Langur hádegismatur...

Hérna á Sardeníu tekur allt sinn tíma, sérstaklega hádegismatur á sunnudegi. Ég ásamt dóttur og kærasta ákváðum að hafa "lunch" hérna sl. sunnudag enda búin að vera á öllum heimilum vina og fjölskyldu tilvonandi tengdasonar. Sardar eru afar gestrisnir og höfum við borðað heima hjá nánast hverjum vin og fjölskyldumeðlim þessa lágmark 8 rétti eða svo og svo telja þeir sér einnig skylt og með glöðu geði bjóða öllum vinkonum dótturinnar, sem og öllum sem koma hingað í brúðkaupið frá Íslandi og Spáni á okkar vegum, það er sem sagt á dagskránni næstu helgi. Já hérna mættu vinirnir 5 um 11 að morgni sunnudags og settu inn í ofn "mjólkursvínið" sitt góða og var einn yfir elduninni á því,(hinir til aðstoðar) en það er alger kúnst og sérviska við að henda því inní ofn og settur blautur pappír yfir heilann svo hann soðni bara og brennist ekki, en hann borða þeir sem eru að elda hann og slást um hverja örðu nánast. Takk kærlega en ég passaði á heilanum. En eitt svín er ekki nóg í svona "smálunch" nei fyrst voru grillaðar risarækjur í forrétt og ólífur fylltar með kryddlegni papriku og þá salami og ostar að sjálfsögðu. Ég frábað mig að hafa ostinn þeirra Casu Marzu á boðstólnum, enda er hann talinn einn af 17 hættulegustu fæðutegunum í heimi. Hann er þannig að þegar þú skerð lokið af honum, þá er hann morandi í lirfum, sem sumar hverjar klekjast út strax og breytast í gular flugur og fjúga oftast á viðkomandi sem er að borða meintan ost, þannig að ef þið sjáið fólk í gulum skyrtum á matsölustað, þá er ástæðan væntanlega sú að þeir séu að fá sér þennan gæða ost, þar sem þær skilja eftir sig gula bletti. Ég hef ekki húmor fyrir morandi fæðu, en skilst að þetta sé besti ostur í heimi að þeirra mati alla vega. Nú eftir forrétt eitt og tvö kom full skál af spaghetti Vongole eða hvítlauksspaghetti með litlum skeljum, græn olían úr garðinum hjá tilvonandi tengdó og steinselja, parmesan og frábært, það er ekki á þessa Sarda logið, þeir kunna að elda...Nú var komið að barnasvíninu búið að berja það allt að utan til að kanna hvort það væri rétt hljóð sem kom undan skorpunni og það var borið fram eitt og sér, en þar sem íslendingurinn vill hafa  rósmarínkartöflur og hvílaukssveppi og sósu með, þá gerði ég það bara og það fór vel í vinina.  Við sátum úti með kaffið og hið nauðsynlega myrto og limonchello og grappa og það var mikið spjallað hérna í garðinum og þeir fóru að tínast heim svona uppúr miðnætti félagarnir. Talandi um langan lunch!