Færsluflokkur: Ferðalög

Vatnabærinn Xitang í Kína.

Það er nánast ekki hægt að sleppa Xitang ef maður er á slóðum þess, en Xitang er einskonar Feneyjar Kína en það er gamall vatnabær í um 140 km. fjarlægt frá Nantong í héraðinu Zhejiang og er erfitt að rata þangað, nema fyrir heimavana, enda held ég ekki að útlendingar megi eða geti keyrt í Kína, þar sem öll umferðarskiltin eru á kínversku svo ekki auðvelt  fyrir útlendinga að rata. Við keyrðum í gegnum endalausa hrísgrjónaakra að því er virtist og var gaman að sjá fólk bograndi með nauðsynlegu Kínastráhattana sína í sólinni. Leiðin lá í gegnum marga bæi, held ég megi segja sveitabæi, allavega var mikið af sölufólki við veginn að selja ávexti og grænmeti og hef ég aldrei smakkað sætari appelsínur en þarna, en þetta er víst svæði sem er frægt fyrir sætar appelsínur. Milli ávaxtasalanna og búða og verkstæða, héngu svo föt á snúrum út um allt, já heimilisþvottinum skellt á "Laugaveginn" svona bara til þerris. 

23798395_10159786769435624_2031135840_o

Þegar við komum til Xitang á hótelið okkar, þurftum við að kaupa okkur miða eða passa til að komast í sjálfa vatnaborgina, en það er hlið sem enginn sem ekki býr í borginni fer í gegn án miða en þú færð að fara 3 x á kr. 1500.- en getur farið óhindrað fyrir 11 á morgnana og eftir 5 á daginn. Vatnaborgin er mjög gömul og minnir um margt á Feneyjar, það er mikið um túrista þarna, kínverja aðallega, en við sáum þó nokkra evrópubúa.  Þarna eru göturnar mjög þröngar og þú ferð ekki hratt yfir, allt troðið af fólki allstaðar, allar brýr fullar af fólki að taka myndir, en síkin eru græn stundum og mjög falleg en ólíkt Feneyjum er ekki vond lykt þarna enda allt fullt af götusölum með grillaðan mat svo sem  rækjur, endur og sporðdreka og gott ef ég sá ekki köngulær líka, mjög stökkar. (sleppti þeim þó)

Þeir selja mjög falleg kínversk vönduð föt þarna, sem eingöngu eru til sölu þarna og er allt á yfirsprengdu verði en samt ódýrt, nema barirnir sem eru þeir allra flottustu sem ég hef séð, þar sem allt er mjög dýrt fyrir túrista en þeir eru svo framarlega í allri tækni að þú pantar þér bjór og léttvín eða kaffi með símanum og borgar með símanum, og þá færðu þetta á sama verði og gengur og gerist hérna almennt, við borgum hins vegar íslenskt verð nánast.

23825840_10159786770180624_693583475_o

Þar sem ég er með einsdæmum klígjugjörn þá gat ég eiginlega ekki borðað þarna, ég meina hvað ef ein stökksteikt könguló hefði nú óvart ruglast í minn mat, ok segjum bara að ég sé pempía. Borðaði einu sinni annarsstaðar en  á Mc donalds sem var þarna sem betur fer og þá fékk ég mér pizzu og hún smakkaðist eins og gúllassúpa og lét ég það duga sem matarsmakk í Xitang. Bragðlaukarnir þeirra eru mun öðruvísi en okkar, ég meina ísinn er búinn til úr rauðum baunum og smakkast eins og rauðar baunir og Durian ógeðisísinn smakkast eins og ég geti ýmindað mér að skítugir sokkar smakkist.

Sem sagt þetta var æðisleg upplifun, nema matarlega séð en kommon það er alveg rómantískt að sitja úti við síkin og borða ef maður er til í að láta borða sig líka af moskítóflugum, en það var ekki þverfótað fyrir þeim. Eins og ég segi alveg nauðsynlegt að fara þarna vegna fegurðar, vopnaður nesti og moskítósprayi og svona flugnahatti þá er maður góður.

Gusla chinagirl "hálfétin" en sæl kveður að sinni.

 


Sanya ströndin á Hainan

Við fjölskyldan skelltum okkur í frí yfir þjóðatíðarvikuna hérna í Kína til Hainan sem er eyja í um 3. klst flugferð frá Nantong.  Þó ekki sé langt á milli, þá er allt annað loftslag á eyjunni Hainan eða Hitabeltisloftslag og ofboðslega mikill og fallegur gróður þar, mun meira af pálmatrjám og synti maður undir kókospálmum með von í hjarta að fá ekki eina "hnetu" í hausinn. Hitinn er talsvert hærri eða um 3-5 gráður hærri en í Nantong en þar semdownload þetta er eyja þá sleppur það.

Við vorum á Sanya ströndinni á Marriott hóteli við flóa sem heitir Dadongabay og var það frábært val, með stórum herbergjum og stórum svölum, svo litli guttinn gat leikið sér óhindrað með nóg pláss. Þetta er sennilega fallegasti staður á jörðinni sem ég hef komið á alger paradís sjórinn grænn og blár til skiptis og fegurð allstaðar.

Við vorum svo heppin að það voru 3 stórar sundlaugar í garðinum og þar af ein sem var bara 20 cm djúp og var litli gaurinn okkar aðallega þar þegar við vorum úti og gargaði eiginlega af gleði, enda fullt af allskonar dóti á floti og gosbrunnar fyrir litla karla.

Við vorum eins og landafjandar fyrstu 2 dagana eins og íslendingum sæmir, sjá allt og gera allt, skelltum okkur í mall á 2. degi til að skoða það, en það heitir "Golden ananas" og er já gullin ananas, alveg einstaklega flott. Svo fórum við nú að slaka á og njóta þess sem hótelið hafði uppá að bjóða, en þar voru 5 veitingastaðir, Spa, barnasalur og Tropical garður sem náði frá hótelinu á annarri hæð út að fjallinu sem er á bak við hótelið.  Í fjallinu búa villtir friðaðir apar, sem gerðu sig heimakomna af og til, var fólk varað við að hafa svalahurðirnar sínar ekki opnar þ.e. þeir sem sneru að fjallinu þar sem þeir áttu til með að kíkja í heimsókn og hoppa í rúmum og borða snakk og vera með almennan usla bara, rifu og tættu herbergin á skömmum tíma. Þeir eru mjög forvitnir en stórhættulegir, sérstaklega þegar um lítið fólk er að ræða, á kvöldin í þessum Tropical garði var gjarnan grill á kvöldin, en þá voru þeir vomandi yfir svæðinu svo forvitnir og svangir og var heill flokkur að reyna að halda þeim frá og hafa aga yfir þessum apaköttum sem hlupu út um allt ruplandi mat og dóti frá gestum. 

Þetta er yndislegur staður til að hvíla sig algerlega frá öllum ys og þys en það er hávært í Kína, fólkið er eins og það sé allt úr minni fjölskyldu og rúmlega það og þá er nú mikið sagt.

Chinagirl over and out þar til næst!

útsýnið af svölunum okkar


Kína fyrir lengra komna.

Ég er alveg að falla fyrir  Kína, það er svo fallegt hérna, svo gott, hjálpsamt og brosmilt fólk, gott veður núna í október um 20 stiga hiti, allt svo skemmtilega öðruvísi en maður á að venjast. Kínverjar eru einstaklega gjafmildir en við héldum uppá 2 ára afmæli barnabarnsins og var vinnufélugum tengdasonarins og þeirra konum og börnum boðið. Þetta voru aðallega kínverjar og ítalir. Gjafirnar sem barnið fékk voru svo flottar að maður var eiginlega orðlaus og jú allir komu með gjafir handa foreldrunum líka.  Kínverjar eru forvitnir og  spjalla við mann jafnvel  þó þeir sjái að maður skilji ekkert, þá eru þeir bara svo vinalegir að maður þykist skilja þá og spyrja og spyrja og taka „selfies“ af sér og  barninu okkar en þeim virðist finnast hann vera einstakur (sem hann náttúrulega er).

Það er skemmtilegt að fylgjast með því þegar þeir hefja vinnu á daginn þá safnast allir saman fyrir framan vinnustaðinn, hvort sem það er búð eða matsölustaður og fara með einhverja hvatningarmöntru og síðan syngja þau eitthvað lag sem dásamar stjórnina, held ég alltaf sama lagið heyrist mér og að lokum dansa þau, þetta er einhver hefð sem hefur haldið sér í áranna rás. Þegar við spurðum tengdasoninn hvort þetta væri svona á hans vinnustað þá sagði hann svo vera, allir mæta saman og syngja og dansa og fara svo glaðir inní vinnudaginn nú eða ekki, þar sem þetta er ekki valkvætt, gaman fyrir íslendinginn að sjá þetta samt.  

Hérna er stutt í allar áttir í Nantong og eiginlega allt á sama svæðinu milli síkja og stutt að labba allt, en stundum er nú þægilegt að taka leigubíl heim  með þreyttan lítinn gaur.  Erum búin að finna okkur uppáhaldsmatsölustað sem er auðvitað ítalskur og er nánast ítalskur matur á borðum, ítölsk vín en maður verður að passa sig, kaupa t.d ekki pizzu með önd, hún er með sætri hvítri sósu (held það sé glassúr) Maður þarf auðvitað að laga sig að þeirra venjum, eins og að borða kvöldmat fyrir 8 ef maður ætlar að borða úti en flestir staðir loka 9 á kvöldin og við virðumst alltaf vera síðustu gestirnir allstaðar, þeir borða einnig hádegismatinn uppúr 11 svo ef maður kemur eftir hádegi, þá getur verið úr fáu að velja og oftast er manni einfaldlega vísað út, þeir fara heim klukkan 14:00 stundvíslega svo helltu í þig drykknum og úðaðu í þig matnum eða skildu það bara eftir  því þeir eru sko að LOKA og svo leggja þeir sig bara á staðnum og ef þú ert þessi dóni að vera rétt fyrir lokun og ekki búin að borga þá eru starsmenn í öllum sætum sofandi, þeir leggja sig eða grúfa sig yfir borðið og sofna milli vakta. Fyrst hélt ég að þetta væru rónar, já já fordómar, en við eigum þessu ekki að venjast frá Evrópu að starfsfólk leggi sig bara innan um viðskiptavinina og hrjóti.

Sem ég segi er mér farið að þykja vænt um Kína, upplifun sem kemur sjálfri mér á óvart miðað við þessa heimsálfu sem margt er líka ekki eins gott og vænt eins og við eigum að venjast, en meira um það síðar.

Over and out

China girl


Gullna vikan í Kína

Þjóðhátíðardagur Kína er 1. október og í kjölfarið á honum er svo vikan sem kölluð er "Golden week" eða Mid Autumn fest, en þá fagna kínverjar haustinu og því hægt sé að vera meira úti við vegna veðurs og þá er ég að tala um að veðrið hefur kólnað það mikið að hægt er að vera úti án mikilla aukaverkana. Fram að október kallar maður gott að komast í búðina og heim með hálfa eldhúsrúllu í vasanum til að þurrka svitann úr augunum, en í því er líka mikill sparnaður, ég hef ekki málað mig að neinu ráði síðan ég kom hingað, andlitslaus og sveitt hefur verið mitt einkenni hérna í Kína fram að þessu. Nú verður bragarbót á þessu og maður hættir að þurfa að vera stöðugt með regnhlífina sem sólhlíf með sér, en skjótt skiptast veður í lofti. 35 stig í lok september og svo 20 stig í dag.

Já þessa viku frá 1-8 október þar sem sunnudagurinn kom upp á eftir vikunni náðu kínverjarnir sér í einn aukadag, þá voru rúmlega 142 milljónir manna á faraldsfæti en þetta er kannski svolítið eins og þakkargjörðarhátíðin í Bandaríkjunum, allir sem vettlingi geta valdið fara heim í fagra dalinn sinn og njóta vikunnar með fjölskyldunni. 

Hérna var allt þrifið í borginni, en er hún nú mjög hrinleg fyrir og hengd upp þessi týpísku kínversku ljósker út um allt fyrir framan húsið okkar var líka sett nýtt sett af  blómakerjum  og ég held að ég geti lofað því að fánaframleiðslan í Kína hlýtur að gefa nokkrum þúsundum störf, því hver ljósastaur er með 2 kínverska fána. Þeir sprengja mikið af flugeldum eins og ég hef áður komið inná, en þessa vikuna byrja þeir fyrr svona uppúr 5 að morgni og eru að sprengja þetta með svona hálftíma millibili allan daginn fram á nótt.

Það er svona hátíðarstemming yfir öllum og í fyrsta sinn síðan ég kom heyrði ég í sírenu nokkrum sinnum, en þeir eiga það nú til eins og allar þjóðir að drekka yfir sig af hrísgrjónavíninu sem þeir panta sér með matnum. Á þessu tímabili eru borðaðar "mooncakes" sem eru líka gefnar þessa vikuna hvar sem maður fer, en það er ekki máltíð hérna þessa vikuna nema mánakakan sé í desert. Mia kínversk vinkona okkar fjölskyldunnar kom með heilan flauelisklæddan kassa með gylltum kassa inní undir gafflana og nokkrum mánakökum að gjöf til okkar. Ég mun ekki segja skoðun mína á þessum kökum, en held að durian ávöxturinn viðbjóðslegi hafi verið aðaluppistaðan í þessu flottu kökum.

Nú er sem sagt allt komið í sínar réttu skorður og bílflauturnar komnar á fullt aftur, en það er ekki vegna óþolinmæði hef ég komist að heldur vegna þess að það heyrist ekkert í bílunum og þá ekki vespunum eða mótorhjólunum eða hvað þetta nú er sem þeir notast við yfirbyggðir kassabílar og fleiri furðutæki.

Sem sagt allt í hinu fína frá Kína!


Nantong Kína

Hérna í Nantong erum við að byrja að fóta okkur betur og átta okkur á staðháttum og svona allskonar sem við vorum óviss með fyrst, hvað er í lagi að  borða, hvað má drekka og hvað er í lagi að gefa barninu að borða.

Kínverjar eru afskaplega brosmildir og glaðir svona almennt, brosa og klappa höndum yfir okkur útlendingunum, sem stingum hérna verulega í stúf við alla.  Hérna er allt mjög hreinlegt og hef ég ekki séð hundaskít síðan ég kom hingað, frekar en tyggjó eða drasl á götum. Hérna virðist vera hlutverk eldri kynslóðarinnar að sópa göturnar og er fólkið oftast með svona kínastráhatta til að forðast sólina og strákústa til að sópa göturnar.

Þeir eru strangheiðarlegir og reyni maður að gefa þjórfé fær maður það bara til baka eins og maður hafi einfaldlega gert mistök, nema stöku leigubíll. Það kostar svona frá 150 ísl. krónum að koma sér í bæinn með leigubíl og undir 500 kr. að koma sér í stærsta mallið sem er svona í 25 mín. fjarlægð hérna, svo leigubíll er farartækið okkar hérna í Kína.

Hitinn er nú að lækka aðeins og er komin niður í 25 gráður, rakinn er þó um 90% svo menn eru sveittir við leik og störf. Það sem mér þykir skrítið er að hvergi er hægt að setjast niður og fá sér hvítvín, bjór eða kaffi, það eru tedrykkjustaðir, og staðir með te og ávöxtum hrist saman, en hvergi er hægt að setjast niður og fá sér bara að drekka í mollum og slíkum stöðum. Verður maður bara að venja sig á að drekka te, gengur ekki vel hjá mér. Ætla nú samt ekki að gleyma Starbucs sem er í öllum verslunarmiðstöðum, en þar hef ég ekki haft heppnina með mér. Bað um ískaffi og fékk expresso með klaka og bað svo um kaffi með bragði, fékk te með passionbragði. Gott var það ekki, en venst ekki te eins og rauðvín bara? Læt ykkur vita.

Hérna í Nantong eru sprengdir flugeldar daglega og þegar ég spurðist fyrir um ástæðuna þá var mér sagt að þetta væri gert til að fagna.  Brúðkaup, afmæli, íbúðarskipti og breytt vinna eru sem sagt allt ástæður þess að flugeldar eru sprengdir upp svo í rúml. 7 millj. manna borginni Nantong er flugeldasýning frá morgni til kvölds. Skrýtið á morgnana en fallegt á kvöldin.


Það sem maður þarf að vara sig á í Kína

Það er margt mjög skrítið hérna í Kína og öðruvísi en við eigum að venjast, það er nánast ekki hægt að fara í búðir, það er nánast ráðist á mann með hjálpsemi reikna ég með, þar sem ég skil ekki neitt og svo eru teknar upp myndavélar og barnið myndað hægri vinstri og kallað á alla sem vinna í næstu deildum að koma og skoða fyrirbærið með stóru augun og fólk er ekkert að hika við að pota í hann og fikta í hárinu og fótunum hans. 

Hérna sér maður alveg 5-6 saman á mótorhjóli og mótorhjól með svo mikinn farangur að það sést ekki í ökumanninn og maður bíður bara eftir því að hjólið fari á hliðina, en þeir eru snjallir að halda þessu uppi og verður maður bara að passa sig að vera ekki fyrir, því annars er voðinn vís og ekkert heyrist í þessum hjólum þar sem þau eru öll rafknúin.

Hérna í Nantong virðist vera lítið um útlendinga og maður þarf að vera smá frekur og leyfa þeim ekki að pota í börn og mann sjálfan og taka myndir af manni og maður þarf að leysa upp hringinn sem þeir búa til í kringum mann óhræddur. Líka þegar þeir troðast fyrir framan mann og nánast henda manni útaf sporinu, þá þarf maður að láta heyra í sér. Þeir láta alltaf heyra í sér og bílamenningin hérna er stórkostlega hávaðasöm, en það er eins og þeir noti flautuna bara af því bara. Það er enginn að virða umferðarreglur hérna, svo maður verður að þjóta á milli bíla á grænu, því þeir "taka réttinn" ef einhver er.

Það er undantekning nánast að fá vörur sem eru ekki útrunnar hérna í Nantong alla vega, mér var nú bent á þetta af vinkonu sem sagði mér að passa uppá dagsetningarnar hérna og þegar ég fór að skoða var allt útrunnið í ísskápnum og öllum skápum, svo öllum ávaxtaskvísum barnsins var hent, hitt var prufað og síðan hent. Í búðinni í dag var verið að kynna þessar líka flottu lúxuspulsur, en já þær runnu út í feb. sl. ekki svo mjög gamlar en samt nógu aldraðar fyrir unna kjötvöru.

Vatnið er varasamt og skal ekki drekka það ósoðið og meira að segja er manni bent á að bursta ekki tennurnar úr vatninu. Einnig er sagt að ávextirnir séu varasamir vegna skordýraeiturs en ég nenni nú ekkki að hlusta á það, veit ekki betur en við kaupum frá Asíu allskonar ávexti, svo ég tek sjensinn. Læt ykkur vita ef ávöxtur verður mér að falli.


Byrjendamistök í Kína

Ég er að byrja að fóta mig hérna í Kína, margt öðruvísi og sérstaklega stafirnir hérna og verst að flestir matsölustaðir eru bara með matseðil á kínversku. Þannig var það í gær að við fórum á stað sem var með mjög girnilegan mat að sjá og við fórum inn og allt fullt af þjónustufólki í kringum okkur svona uþb.7 manns, en enginn þeirra talaði ensku svo það var mjög erfitt að panta vatn venjulegt vatn, þrátt fyrir listilega teikningu af vatni í flösku af minni hálfu fengum við volgt vatn í stáldollum, stórar flöskur af bjór og fullt fat af froskalöppum í hvítlauk, chili og engifer og smá lauk til að deyfa sterka bragðið, held ég hafi talið 20 hvítlauksrif. Þetta var allt í lagi á bragðið smá sterkt, þannig að stóri bjórinn kom sér vel, ekkert var nú vatnið hvort sem var.

þegar við komum út sáum við að það voru alla vega 2 styttur af froskum í súpermannbúningi fyrir utan staðinn og Mikka mús eyrun sem starfsfólkið var með hafa sennilega átt að vera froskaeyru, en þegar maður eru þreyttur og svangur tekur maður ekki eftir slíkum viðvörunum. Alla vega þá er ég búin að borða slatta af froskalöppum í Kína.

Kvöldmaturinn var líka mislukkaður í alla staði, en við keyptum súpu sem leit mjög vel út í pottinum hjá konunni hérna á horninu sem talar ensku, skilur kannski ekki allt, en talar smá. Þegar heim kom með súpuna þá var þetta sjávarréttatómatsúpa með heilum uggum og beinum og smokkfiski. Soðið var ágætt en ég sleppti uggunum og draslinu sem var í súpunni, með þessu borðuðum við "Vongole" klatta og innbakaðar sardínur eða einhverskonar fiskadínur litlar voru þær alla vega. Ég endaði kvöldið á því að panta mér frappucchino á Starbucs og fékk passiondrykk með graskeri og mango. Ég ætla að finna mér app sem þýðir frá ensku yfir á kínversku, nenni þessu rugli ekki meira.


Kína fyrir byrjendur

Við lentum í Kínna um 7 leytið að staðartíma, eftir 16 tíma ferðalag, með stoppi í Frankfurt, þó við værum með lítinn tæplega 2 ára gaur með okkur gekk ferðin frábærlega vel og í 11 tíma flugi frá Frankfurt til Shanghæ var gaurinn til friðs enda með 4 sæti, lagði sig í nokkra klukkutíma og var svo bara eins og viðskiptajöfur á ferðalagi með sín 4 sæti heilan poka af flugvélamat og stuffi fyrir sig einann.  Þegar við lentum tók á móti okkur hvílíkur hiti og raki og falleg rauð sól en það var eins og að stíga inn í gufubað þegar við stigum úr vélinni. Í móttökusalnum beið okkar bílstjóri sem sér um að aka manni dóttur minnar til og frá vinnu, en hann er að byggja olíuborpall rétt utan við Shanghæ. Áætlurnarstaður okkar var Nantong og bílstjórinn var ekkert að slóra get ég sagt, hann keyrði eins og kappakstursgaur og maður þurfti að halda sér í handföngin til að rúlla ekki út úr bílnum, svo talaði hann allan tímann um "sil Andalea and Yo Yo" sem við uppgötvuðum að var sr. Andrea and Giorgio sem er maður dóttur minnar og hans félagi. Íbúðin okkar er frábær á 2 hæðum loftkæld og rúmgóð í 20 hæða blokk og erum við á 9 hæð. Við þurftum að skrá okkur í hús hjá lögreglunni sama dag og við lentum, því annars er maður ólöglegur hérna, svo það var lítið skemmtilegt í hitanum eftir þetta ferðalag og í grenjandi rigningu fórum við með bílstjóranum knáa í það mál, það tók 2 tíma eða svo, ég sofnaði á staðnum. Hérna fyrir utan er allt fullt af matsölustöðum og ég hef aldrei séð jafnmikið af rafmagnsbílum og hjólum svo maður heyrir lítið sem ekkert í bílaumferð hérna, þó ekki sé þverfótað fyrir hjólum og bílum. Þeir leggja allstaðar svo þú gengur ekkert auðveldlega með kerru, enda er það eitthvað fyrirbæri hérna, enda börnin svo lítil að þau hanga bara á forledrum sínum eins og viðhengi, fólk kemur og skoðar kerruna og potar í litla gaurinn okkar alveg óspart og hlær og tekur video af honum, finnst hann sjálfsagt vera fullvaxinn, enda mjög stór m.v. kínversku börnin. Núna er mjög heitt í Nantong um 35 stiga hiti og mikill raki(alls ekki gott fyrir hár sem krullast í raka) og það er best að halda sig inni yfir miðjan daginn. Hérna hef ég ekki enn séð til sólar vegna mengunar og raka, en hitinn er samt alveg nægilegur þó ekki skíni sól á mann líka.  Þetta verður spennandi að uppgötva Kína svona fyrir nýgræðing eins og mig. Hlakka til.


Nitra í Slóvakíu

Ég heimsótti Nitra í haust og tók næturflugið til Vínar og rútu frá Vín til Bratislava höfuðborg Slóvakíu og svo þaðan rúti til Nitra, sem er lítill bær, með um 80.000 íbúum. Fæstir þeirra tala ensku svo erfitt er að gera sig skiljanlega. Það eimir talsvert eftir af gamla tímanum í Nitra, ennþá svona eins og þeir séu með allar áhyggjur heimsins á herðum og fólk brosir helst ekki. Barir eru gjarnan niðurgrafnir undir borginni og engir gluggar og hægt að labba undir sennilega hálfa borgina. Ég fór þó ekki í nánari skoðun á börum, en það var bannað að spila músík opinberlega áður en austantjaldið féll og þeir halda sig við það ennþá. Bannað er að spila músík á kvöldin á almannafæri og það skýrir þessa bari sem eru neðanjarðar. Þar má spila músík. Að reyna að fá þjón til að afgreiða sig sem útlending í Nitra er ekki auðvelt, þú getur sest og svo koma þarlendir gestir á eftir þér, þeir fá matseðla og þeir fá mat og þeir fá að borga og enn bíður þú eftir að einhver dragi stutta stráið og verði sendur á "útlendingaborðið" og alltaf er það happa og glappa hvað þú færð að borða, þeir hafa matseðla á ensku, en skilja ekki sjálfir hvað á þeim stendur svo ef þeir fara línuvillt þá færðu bara slóvneska steik eða eitthvað. Maður pantar kannski hvítvínsglas og eitt rauðvínsglas og þjónninn segir brosandi Droubska one white wine and one white wine droubska??? No one white wine and one red wine.. aaa Ano Prosim, droubska droubska one white wine and one white wine....Yes yes akkúrat það sem við vildum fáum bara eitt hvítvín og svo bara annað hvítvínsglas, bara bæði betra, "Vdka" já já takk er Vdka og hljómar eins og vodka á slóvönsku. Tengdasonur minn vinnur um 40 km frá Nitra við að byggja kjarnorkuver, við ræturnar á hlíðinni sem kjarnorkuverið Mochovce liggur er lítill bær og á öllum götuhornum eru stórir póstar með risahátölurum, sem tilkynna bæjarbúum ef leki verður í verinu. Ég er ekki viss um að mér fyndist það nægilegt öryggi, enda skil ég ekki að byggja kjarnorkuver svona nærri byggðum. Ekki er hægt að fara til Slóvakíu án þess að fá sér önd eða gæs, en þeir eru með mikið úrval af fuglum þarna og er sá matur eins og reyndar allur matur á spottprís eða undir 500 krónum andarbringur í búð og heil önd vel undir 1000 krónum. Flestir matstaðir bjóða uppá önd og er það vel þess virði að prufa það í landi þeirra Slóvaka.

Ég segi bara "vdka" og Zbohom (bless, já mjög auðvelt mál)


Hefðir

Tilvonandi tengdasonur minn tilkynnti mér það um daginn að ég mætti ekki láta mér bregða, þó rúmlega 90 ára gömul amma hans kæmi öll svartklædd með svarta slæðu í brúðkaupið, sem haldið var sl. sumar. Ég hélt nú ekki að það mundi neitt skaða svartklæddsþenkjandi íslendinginn en spurði samt af hverju, þar sem ég er mjög forvitin um siðina þeirra á eyjunni. Mér finnst þeir svo gamaldags en þó svo sjarmerandi á sinn sérviskulega hátt. Nú sú gamla er ekkja svaraði tengdasonurinn. Það er nú eðlilegasti hlutur í heimi sú gamla að syrgja afa þinn og hvenær dó hann svo vildi ég vita. Það eru svona 10-12 ár síðan, en hún þarf að vera svartkædd allt sitt líf á mannamótum þar sem hún er ekkja. Ef hún giftir sig aftur (ekki líklegt þar sem hún er 90 ára) spurði ég. Nú þá getur hún verið villt og sett á sig litaða slæðu, en annars erum við alls ekki ströng með þessar hefðir hérna í bænum eins og inní miðri eyjunni, þar er farið eftir hefðum og engu breytt "ALDREI". 

Bróðir tilvonandi tengdasonar míns er að byggja hús ásamt kærustu sinni, þau eru búin að vera að byggja þetta á Sardenískum hraða og hefur byggingin tekið um 12 ár, þetta er reisulegt hús og hann ásamt föður sínum smíða á kvöldin eftir vinnu og um helgar. Þau búa í sitt hvoru lagi eða bæði í foreldrahúsum, þó komin séu vel á fertugsaldurinn. Þó er mamman ein taugahrúa, þar sem flutningur litla sonarins nálgast óðfluga eða væntanlega á þessu ári eða því næsta.  Ég velti upp þeirri spurningu af hverju hún hjálpaði ekki til kærastan og borgaði bara á móti honum, svo þau gætu nú flutt fyrir fimmtugt. Nei nei það er ekki hefð fyrir því. Konurnar koma ekki nálægt sjálfu húsinu, en þær hins vegar kaupa innbúið og eldhúsinnréttinguna. Ég benti á hið augljósa að við hugsanlegan skilnað þá fengi hún þá allt innbú og hann situr eftir með húsið. Nei nei þau skilja ekki, það er ekki hefð fyrir því. 


« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband