Flugferðir með mínum einstaka strák!!

Ég skellti mér til Ítalíu sem er svo sem ekki í frásögur færandi, enda framhald af rigningarsumrinu okkar en það kom sól í gær sama dag og við vorum að fara heim.  Ég hef sagt það áður og segi það enn að ítalskar ungar konur eru eitt það leiðinlegasta fyrirbrigði sem ég hef kynnst og hef ég verið ansi mikið á Ítalíu vegna tengdasonar míns sem er þaðan.  Ég ætla nú ekki að stimpla allt kynið en svona megnið af því.  

Það snýst allt um útlitið og kíló og þegar þær gifta sig þá hætta þær að vinna alla vega allar ungu konurnar sem eru í fjölskyldu tengdasonar míns á Sardeníu.  Hvað fara þær að gera? Jú ekki mennta sig, nei til að undirbúa heimilið og hvíla sig, og svo tekur ströndin afar mikinn tíma og þó við hérna í sólarleysinu á Íslandi vitum að sólin er skaðleg þá er þeirri þekkingu ekki til að dreifa hjá þeim.  Þær úða oliu á sig og börnin sín á ströndinni. Ok ég er að alhæfa en þetta er mín upplifun og þrátt fyrir að ég elski allt sem er ítalskt þá er nú gestsaugað alveg glöggt stundum.

Nú víkur að ferðalagi okkar með barnabörnin mín heim aftur eftir 2 vikur á ferðalagi.  Við fengum fylgd út að flugvél sem er frábær þjónusta hjá Wizzair en þeir þekktu blómabandið og við fengum mjög góða þjónustu.  Við fórum fyrst útí vélina og vorum búin að koma okkur fyrir þegar ungt par "lenti" fyrir framan okkur og vorum við ekki farin í loftið þegar unglingskonan var næstum farin að gráta vegna þess að gaurinn minn opnaði og lokaði borðinu hjá sér þó ekki með skellum svo ég var alveg rólgeg.  Eftir svona 5 mínútur (ferðin ekki hafin) var eiginmaðurinn farinn að taka hitann á henni og sneri sér svo við og spurði hvort ég gæti stoppað strákinn. Ég sagði honum að hann væri einhverfur og hann væri bara að skoða og hvort að konan hans væri sárþjáð útaf þessu en borðið lak niður í rólegheitum en skelltist ekki eins og stundum. (já hef líka verið þar).  Ástandið fór síversnandi eftir að vélin fór í loft og hann mátti fikta í borðinu og brá ég þá á það ráð að fylla borðið með snakki og kóki og stuffi svo það væri til friðs, en þá var hann svo hávær að hún heyrði ekkert í gegnum heyrnatólin sín.  

Hún var núna hálfa leið heim búin að vera með fýlustút á vörunum og hann aumingjans eiginmaðurinn reyndi að gleðja hana á alla lund og gott ef hún var ekki líka farin að hósta vegna illrar meðferðar.  Ég átti mjög bágt með mig ég meina ég veit að ítalir vilja sofa í flugferðum en það var miður dagur og ég segi það satt að það var ekkert vesen á honum gagnvart henni, öðru nær með aumingjans stelpuna fyrir aftan en hann ruggaði sér alla leið heim.(alveg harkalega)  Ég var gersamlega stíf af stressi því þegar svona fólk er nálægt manni, þá er bara leiðindi þrátt fyrir að maður reyni að skýra út. Margir ítalir þekkja ekki einhverfu og hún er ekki til á Sardeníu, en þar er heldur ekki til geðveiki eða alkóhólisti, bara skrítið fólk.  Þegar dóttir mín útskýrði að hann væri ekki með meira vit en hugsanlega fólk með downsyndrom, þó útlitið væri eðlilegt, þá baðst hann afsökunar maðurinn hennar, en konan engdist þar til við lentum.  Af hverju ferðast svona fólk með lággjaldaflugfélögum þegar það er svona viðkvæmt blóm ég skil það bara ekki? Spurning að við kaupum okkur klippikort á Saga class með barnið en þá vildi ég nú ekki vera við hlið einhverst vinnandi manns á leið á fund!!!!!
Held að ég hafi séð smá brunablett á hausnum á henni þegar ég labbaði framhjá og horfði á kvalinn hnakkann á henni! Þar til næst!
 

Kennslustund í framkomu!!!!

Ég var stödd í vikunni með litla barnabarnið mitt sem er með dæmigerða einhverfu og mikla þroskaröskun sem er nú ekki í frásögur færandi. Það eitt og sér er alveg smá biti að kyngja en að þurfa að forðast að fara með hann á staði þar sem fullorðið fólk hegðar sér eins og fávitar er verra mál.

Við vorum í verslun og hann sér konu sem líktist mjög kennara hans fyrir nokkrum árum en hann er mjög minnugur á andlit og já eiginlega allt sem hann hefur heyrt þó hann geti kannski ekki sagt hvað amar að honum eða hvar hann á heima.  Hann fór nálægt konunni og sagði hátt og snjallt "HALLÓ" og blaktaði höndunum brosandi af gleði.  "þú heitir??" því þetta er svona hans tjáningarmáti og þá á viðkomandi að segja "ég heiti Guðrún kennari" Allt í lagi allir hafa ekki þann skilning að sjá 8 ára strák sem er í stærð fermingarbarns og blaktar höndum af hamingju yfir að hafa hitt þessa konu.  Hann faldi sig á bak við mig því hann var feiminn. 

Litla blómið "konan" átti eitthvað erfiðan dag og sagði með fyrirlitningu hátt og snjallt: "Vá hvað hann er skrítinn krakki" ég svaraði: já finnst þér það, "leiðinlegt" fyrir þig en hann er einhverfur og sagði hún jafn fúl: "er það já ég skil" en hún skildi ekkert.  Hver segir við fötluð börn sem hún gæti hafa gefið sér að skildi eitthvað: "vá hvað þú ert skrítinn" Á maður að þurfa að setja skilti á börnin sín sem eru ekki með alla útlimi eða á einhvern hátt öðruvísi.  Góð hugmynd kannski að fara með skilti sem segir: "barnið mitt er í hjólastól af því það vantar á hann fótinn en ég veit af því". Svo væri gott að vera með annað sem segði: "afsakið að þetta pirri þig".

Jæja þurfti aðeins að pirrast yfir þessu því nógu erfitt er að þurfa að taka drenginn með í búðir, það getur kostað nokkra þúsundkalla því ef hann fær flugu í hausinn og vill eitthvað sem maður er ekki til í að kaupa eins og 3 metra jólatré í Cosco, þá er þráhyggjan hans þannig að hann fær kast og leggst á gólfið og sparkar og grætur og þá fær maður nú ekki bara svona ábendingu um barnið sem er mjög gott ef maður hefði ekki tekið eftir því að hann væri smá öðruvísi. Þá fær maður hneykslunarsvipinn gefur manni til kynna að maður sé ófær um að vera með barnið og jafnvel finnur fólk hvöt hjá sér að reyna að reisa hann við og skamma hann ef ég skyldi nú ekki lofta honum og ekki vita hvernig ég á að fara að.

Kæra pirraða fullorðna fólk nú er sá tími sem börn hafa sýnt að þau eiga erfitt eins og fréttir hafa sannað. Reynið sýna umhyggju og smá milidi gagnvart þeim sem eru ekki eftir evrópskum staðli, ekki ganga út frá því að þið vitið allt og beðið sé eftir ykkar áliti og ef þið þurfið að fara á þeim tíma sem fólk er almennt að versla á, endilega takið geðlyfin ykkar, setjið á ykkur súrefnisgrímuna og steinhaldið kj...... 

Annars góða helgi!!Ég versla bara á Heimkaup


Litli skemmtilegi, sérstaki strákurinn minn á föstudegi.

Morgun og hann neitar að fara skólann í annað sinn í þessari viku, hann er með hita segir hann og hóstar þessi lifandi ósköp alltaf þegar við lítum á hann og gott ef hann haltrar ekki. Á svo sem ekki langt að sækja dramað enda hálfur ítali.  Skólinn hefur ekki farið vel af stað hjá mínum manni sem segir mæðulega eftir hvern dag þó hann sé sóttur 2 tímum fyrr.  "þetta var erfiður dagur fyrir mig litli strákur" en hann speglar setningar þar sem hann tjáir sig ekki, uhhhh nema þegar hann er brennandi heitur og fárveikur með blóð og alles þegar verstu kviðurnar ganga yfir.  

Reynið ekki að setja ykkur í okkar spor.  Ef hann ætlar ekki fer hann ekki, hann var á tímabili í akstri í og frá skóla og hver glæsikerran á fætur annarri sótti hann, en þegar ein Teslan fór fram hjá heimilinu okkar þá var því sjálfhætt, því þá fékk hann "meltdown" og ekki aftur snúið á þá braut. Hann ætlar ekki aftur í "leigubíl" hann vill pant bíl sem eru hálfgerðar rútur fyrir fatlað fólk.  Honum finnst það flott, en stundum (oft) er bara ekki nógu margir pantbílar svo þá koma eðal bílarnir í staðinn.

Við fórum í Blómaval í síðustu viku sem er ekki í frásögur færandi en þar sá hann gervi ólífutré og hann vildi það.  Mamma hans sagði honum að það kostaði 43 þúsund og við ættum ekki peninga fyrir því.  Hann trylltist og sagði: "hvar eru þúsund milljónirnar mínar" amma komdu með mér í Íslandsbanka að sækja peninginn minn.  Ekki kannski alveg sagt svona bókstaflega en ég skildi hann.

Ég fann í gegnum vinkonu ódýr gervi ólífutré í Jysk á 4þús. og var búin að útvega mér til vara tré sem vinkona mín hafði keypt fyrir sig. Nei það vantaði ólífur á kvikindið og nú voru góð ráð dýr, hann heimtaði ólífur og neitaði að fá þær í glerdollu hann vildi ólífur á tréð.  Ég hef nú þurft að prjóna stjörnuávöxt (enda annáluð prjónakona hm hm) ekki var ég þó til í að prjóna ólífur. Í dag eftir að mestu veikindin voru í rénum þ.e. eftir að skólatíminn var vel á veg kominn og hann orðin furðulega hress þá dró ég hann með mér að kaupa ericur á á útsölu  Samasem varð fyrir valinu ekki gat ég farið í Blómaval, ég ræð ekki við hann ein þegar hann tekur kast.  Ég alveg róleg á kantinum keypti þessar líka ódýru ericurnar og henti með einu Cyprus, þar sem þetta var svo ódýrt. Nema hvað, við kassann voru alvöru ekta ólífutré með ólífum á (ósaumuðum/prjónuðum og alles) og hann tók eitt og sagði við manninn. Amma kaupir!  sem betur fer var afsláttur en 3 þúsund króna ferðin mín endaði þó vel yfir 10 þúsundum.  Hvar sæki ég um styrk því það var risastór Cyprus sem mundi sóma sér vel á Austurvellinum sem hann rak augun í á leiðinni út sem ég sá ekki fyrir ólífutré sem ég var með í andlitinu og hárinu.

Annars bara góð!


Biðlistinn á Vog sem reynt er að fegra.

Afsakið ef ég móðga ykkur og hugsanlega háttvirtan heilbrigðisráðherra en ég rakst á þessa grein í DV í dag og get ekki orða bundist. 

Fólk bara skrópar í mætingu heil 18% sem ég á bágt með að trúa.  Nema ef vera skyldi það að þegar fólkið er búið að bíða í 8 mánuði þessi litlu 700 aðilar sem eru á biðlistanum á Vog núna þá gætu nokkur % hreinlega verið látnir og hinir uppteknir í öðru og ekki með sama símanúmer og þegar lagt var af stað þ.e. glugginn til þess að fá hjálp er ekki lengi opinn og eins og ég segi fólk komið á annan stað. Ekki láta þetta líta út eins og þetta sé sjúklingunum að kenna, það er einmitt málið að ekki hafa svona í fyrsta lagi glugga sem er opinn í nokkra tíma eftir 8 mánaða bið heldur væri gott að sjá að það væri meiri möguleiki umfram þetta stutta tilboð eða að grípa fólk þegar það er tilbúið en ekki þegar hentar Vogi að taka á móti.  Ekki heldur beita refsistefnu ef viðkomandi heldur ekki út afeitrunina að þá bara afsakið þú ferð aftur á listann góði! Ég geri mér fullkomlega grein fyrir því að þetta eru erfiðir sjúkdómar, þess vegna er mikilvægt að við öll leggjumst á eitt og lögum þennan hluta í eitt skipti fyrir öll.

Það fækkar á biðlistanum og biðtíminn minnkar segir Willum.  Ég spyr þá af hverju er fólk þá með mætingartíma í febrúar 2024 síðan í júlí sl. ég reikna það sem 8 mánuði. Þetta er bara ekki rétt, eins og ég hef sagt oftar en einu sinni, þá er ekki alveg hægt að taka bara "Excellskjalið" á þetta og fullyrða þegar við sem glímum við þetta vandamál með okkar veika fólk vitum betur. Við teljum nú dagana þar til sjúklingurinn fær innlögn. 

Hafa ber í huga að fíknisjúkdómurinn breytir hegðun fólks og allir ekki spariklæddir með ferðatösku á tröppunum hjá Vogi 8 mánuðum eftir að þeir voru tilbúnir í meðferð.  Ýmislegt getur hafa breyst, er ekki þess vegna sem biðlistinn minnkar og minnkar, vegna dauða, vegna hugsanlegrar fangelsisvistar og hvað veit ég.  Ekki tala um að þetta sé eitthvað jákvætt að það fækki á biðlistunum sem reyndar eiga EKKI að vera til þegar sjúklingar hætta hreinlega að leita sér hjálpar þegar vonin er farin. Ég vil benda líka á að árangurstölur eru mjög lélegar frá göngudeildinni.  Neyðin er mest hjá fólki í afeitrun þar sem það er líkamlega og andlega veikt eftir neyslutímabilið og þeir veikustu hafa bara alls ekkert að gera á einhverjum biðlista.

Kominn tími til að opna augum og hætta að láta eins og þetta þjaki ekki allar fjölskyldur.

Hérna að neðan er fréttin úr DV:

https://www.dv.is/.../einn-af-hverjum-fimm-maetir.../...

 

 

sVk1bZiDDtPGxBqu2U


Sjúklingar í fríi.

Ég hef áður og oft skrifað um fíkla og úrræði þeirra til að ná heilsu sinni aftur eða öllu heldur úrræðaleysinu.  Þegar fólk er loksins tilbúið að leita sér hjálpar þá eru lokaðar dyr allstaðar.  Ég fór einu sinni sem oftar núna uppá Von þar sem maður getur pantað viðtal hjá ráðgjafa fyrir aðstandanda minn og okkur fjölskylduna en fíknisjúkdómur herjar á heilu fjölskyldurnar og er raunverulega geðheilsa allrar fjölskyldunnar undir.  Nú það var lokað!!

það er sumarfrí og opnar aftur 15 ágúst.  Takk fyrir kærlega! Ég er ekki ókunn fólki með slæma bráðasjúkdóma og missti 2 fjölskyldumeðlimi á þessu ári úr þeim. Það sem bjargaði geðheilsu minni og fjölskyldunnar var hvað þau voru bæði í góðum höndum og bara ef þau veiktust óeðlilega þá kom einfaldlega sjúkrabíll og manni var létt vitandi að nú væri viðkomandi algerlega öruggur.

Þar sem ég stóð þarna frekar hneyksluð og hringdi inná Vog og kannaði hvenær von væri á að minn maður kæmist inn sem verður hugsanlega í nóvember, þá heyrði ég á tal ungs pars sem voru væntanlega í sömu erindagjörðum og ég að fá hjálp fyrir sig og sína.  Eftirfarandi stakk mig svo í hjartað að ég ákvað að setjast niður og tjá mig eins og maður gerir: " Heldurðu að við getum ekki fengið sumarbústað og farið bara 2 i afeitrun með niðurtröppunarlyf" sagði stelpan við vin sinn. Það dó eitthvað inní mér, krakkar já eða börn, kannski að reyna að snúa við eftir ævintýri sumarsins og þá verður að vera eitthvað battery sem grípur barnið áður en það er orðið of seint.  Ég hef sjálf afeitrað einstakling og er það nú ekki til eftirbreytni skal ég segja ykkur.  Ég reddaði mér einhverjum ólöglegum lyfjum (skv. læknisráði) og gaf viðkomandi en oftar en ekki þurfti ég að hringja á sjúkrabíl sem komu þá í lögreglufylgd vegna ástandsins.  

Ég er orðin svo leið á þessu að það skuli ekkert vera að gert til að bæta þetta, held að Willum Þór þurfi nú að hysja upp um sig buxurnar og hlusta og lesa sér til um raunveruleikann þ.e. hversu margir deyja á þessum biðlistum. Ekki bara fíklar og gamalmenni sem hvergi eiga pláss í þjóðfélaginu, heldur gefur fjölskyldan sem öll byrgðin er á sig á endanum.

Sem ég segi áður og oft; "Gerum eitthvað áður en við missum börnin okkar í gröfina"


Sorgin og vanmættið.

Sorgin birtist í ýmsum myndum í okkar lífi og er mitt umhugsunarefni í dag og vanmáttur mannsins á svo mörgum sviðum. Það að standa frammi fyrir ögrunum og já bara lífinu í sinni birtingarmynd hverju sinni og geta ekkert að gert til að lina þjáningar eða létta lundina hjá ástvinum sínum er ekki góð staða að vera í.

Það er sorglegt að horfa uppá  ástvin sinn  veslast upp fyrir framan mann af því að ekki er hægt að halda krabbameinsmeðferð áfram!  Að horfa á vonleysið í augunum en jafnframt að fylgjast með dugnaði og elju í vinnu til þess að bugast ekki og hætta baráttunni sem væri ekkert óeðlilegt í svona stöðu.

Það er sorglegt að horfa á ástvin sinn fastan í myrkri og klóm fíknar og geta ekkert að gert og vera vanmáttugur í þeirri göngu gegnum myrkrið sem áhorfandi. Hjartað í manni virðist skreppa saman dag frá degi. Biðin eftir símhringingunni sem vonandi ekki kemur en vofir yfir manni öllum stundum nætur og daga er skelfileg og ógnandi eins og krumla.

Það er sorglegt að horfa á litla barnabarnið sitt sem er samt svo stór bæði langur og þrekvaxinn vilja kúra í fanginu á manni og maður loftar honum engan veginn.  Langar svo að taka hann í fangið og reyna að skýra út fyrir honum að lífið sé honum erfiðara en annarra barna þar sem hann sé með dæmigerða einhverfu og er þar af leiðandi með öðruvísi takt en við hin og geta ekkert hjálpað þegar reiðin yfir því að enginn skilur neitt af því sem hann vill eða er að reyna að segja þar sem hann tjáir sig ekki. 

Það er líka sorglegt að horfa uppá litla bróður hans reyna að fá hann til að leika við sig án árangurs og sjá að þá tekur hann bara uppá því að gæta hans og vernda enda skilur hann ekki hvað er að.  

Það er sorglegt að horfa uppá lítinn ástvin sinn berja hausnum í gólfið þar sem hann telur býflugur vera í höfðinu að stinga sig og þurfa labba milli lækna og fá lítinn skilning en nóg af pensillíni.

Það er sorglegt að missa 2 systur á innan við 2 árum og geta ekki hringt daglega í þær og fengið ráð og spjall. 

Það er sagt að manni sé ekki úthlutað meiru en maður þolir og er ég sammála því! Í dag er ég samt bæði vanmáttug og full af sorg.

Lífið er hverfult svo verum góð við hvort annað meðan við erum enn á lífi.


Huglægt frí á móti fríinu raunverulega

Þegar maður fer í langþráð frí eftir kannski erfiða tíma ja eða bara lífið sjálft sem tekur yfir dag hvern. Við hluti af fjölskyldunni lögðum land undir fót og settum stefnuna á Eistland sem faðir barnabarna minna er að vinna. Fyrst gistum við á hóteli í Tallin í 3 daga og svo skyldi haldið að ströndinni til Narva Jöesuu á hótel með verönd og 5 mínútna gang niður að strönd. Huglæga fríið: "Bara dásamlegt frí með litlum stilltum börnum sem sitja svona slaufum prýddir meðan við fullorðan fólkið borðum og spjöllum. Við vissum nú vel að við vorum ekki að lenda í neinu sólbaðsveðri en áttum nú ekki alveg von á snjóstormi og mannskaðaveðri og nánast ófærð á leiðinni. Vonuðumst bara til að  geta setið á verönd með kaffibolla eða vínglas, alls ekkert of miklar væntingar. Það að geta sest niður með 2 gutta meðan pabbinn var að vinna svona 2 glaðar mæðgur í auglýsingu fyrir Úrval/Útsýn og börnin að sötra djús eða sprite og með skóflu og fötu á leið á strönd.  Svo voru líka mall ferðir innifaldar í þessu væntanlega fríi, ekki að ég nefni allar spa ferðirnar á hótelinu (sem við höfðum sem betur fer ekki pantað) meðan drengirnir væru glaðir að leika með pabba sínum í sundi þar sem þeir hafa ekki séð hann í 3 mánuði."

Veruleikinn: "Flugferðin til Helsinki var 3 og hálfur tími af "horror" ekki strákunum okkar að kenna, heldur lentum við á bak við breta sem var svo geðvondur og bað okkur að plís taka skóna af yngra barninu því hann fékk svo mikla bakáverka við að tærnar hans rákust í "spænið" hans...sá yngri er sko örfáir cm. að stærð eða rétt um 90cm. Nú eldri strákurinn sem er með dæmigerða einhverfu hafði svo alltof mikinn hávaða í Ipadnum "it hurt my ears you see" sagði hann blíðlega en smá svona "vá hvað þetta eru illa uppalin börn svip.  Við lækkuðum svona 10 sinnum og enduðum á heyrnatólum sem er ekki auðvelt því hann er með svona hljóðeinangrunarheyrnartól og er ekki til í að breyta því um sinn.  Niðurstaðan varð því sú að við skiptum og settum þann einhverfa á bak við bretann og hófust þá skellir í sætinu aftur og aftur opnaði hann og lokaði borðinu við gríðarlegan "fögnuð" þess breska.  Bretinn endaði á að skipa konunni sinni að skipta við sig en hún sat hinum meginn við ganginn. Hefndin var fullkominn á þennan leiðinlega vel snyrta breta með allt sitt stóð í gönguskóm að koma af Keili væntanlega og þegar hann flutti sig yfir í sæti konunnar sinnar þá róaðist okkar gaur og konan fann ekki fyrir neinu af hans hálfu en barnið sem hafði sofið alla leiðina frá Íslandi ákvað að vakna þegar bretinn settist við hliðina á henni og stóð á orginu alla leið til Helsinki.

Hótelið var æðislega fínt í Tallin og 3 góðir veitingastaðir en sá eldri var búin að ákveða það að hann bráðvantaði McDonalds blöðru og það var megin tilgangur hans til Eistlands að verða sér út um eina slíka.  Pabbinn fór í leiðangur á nokkra staði og fann blöðrur, en þá var komið að ósk númer 2 sem var Subway blaðra. Hún fannst ekki með tilheyrandi niðurbroti og gráti.

Nú við skelltum okkur í bílinn og hófum 3 tíma akstur til Narva Jöesuu í brjáluðu veðri sem gerði allan skóginn á leið okkar frá Tallinn mjög jólalegan enda svignuðu trén undan snjóþunganum en það var nánast ófært og erum við litlu víkingarnir nú öllu vön.

Þetta hótel í Narva bauð uppá spa og m.a. sundlaugargarð og nokkra matsölustaði sem okkur hlakkaði til að nota meðan pabbinn var í vinnunni. NEI ekki að ræða það!!!Það var ekki í áætlun eldra barnsins. Í lobbýinu voru 3 fánar sá eistneski, evrópufáninn og hótelfáninn.  Hann vildi kaupa þessa fána og Eistarnir skildu ekki þetta arfavitlausa barn sem benti á fánana og heimtaði öll stykkin og drógum við hann út sparkandi og öskrandi.  Við fórum að sjálfsögðu í fánaleit daginn eftir og keyptum 3 eistneska fána, en búðin var svo léleg að vera ekki með hina fánana.  Nú kom ný krafa eftir að fánarnir voru komin í hús en það var sólblóm og það var ekki heldur til í búðinni(mjög léleg búð greinilega) Við keyptum basiliku og sögðum honum að blómin væru ekki komin á plöntuna en hann lætur nú ekki ljúga að sér og googlaði sólblóm og því var leiðangur númer 2 fyrir pabbann eftir vinnu að finna sólblóm að öðrum kosti ekki koma heim.  Margir gætu hneykslast af þessu dekri en við eigum ekki annarra kosta völ ef við viljum smá frið sem dugir ekki lengi. Það er erfitt að aðlagast nýjum stöðum fyrir hann og allar breytingar taka mjög á hann. Við fengum ekki að snerta basilikuna því það var barnasólblóm sem hann gætti vel. Íbúðin er núna þannig að hérna eru svona uþb. 20 blöðrur uppblásnar 50 óuppblásnar, 2 sólblóm, stór basilika og svo fæ ég ekki símann minn því hann er að hringja í N1 og Stöð 2 til að reyna að panta blöðrur en hann er mjög hrifinn af þeim logóum. Hann googlaði bara símanúmerið og hringdi reyndar til Albaniu því hann kunni ekki landsnúmerið og stoppar ekki síminn minn með einhverjum dularfullum númerum sem ég hef greinilega hringt í sjálf.

Fengum smá heimsókn af slökkviliðinu hingað í morgun þar sem var verið að reyna að gera mat fyrir prins Valiant en hann vill sko pulsubrauð í örbylgjuofni sem var víst stilltur á grill og já það urðu læti en það fékkst þó mynd af gaurunum."

Við borðum heima núna alla daga því ekki förum við í lobbýið fyrr en við förum til Tallin á sunnudaginn.

Byrjar ekki alveg eins og huglæga fríð okkar var áætlað en það sem ekki drepur mann gerir mann sterkari og við erum mjög sterkar mæðgur með einn 7 ára sem er með einhverfu og skilur ekki heiminn eins og við og einn 3 ára sem skilur of mikið og fer sínar eigin leiðir og verslar eftir sínu höfði og þar sem við erum alltaf að passa uppá eldri strákinn þá kemst hann upp með ýmislegt. Ég vildi þó hvergi annarsstaðar vera en með þessum snillingum.

Gleðilega páska.

 


Heilbrigðiskerfið okkar "the never ending story"

Víkur nú sögunni að umræddum ástvini sem ég greindi frá í síðasta bloggi mínu með þá von í hjarta að einhverjir ráðamenn mundu nú skoða þessi mál og einhenda sér í að laga þau.  Það er eiginlega alveg nægileg byrði að greinast með hvítblæði og lenda í kjölfarið í öndunarvél og vera veikburða og geta ekki verið sjálfbær á neinn hátt þó fólk sé ekki borið í miðri meðferð út á guð og gaddinn.

https://gudlaugbjork.blog.is/blog/gudlaugbjork/entry/2284789/

 

Ég sendi nú blog mitt á nokkra alþingismenn sem ég hélt að væru með hjarta, en væntanlega er nóg að gera hjá þeim og þeir taka nú ekki við pósti frá sótsvörtum almenningi enda að koma jól og svona.  Ég vil þó benda á undantekningar í þeim efnum en aðilar úr Flokki fólksins hafa svarað mér vel og skipulega þó ekki varðandi þetta mál.  Heilbrigðisráðherra er upptekin í öðru og geri ég mér fulla grein fyrir því, enda ekki líklegur til stórræðna í svona "litlu" máli.

Staðan er sem sagt eftirfarandi:  "viðkomandi var hent út af sjúkrahóteli LSH á hádegi á 3 degi meðferðar við hvítblæði (sjálfsagt sparnaður uppá nokkra þúsundkarla). Viðkomandi fór hins vegar með sjúkrabíl á bráðamóttökuna 3 dögum síðar fárveikur með bullandi hita og sýkingu í blóði.   Kostar það nú eitthvað aðeins meira en gistinótt á þessu sjúkrahóteli reikna ég með. Svo sjúkrabíll á blóðmeinadeild landsspítalans frá bráðamóttöku.  Ég sé alla vega að hægt er að spara í skutli milli spítala með því að hafa sjúklinginn nær.  Kom það enda á daginn þegar hann veiktist illa í sumar að það varð honum lífsbjörg að vera á hótelinu við hlið spítalans.

Ég get sagt það að þetta eru ekki skemmtileg skrif og hef ég engan áhuga á svona tuði það er bara ekki hægt að líta framhjá þessu endalaust hvernig heilbrigðiskerfið rotnar hægt en örugglega og sjúklingar líða fyrir það. Hef kynnst þessu lamaða kerfi aðeins of vel fyrir minn smekk.

 


Frábæra heilbrigðiskerfið okkar!

Nú er ég kjaftstopp!! Gerist ekki oft.  Þannig er að ég á ættingja sem var svo óheppinn að fá ólæknandi blóðsjúkdóm og var hann búin að fara uþb. 20 sinnum á bráðadeildina með 50% blóð og fékk blóð og sendur heim.  Ekki virtist vera mikil áhersla lögð á að finna ástæðu blóðleysisins.  Hann bjó á 5 hæð í lyftulausi húsi og tók það hann tímana 2 að labba upp en þegar hann var orðin blóðlaus aftur eftir vikuna þá þurfti hann einfaldlega að hringja á sjúkrabíl þar sem hann treysti sér ekki niður sjálfur.

Nú hann fær greiningu í júlí með ólæknandi bráðahvítblæði og fór í meðferð og fékk heimili á sjúkrahótelinu.  Viku og viku í senn og sagði hann upp sínu húsnæði, enda ekki fær um að komast þangað upp.

Nú dró mikið af honum og hann endaði í hjartastoppi og öndunarvél og var haldið sofandi í 12 daga og fór síðan á blóðmeinadeildina.  Hann hefur verið að braggast smátt og smátt, eins og hægt er að braggast með beinverki öllum stundum og ólæknandi sjúkdóm. Hann gisti náttúrulega á spítalanum í 3 til 4 vikur og fékk síðan aftur að fara á sjúkrahótelið.  Nú hann hefur víst dvalið of lengi á þessu sjúkrahóteli skv. staðli einhvers súlurits (verst hvað þetta hvítblæði er ekkert að taka tillit til plássleysis) og var gert að yfirgefa herbergið sitt í dag,.  Veit ekki hvort einhverjir hafa lent í að leita að leiguhúsnæði en það er bara EKKI neitt að hafa ekki kjallaraholu, ekki einu sinni geymslu. 

Í dag er hann hálfnaður í meðferðinn þessa vikuna sem fer mjög illa í hann með tilheyrandi ógleði og almennum slappleika og er hann fársjúkur af meðferðinni og þurfti að pakka niður dótinu sínu og flytja í bílinn sinn.  Þar er hann nú.

Er með þessu verið að reyna að fækka fólki á biðlistunum, látum þennan deyja í bílnum úr kulda, tekst sennilega ekki það er of gott veður.


Piparkökuhúsameistarinn (huglægi)

314606282_2494558844030901_1687091037819328529_nÉg veit ekki hvað það er að ég telji mig alltaf þurfa að vaða í það á skítugum skónum liggur við  að gera hluti sem ég er ekki góð í. Bakstur! ja kannski ekki beint bakstur í þessu tilfelli en ég keypti þar til gert pipakökuhús í Ikea (minni týpuna) sem þurfti að setja saman og skreyta.

Ég fór á flug á heimleið og hugsaði um piparkökuhúsasamkeppnina í Smáralind og hvar mitt hús ætti nú að standa. það var ekki efi eitt augnablik í mínum huga þarna í mínum heimi.  Ég velti því fyrir mér hvort ég færi ekki í grúppu sem héti 65 ára og eldri. Þá mundi ég eftir því að maður þarf að baka veggi og þak sjálfur úr hveiti frá Kornax. Ok ekki málið ég geri það eftirminnilegasta hús sem ég hef gert enda ekki annað í stöðunni þar sem þetta var hið fyrsta.

Niðurstaða á fagurlega módelinu mínu huglæga var í reynd svona: Límtúpan var með svo litlu gati að límið komst ekki út en ég gerði aðgerð á túpunni skar hanna upp og sótti klístrugt límið en festi puttana alltaf á milli veggja og þaks og þurfti að þvo mér 10 sinnum í límferlinu. 

Við áreynsluna komu nokkur brot í veggina sem ég verð að viðurkenna að er bara sjarmerandi eftir að hafa verið límdir saman með nokkrum límklessum, svona kannski eins og ítölsku gömlu húsin eru.  Nú þetta virtist ekki vel gert hjá þeim þarna í Ikea alla vega passaði strompurinn engann veginn á þetta þak en var svona eins og fljótandi ofan á því. Fallegt! 

Barnabarnið mitt hafði svo borðað allt skrautið nema nokkur snjókorn svo húsið var skreytt öðru megin.  

Ég er hætt að taka niður pantanir fyrir jól og svo eru veggirnir hérna út um allt borð hálfétnir sem sagt ekki sérstaklega bragðgóðar piparkökur.


Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband