ritað, þar af einn sem drukknaði inní göngum milli bæja, þegar þau yfirfylltust.  Heilu vegirnir hafa rofnað svo það eru holur í jörðu. Vinkona mín skutlaði fólki á Alicante flugvöll í gær og ferð sem tekur 45 mín. tók hana um 6 klukkustundir vegna fljóðasvæða og lokunar á götum. Appelsínutrén á kafi í vatni. Sundlaugar yfirflæddar og í stað þessa fallega bláa lits sem er á þeim, líta þær út eins og kakósúpur með jafnvel bílum útí og veggjum. 

Ég er komin með síma og rafmagn og hefst þvottur næstu daga á öllum handklæðunum og rúmfötum sem eru búin með sitt hlutverk í bili. 

Maður áttar sig fyrst á því hversu lítill maður er og vanmáttugur þegar svona náttúruhamfarir dynja á eigin skinni, eða allt í kringum mann. Við skulum ekki vanmeta náttúruna.

 

Úrræðagóðu Sardarnir!

Sardar eru afar úrræðagóðir, útsmognir jafnvel örlítið forhertir og með dass af glæpagenum í sér að mínu mati.

Húsfreyjan hérna á heimilinu sagði okkur sögu af því þegar hún var yngri og fór með krakkana í hverfinu inní Cagliari höfuðborgina í bíó. Hún var með nokkra krakka ofaukið miðað við það magn sem mátti vera með í bílnum. Hún var svo sem vön því og kunni ráð ef löggan stoppaði hana. 

Allt gekk að óskum þar til þau komu út úr bíóinu og ætluðu heim, þá startaði bíllinn ekki svo hún tók til sinna ráða.  Það vildi svo vel til að það var verkstæði á móti bílaplaninu og bifvélavirkinn tók vel í að laga bílinn hennar.  Hann skipti um geymi, en bifvélavirkjar á Ítalíu eru frægir fyrir að gera aðeins meira en þeir þurfa svo hann vildi skipta um dekk og bað hana um varadekkið og einnig þurfti hann að skipta um peru að framan. Hún fór og kíkti í skottið eftir varadekkinu og þar sá hún regnhlíf sem hún kannaðist bara ekkert við.  Kíkti í kringum sig og sá þá sinn bíl aðeins frá þessum algerlega heill heilsu. Hún kvaddi bifvelavirkjan sem var með sundurtættan bíl á planinu með þeim orðum: "ég borga ekki krónu ég á ekkert í þessum bíl og vertu sæll"

Nú á leiðinni heim var hún stöðvuð af lögreglu vegna fjölda barna í bílnum (hana grunar að bifvélavirkinn hafi verið að verki þar sem hún var vön að ferðast með hálft hverfið af börnum án þess að vera stöðvuð).  Eitt barnanna í bílnum var einstaklega hræddur við lögregluna og hún sagði við hann :" Jæja Carlo nú ertu að fara í fangelsi og sérð aldrei fjölskylduna þína aftur" Barnið öskraði og gargaði af öllum illum látum.  Hún bað lögregluna um að sleppa sér við sekt þar sem hún yrði að koma þessu "brjálaða" barni heim til sín.

Ekki einasta slapp hún við sekt heldur fékk hún lögreglufylgd heim.

Dramatík í suðrinu

Dóttir mín er sem sagt gift Sarda og þeir eru dramatískir með eindæmum og tengdaforeldrar hennar sem eru yndislegt fólk en með dramatík í blóðinu að hætti Ítala.  Hins vegar varð ég vitni að því að hundarnir eru líka dramatískari en gengur og gerist.  Þannig var að húsfreyjan á heimilinu sem við gistum á var að skreppa út úr garðinum sem alltaf er læstur vegna barns og hunda sem skella sér út við hvert tækifæri sem gefst.  Nú hundur eiginmannsins slapp út, en hennar hundur var öruggur innan hliðsins svo hún lokaði bara og yppti öxlum. Húsbóndinn tók smá kast og spurði hana hvað hún væri eiginlega að hugsa.  Veiðihundurinn laus á götunni og viti menn það var keyrt á hann, en ekki virtist hann þó slasaður en húsbóndanum var þó mjög brugðið og bar hundinn inn í sófa og var sótreiður við konu sína sem sagði bara úps en þetta er þinn hundur og honum er nær að vera að fara svona út á götu. Gat ekki séð annað en að henni væri slétt sama um þetta atriði.

Nú hundurinn var borinn um allt því hann haltraði og allir gestirnir á heimilinu sem voru þó nokkrir hjálpuðu til við að koma slösuðum hundinum í bílinn og til læknis. Nú hundurinn lá aumur í bílnum en þegar til læknis kom hoppaði hann út úr bílnum alheill á öllum fótum. Hann fékk úrskurð um að ekkert amaði að honum, hugsanlega bara sjokk við það að bíllinn hafði  strokið við hann.  Dramað sem varð til við þetta og hugsanlega líka það að 14 öskrandi ítalir sem allir vildu hjálpa til og klappa hinum slasaða hundi "Frigg" og hann sem ekki er vanur þessari athygli. Þegar heim kom þá haltraði hann, en ég er viss um að það var rangur fótur sem hann haltraði á.  Sem sagt dýrin eru engu skárri en mennirnir þegar kemur að dramatík sem er á öðru stigi en við þekkum heima í norðrinu.

 

Sardenískir siðir og trú

Sinn er siður í hverju landi er orðatiltæki sem á vel rétt á sér.  Á Sardeníu er svo margt öðruvísi en við eigum að venjast.  Þeir eru svolítið gamaldags en úrræðagóðir og bera með sér þekkingu frá forfeðrum og miðla til yngra fólksins.  Þannig benti tengdasonur minn mér á einu sinni þegar ég brenndi mig á kertastjaka sem sprakk í höndinni á mér að setja brenndu fingurna og nudda hársvörðinn með þeim sem var mjög vont til að byrja með, viti menn það lagaði brunaverkinn.  Síðan þá hef ég verið spennt fyrir allskonar nýjungum eða réttara sagt eldgömlum hefðum sem þeir hafa uppá að bjóða. 

Húsfreyjan á heimilinu hérna hafði dottið og meitt sig á fæti og var talsvert bólgin og á meðan ég hefði fengið mér bólgueyðandi pllur og sett fótinn uppa púða þá tók hún hveiti og rauðvín og hrærði saman og penslaði síðan á sér fótinn og pakkaði honum inn í bökunarpappír.  Þetta hjálpaði en þó ekki nóg svo nú þurfti að grípa til örþrifaráða og fara í sterkari efni.  Þá þeytti hún eggjahvítu og niðurraspaða sápu (má alls ekki nota fljótandi) og þessu var síðan penslað á fótinn og haft yfir nótt að sjálfsögðu innpakkað í bökunarpappír. Hún er svo miklu miklu betri hefði samt viljað fara bara strax í eggjahvítuna, hitt gerði ekki nægjanlegt gagn.  Mér sýndist hún þó haltra í morgun en hún segir það sé bara göngulagið sitt. 

Sardenískt kukl!

Víkur nú sögunni að hjátrú Sarda en fólk hérna er afar hjátrúarfullt og fá öll börn við fæðingu grænt armband sem á að vernda þau fyrir illum öndum eða nornum að  því að mér skilst. Eldra barnabarnið mitt var vaxið upp úr sínu armbandi og tóku foreldrarnir það af þegar það var farið að þrengja að hendinni.  Nú þegar við komum hingað til Sardeníu með algerlega óverndað barnið sem er í þokkabót einhverfur (sem er ekkert sérstaklega viðurkennt á Sardeníu hann er bara óþekkur) Verandi svona "óþekkur" þá tók amman til sinna ráða.

Hún pantaði tíma hjá 109 ára gamalli "norn" og fór hlaðin myndum og af meintum "óþekktarormi" og hlutum sem hann á og tók svona til öryggis einnig myndir af litla barninu þar sem hann var ekki komin með sitt armband.  Niðurstaðan var sú að hvorugur er haldinn illlum öndum en svona til öryggis kom húm með blessað vatn frá þessari konu og nú setur hún krossmerki framan í þá og aftan á hálsinn og á hendur og fætur tvisvar á dag.  Einnig nuddaði hún höfuðið á eldra barninu með mynd af dýrlingi og reyndi að fá hann til að kyssa myndina. það tókst ekki! Barnið er allt annað í dag, kannski af því að hann er öruggari og farin að þekkja aðstæður hérna og allir stjana við hann nú eða kannski er það armbandið sem er kominn á sinn stað og blessun þessarar fjörgömlu konu sem hafa gert sitt gagn.

Sardenía með mínum augum

Oft finnst mér eins og ég sé komin langt aftur í aldir þegar ég er hérna á fallegu Sardeníu. Reglurnar eru svo allt allt aðrar en við þekkjum úr norðrinu og venjurnar ótrúlega gamaldags sumar hverjar og náttúrulega byggðar á allt annarri menningu og eins og þeir segja þá tilheyra þeir ekki Ítalíu þar sem þeir eru með sér fána og sitt eigið þing. Samt eru þeir hluti af Ítalíu þó þeir vilji láta kalla sig "Sarda"  Ég er sennilega þessi óþolandi spuruli karlinn hérna því mér þykir þetta skemmtilega öðruvísi. Ég viðurkenni það að komast ekki í háhraðainternet er ekki alveg í lagi að mínu mati sem og svo margt annað sem mér þykir ótrúlega gamaldags.

Konurnar hérna vinna almennt ekki og mennta sig ekki heldur nema ein og ein sem skella sér í kennaranám, eða hjúkrunarfræði og vinna eftir námið.  Ég spurði unga konu á 30 ára aldrinum hvað hún gerði allan daginn ein í stóru húsi meaðn maðurinn hennar stundar vinnu.  Jú ekki stóð á svari: "brjálað að gera hjá henni allan daginn" þrífa og fara á ströndina og þar sem hún eldar ekki, þá þarf að fara í heimsókn til mömmu eða tengdamömmu á kvöldin að borða.  Þessi unga kona hafði verið svo heppin að hafa vinnu en þegar hún gift sig og flutti í eigið hús sem þau ungu hjónin höfðu byggt sl. 12 ár þá þurfti hún að hætta að vinna og taka til hendinni við þrif og strandferðir.  Hún á ekki börn, hefur ekki tíma til þess. Almennt vaknar fólkið hérna um 6 leytið á morgnana eða aðeins fyrr og fer í gönguferðir þar sem það er ekki hægt síðar um daginn þegar hitinn er komin yfir svona 30 gráður. Menn fara til vinnu og konur til þrifa og svo um 10 leytið byrja þær á matseldinni því húsbóndinn kemur heim í mat í hádeginu og þá eru tilbúnir 3 eða 4 réttir fyrir hann. Mér sýnist hérna á þessu heimili sem ég gisti á að konan geri ekkert annað en að þrífa og elda. Klukkan 4 er svo byrjað á 5 rétta kvöldverðinum og fjandinn hafi það, þær eru 37 kg með glossi....langar að berja þær allar!

Madrid

Ég ákvað að skella mér til Madrid höfuðborgar Spánar ásamt syni mínum sem búsettur er í San Miguel de Salinas.  Við vorum á góðum bílaleigubíl og lögðum af stað snemma morguns til að losna við mestu umferðina.  Það var skrítið að eftir 2 tíma í akstri vorum við komin úr appelsínuökrunum og við tóku möndlutré í fullum blóma, en þau eru búin með sinn blómatíma hérna í suðrinu og virðist gróðurinn alveg mánuði á eftir  því sem hann er í blóma hérna og því sem norðar kom. Hitinn lækkaði líka markvisst og lögðum við af stað í 16 stigum en enduðum í Madrid í 9 stigum. 

Það er þægilegt vegakerfið hérna á Spáni og ekki mikið mál að keyra svona yfir landið og dásamlega fallegt vínviðurinn og ólífutrén á ökrum hálfa leiðina ásamt blómstrandi möndlutrjánum hvítu og bleiku. Hvítu trén gefa beiskar möndlur og þau bleiku sætar segja mér heimamenn.  Nú það gegnir öðru máli með akstur í stórborginni Madrid og var ég ekki mjög örugg með mig, enda annálaður lélegur bílstjóri og langaði mig alveg að loka augunum í hringtorgum með 4 akreinum, en ég var þó búin að læra að ytri hringurinn á réttinn, ekki sá innsti.  Ég var sem betur fer með son minn mér við hlið sem var mín hjálparhella og "GPSari" sagði mér að beygja hérna og þarna. Komst ég nokkuð heil út úr akstri mínum í Madrid, lenti á einum stólpa sem var sem betur fer fóðraður með mjúku frauðplasti vegna fólks eins og mér sem eiga í erfiðleikum að troða sér í lítil stæði enda var ég á "stórum" bíl (Renault clio).

Madrid er falleg borg og margir mjög fallegir staðir í henni sem vert er að skoða og húsin eru rosalega falleg og vorum við á hóteli sem var skemmtilega byggt og aðeins í útjaðri borgarinnar, sem var allt í lagi þar sem við vorum á bíl, en það var mjög dýrt að leggja í bílastæði og reiknaðist mér til að ég hafi greitt um 7500 ísl. kr. í bílastæði í þessa 2 sólarhringa sem við vorum í Madrid.  Við borðuðum á mjög skemmtilegum stað rétt fyrir neðan Plaza Mayor torgið á móti markaðshúsinu og var þessi staður eins og gamalt klaustur og virtist vera að hruni komið en mjög skemmtilega innréttað með altaristöflu og trúarlegum myndum og skrauti og fullt af stórum kertum.  Fengum frábæra máltíð þarna en það er mun dýrara í Madrid en hérna í suðrinu alveg helmingi dýrara og sumsstaðar þrefalt dýrara en er svo sem vel þess virði.

Plaza Mayor er torg sem er með fullt af veitingastöðum og mikið um allskonar uppákomur. Það var byggt árið 1619.  Við borðuðum á einum af veitingastöunum þar og var það skemmtileg upplifun ágætis matur og mikið af fólki á torginu, en uppsprengt verð eins og hætt er við á fjölförnum túristastöðum.

Við löbbuðum svo niður að Puerta del Sol sem er annað skemmtilegt torg þar sem hin fræga klukka er sem sjónvarpað er frá síðustu 12 sekúndur til miðnættis og vínberin 12 borðuð sem eiga að boða 12 góða komandi mánuði og þetta hefur verið gert um hver áramót síðan 1962. Í kringum það torg er allt fullt af göngutötum með öllum helstu búðum sem konur þurfa að kíkja í þegar í útlönd er komið.

Madrid er æðisleg borg falleg og fjöbreytt og iðandi af lífi og fjöri eins og stórborg á að vera.

 

San Miguel de Salinas (eða SM bærinn við saltvötnin)

San Miquel er lítill bær sem stendur við saltvötnin sem sögð eru hafa lækningarmátt og ég trúi því einfaldlega þar sem ég finn mun á mér heilsufarslega eftir nokkra daga veru hérna. Saltvötnin eru frá því að vera allt að því grá og görótt út í blá og í sólinni eru þau bleik, oftast er nú sól svo þau eru bara bleiku vötnin og er yndislegt að horfa yfir þau og sjá saltfjöllin sem standa allt í kringum þau. Ég bý í þetta sinn á Kirkjutorginu og fyrir framan gluggann minn eru pálmartré svo ekki þarf málverk á veggina hérna. Við höfum verið að fylgjast með undirbúningi páskanna en fólkið sem tekur þátt í páskagöngunni byrjar að æfa gönguna og trumbusláttinn í febrúar og eru nokkur kvöld í viku sem ekki heyrist neitt nema trommusláttur og músík og finnst mér fróðlegt að fylgjast með þessu og sjá metnaðinn í fólkinu sem er allt frá börnum uppí aldraða karla.

Ég hef lagt komur mínar undanfarin ár hingað til San Miquel og á orðið mjög erfitt með að slíta mig frá þessum bæ, þar sem allt er svo rólegt og þægilegt. Í þessum litla bæ eru fjöldinn allur af veitingastöðum, kínverskur, inverskur, marrókanskur, enskur staður Mt. Street, ítalskur, norskir staðir, en Norðmenn eru búnir að yfirtaka litlu hellana hérna sem voru í eigu spánverja og hafa þeir hækkað verðið verulega á matseðlinum en þessir hellar Las Cuevas eru mjög sjarmerandi og gott að borða í þeim. Sjálfsögðu eru líka nokkrir spánskir frábærir staðir hérna.  Hérna kostar mjög lítið að borða úti og fær maður 3 rétta máltíð með vínflösku kaffi og desert á 14 evrur. Hérna er ódýrt að lifa og er fólk almennt að greiða um og undir 50 þús íslenskum krónum í húsaleigu.

Í dag miðvikudag er markaðsdagur í litla bænum mínum og er ys og þys og allar húsmæður bæjarins eru mættar til að kaupa inn fyrir heimilið og bærinn iðar af lífi og fjöri. Allir ávaxtabændurnir kalla hver í kapp við annan sín tilboð á þessu og hinu og reyna að bjóða betur en bóndinn við hliðina.

Það angar allur bærinn af kryddlykt og nokkrir eru að selja grillaða kjúklinga og er gott að kippa með sér einu stykki í lok markaðsferðarinnar. Sígauninn er á sínum stað með harmonikkuna sína og lætur litla reytta og skítuga hundinn sinn betla pening og ef maður gefur honum, þá dansar hundurinn fyrir mann en ekki virðist hann nú hamingjusamur greyið og eigandinn lætur hann heyra það ef hann dansar ekki nægilega lengi fyrir mann.

Á markaðnum er hægt að gera góð kaup og stundum finnst maður varla taka því að borga þegar maður hefur fyllt heilu pokana af ávöxtum og grænmeti og borgar nokkra hundraðkalla fyrir það. Svo er nú gott að geta sest  niður í enda götunnar eftir að hafa ráfað um markaðinn og fá sér kaffibolla og slaka á. 

Hérna í bænum er íslensk fasteignasala Zalt Properties og einnig íslensk snyrtistofa Fancy beuty saloon og þarf maður ekki að sækja neitt út fyrir bæinn. 

Ég er ástfanginn af þessum litla bæ og enda sjálfsagt hérna þegar ég verð stór eins og maður sagði þegar maður var "minni"

Það er ekki allt bara í fína í Kína!

Með veru minni í Kína í borginni Nantong lærði ég mikið sem kom mér á óvart flest allt jákvætt og virðist vera að það sé leið til að halda reglu og nokkurn veginn stjórn hérna í þessu stóra landi með allan þennan fólksfjölda. Bara á hátíðisdögum leggjast um 42 milljónir manna í ferðalög innan landsins og auðvitað þarf aga til að hafa stjórn á þessu öllu, þó sumt finnist manni skrítið eða hreinlega kjánalegt. Mér þótti til dæmis skrítið að þurfa að skrá mig inní landið á lögreglustöð til að fá að vera þarna í heimsókn og  innan 24 tíma eftir að ég lenti í Shanghæ. Það er þó gert til að staðsetja alla sem inní landið koma í hús og geta hótel verið ábyrgðarmenn fyrir viðkomandi, vinnuveitendur eða eins og í okkar tilfelli "vinur" eða bílstjórinn hans tengdasonar míns. Enginn er hérna í landinu án ábyrgðar.

Stundum gat ég ekki varist brosi þegar kínversku vinir okkar fullyrtu að allt væri einfaldlega best í Kína þrátt fyrir að hafa aldrei farið út fyrir landsteinana, þeir þurftu þess ekkert til að vita það að í Kína væri allt best, þeim er einfaldlega sagt það og það stendur.

Bílstjórinn sagði okkur líka ljóta sögu og harðbannaði okkur að fara í verslunarmiðstöðvar um helgar með litla prinsinn okkar, því að um 100 börn týndust reglulega um helgar þar sem þeim væri stolið og seld sem líffæragjafar. Sagði mikið svartamakraðsbrask með börn, það kom mér þó mikið á óvart þar sem kínverjar dýrka börn og litli okkar fékk aldrei frið, allir að strjúka honum og gefa honum eitthvað. Einnig harðbannaði hann mér að fara einni út eitt kvöld þegar ég ætlaði að kaupa ís handa litlu krökkunum sem voru í heimsókn, hann heimtaði að fara með mér. Ég þáði það nú ekki, enda hélt ég nú að ég gæti barið hvern þann kínverja sem reyndi að abbast uppá mig. Þetta var mér sagt og ég sel það ekki dýrara en ég keypti það en þetta kom þó frá heimamanni sem finnst allt best í Kína.

Bílamálin var líka eitt sem mér fannst nú í hálfgerðum ólestri, þrátt fyrir að flestir bílar séu orðnir rafmagnsbílar eða hybrid og heyrist því ekki mikið í umferðinni nema bílaflaut sem þeir nota held ég bara svona til að segja hæ! Þeir klippa gjarnan úr bílunum bílbeltin og ekki er um auðugan garð að gresja í barnabílastólamálum. Við þurftum að ferðast með litla gaurinn lausan í leigubílum, þegar við fórum milli staða og það var erfitt að venjast því, en þar sem við máttum ekki keyra og hefðum ekki getað það heldur þar sem öll skilti eru á kínversku svo við hefðum verið fljót að villast.  Við reyndum því að nota bílstjóra tengdasonarins sem mest við gátum enda við með okkar bílstól fyrir barnið þar.

Eitt fannst mér líka ekki gott að það virtust sem allar vörur væru útrunnar í öllum búðum og bara hending að fá vörur sem voru rétt nýútrunnar og vorum við alltaf fljót að kaupa upp lagerinn ef við fundum slíkar vörur. Ávextirnir þeirra og fiskur og kjöt var þó alltaf nýtt og ferskt. 

Ein sjónvarpsstöð CGTN (China global television network) sendi út á ensku og var mjög gaman að fylgjast með þar, þeir fluttu náttúrulega allt aðrar fréttir en við eigum að venjast og var einstaklega gaman að horfa á svona spjallþætti, en ef einhver hafði eitthvað miður gott að segja um Kína þá voru þáttarstjórnendur sem gjarnarn voru mjög svo röggsamir Helga Seljan týpur snöggir að þagga niður í viðkomandi. Aðallega var þó fjallað um uppbyggingu og það sem var vel gert og hver segir svo sem að það sé ekki bara gott.

Þetta var svona mín upplifun af því sem mér þótti ekki gott í Kína en landið er samt vel þess virði að heimsækja enda einstaklega fallegt land og ljúft fólk sem það byggir.

Kveðja frá Kína.

Síðustu dagar mínir í Kína.

Nú er farið að líða að lokum dvalar okkar í þetta skiptið hérna í Kína en við fengum bara visa til loka nóvember og þá verður maður nú að nota síðustu dagana vel. Mér finnst ég alls ekki hafa náð að gera allt sem ég ætlaði mér en tíminn hefur liðið einstaklega hratt en þar sem ágúst og september voru svo heitir að ólíft var að vera úti nema stutta stund í einu, þá var nú ekki gert mjög mikið þ.e.a.s. ekki skoðað mikið, aðallega farið í leigubíl í mall og labbað í loftkældu umhverfi og skoðað og verslað í matinn og svona ýmislegt. Það eru góð barnasvæði eru í öllum mallum svona heil hæð að jafnaði. Þetta er þó ólíkt því sem við þekkjum af svona barnasvæðum, þar sem boltaland og einhver tæki eru látin duga. Það er svo mikill hávaði á þessum hæðum enda spiluð krakkalög á fullu blasti út um allt og svona spilakassar út um allt fyrir börn (já ég var smá hissa).  Þetta er mjög flott aðstaða fyrir krakka og þar er bæði hægt að örva lestur og tækni fyrir börn og svo  eru sandkasar, rennubrautir,  bílar til að keyra, lestar keyra um gangana með lestarstjóra og sennilega er þetta bara draumastaður fyrir börnin. 

Alþjóðlegu verslunarmiðstöðvarnar  eru miklu dýrari en þau kínversku þar sem þú færð jafnvel sömu fötin á 1/3 af verðinu sem þau kosta í alþjóðlegu verslunarmiðstöðunum. Kínversku mallin eru þó varasöm því þar er selt mjög mikið af allskonar dóti og skóm sem eru eftirlíkingar af merkjum sem við þekkjum t.d. New Balance íþróttaskórnir eru til hérna undir svona 10 nöfnum, New Balain, New Burlon, New Barain og fleiri skemmtilegum nöfnum, kosta 1500 Isk. en eru lélegar eftirlíkingar. Það er þó gaman að koma í Kínamallin þar sem það úir og grúir af öllu sem til er og hugurinn girnist, ódýrara gull og já bara allt á verði fyrir sjálfa Kínverjana. Getur verið smá erfitt að versla þar, þeir skilja ekki orð í neinu og spjalla bara á fullu við mann, en nota reiknivél til að sýna manni verðið. Hérna kaupir þú þér dúnúlpu á 2000 kr. já mjög vandaða dúnúlpu, þeir segja kannski 5000 en þá segir þú 1000 og færð hana svo á 2000. Nenni varla þessu prútti, en það er venjan og ef þú ert ekki "milli" eða villt bara hafa gaman af þessu, þá prúttar þú bara.